စူးရွတဲ့ ေအာ္ဟစ္သံနဲ႕အတူ ကၽြန္မလက္ေခ်ာင္းေတြ အေဖ့မ်က္ႏွာေပၚက်ေရာက္သြား၏။ ပါးျပင္ေပၚက မ်က္ရည္ေတြနဲ႕အတူ ပတ္၀န္က်င္တစ္ခုလံုး ခ်ာခ်ာလည္သြားသလို ခံစားလိုက္ရသည္။ ဆံပင္ေတြ ကပိုကရုိ ဖြာလန္က်ဲေနၿပီး မ်က္ႏွာေပၚတြင္ ေခၽြးနဲ႕မ်က္ရည္ေရာျပြန္းေနတဲ့ အေမ့ရဲ႕မ်က္ႏွာ တအံ့တၾသျဖစ္သြားၿပီး… မ်က္ႏွာေပၚက လက္သည္းကုတ္ရာေတြကို သူ႕လက္နဲ႕စမ္းၾကည့္ေနတဲ့အေဖ…။ အားလံုး…အားလံုး….သည္ လွ်ပ္တစ္ျပက္နဲ႕ အခ်ိန္တိုအတြင္းမွာပင္ ၿပီးဆံုးသြားသည္။
*** *** ***
အိမ္ေရွ႕ျပတင္းေပါက္မွတဆင့္ ျခံတံခါး၀ကို လွမ္းၾကည့္ၾကည့္ေနတဲ့အေမ…. ည(၁၁)နာရီထိုးၿပီ…. မအိပ္ႏုိင္ေသးတာကိုၾကည့္ၿပီး…. ကၽြန္မနားလည္ေန၏။ ဒီအျဖစ္အပ်က္ေတြသည္ ညီမေလး(၄)ႏွစ္သမီးမွစရ်္ ျဖစ္ပ်က္လာေသာ အျဖစ္အပ်က္မ်ားျဖစ္၏။ ယခုဆိုလွ်င္ ညီမေလးက(၅)ႏွစ္ ၊ ကၽြန္မက (၁၄)ႏွစ္ နားမလည္ေသးသည့္အရြယ္ဆိုေပမယ့္လည္း.. ႀကဳံရဖန္မ်ားလာသည့္အခါ ကၽြန္မနားလည္လာသည္။ ေန႕စဥ္ ေန႕တိုင္း.. ည(၁)နာရီေက်ာ္မွ အိပ္ရာ၀င္သည့္အေမ့ကို ‘အေဖ အိမ္ျပန္မလာဘူးလား….’ ဟူေသာ ေမးခြန္းကို ကၽြန္မမေမးေတာ့ေခ်…။ ထိုအျဖစ္အပ်က္မ်ား၏ ျမစ္ဖ်ားခံရာသည္……
လြန္ခဲ့ေသာ(၁)ႏွစ္ခန္႕…………………
ထိုေန႕က အေမ့ေပါင္ရင္းတြင္ ညီမေလး အိပ္ေပ်ာ္ေနသည္။ ကၽြန္မကေတာ့ အခန္းထဲမွေနၿပီး… အေမ့ေရွ႕မွ အေမ့သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူေျပာသည့္ စကားေတြၾကားေနရသည္။
“မႏြယ္ရယ္…မငိုပါနဲ႕ေတာ့… ကိုယ့္ကိုမပစ္ဘဲ… ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ထားတာပဲ…”
“သူငယ္ခ်င္းရယ္…ခ်စ္လို႕ယူထားတဲ့….သူေတြေလ… ဒီလိုမလုပ္သင့္ဘူး…”
“ဟင္း…………မိန္းမေတြက ပိုက္ဆံမရွိတဲ့ဒဏ္ကိုမခံႏိုင္ဘူး…. ေယာက္်ားေတြက..ပိုက္ဆံရွိတဲ့ဒဏ္ကိုမခံႏိုင္ ဘူးတဲ့…. ေနာက္ဆံုး..အခ်ိန္တန္ေတာ့ အိမ္ျပန္လာမွာေပါ့ေအ….”
“မလွတင္ရယ္….ေျပာစမ္းပါ….အဲသည္ေကာင္မ….ဘယ္သူလဲ…. ဘယ္မွာေနတာလဲ… ကၽြန္မကိုေျပာစမ္းပါ..”
*** *** ****
ညီမေလးအား မူႀကိဳမွာအပ္ရ်္ အေမကၽြန္မလက္ဆိုဆြဲကာ.. ရပ္ကြက္တစ္ခုကိုသြားခဲ့သည္။ ထိုေန႕က အေမ့ထက္ငယ္ေသာ… အစ္မႀကီးနဲ႕အေမတို႕ေျပာတဲ့စကားလံုးေတြသည္ ကၽြန္မရင္ထဲတြင္ ဆူးတစ္ေခ်ာင္းလို နစ္၀င္ခဲ့သည္မွာ ကၽြန္မဘယ္ေတာ့မွ ေမ့လို႕ရမွာမဟုတ္ခဲ့ေခ်။ ေဒါသႏွင့္…တစ္ခုခုဆံုးရႈံးရသလိုျဖစ္ေနေသာ အေမ့အသံသည္ သာမာန္ထက္ပိုမိုက်ယ္ေလာင္ေနသည္မွာ အေမမွားမ်ားမွားသြားသလားဟု ကၽြန္မထင္မိ၏။ ရပ္ကြက္သန္႕သန္႕တစ္ခုမွ အိမ္တစ္အိမ္ရဲ႕တံခါးဖြင့္ဖြင့္ခ်င္းပင္ အေမ့ရဲ႕စကားသံက်ယ္က်ယ္က ထြက္ေပၚလာ သည္။
“ဒီမွာ…. မိန္းကေလး… သူမ်ားမိသားစုကို မဖ်က္ဆီးပါနဲ႕…”
“အန္တီ့အိမ္က ေၾကာင္ကိုပဲ ကၽြန္မဆီမလာေအာင္ ဂုတ္ကဆြဲထားလိုက္ပါအန္တီ….”
ထိုမမ၏ ခပ္စြာစြာစကားသံေၾကာင့္… ေနာက္ထြက္လာမည့္ အေမ့စကားသံမ်ား ေပ်ာ့ေပ်ာင္းသြားရသည္။
“ေက်းဇူးျပဳၿပီး….အန္တီနဲ႕ အန္တီ႕ကေလးေတြကို သနားပါ…သမီးရယ္….”
ကၽြန္မအားတစ္ခ်က္ၾကည့္ရ်္… …. ထိုမမ၏မ်က္ႏွာတစ္ခ်က္ပ်က္သြားသည္။
“လက္ခုပ္ဆိုတာ ႏွစ္ဖက္တီးမွျမည္တာပါ အန္တီ…. ေနာက္ထပ္ဒီကိုမလာပါနဲ႕ေတာ့…..”
အိမ္သုိ႕ျပန္ေရာက္ေသာအခါ အေမခ်ဳံးပြဲခ်ငိုေတာ့သည္။ အေမ့လက္ေမာင္းအား ဖက္တြယ္ေနရုံျဖင့္ ကၽြန္မဘာမွ်မတတ္ႏိုင္ခဲ့ေခ်။ ထိုေန႕ညမွစရ်္……. ကၽြန္မတို႕အိမ္ကေလးတြင္ မုန္တိုင္းစတင္ထန္ေတာ့သည္။ တခါတရံမွ အိမ္ျပန္ျပန္လာတတ္ေသာ အေဖသည္…. ထိုေန႕ညတြင္ ခပ္ေစာေစာအိမ္သို႕ျပန္ေရာက္လာသည္။ အေမ့၏စကားမ်ားသည္ အေဖ့အတြက္ ျပန္တြန္းလွန္ရ်္မရေသာ စကားမ်ားျဖစ္ေသာအခါ….. အေမႏွင့္အေဖ၏ ရန္ပြဲမွာ….တစ္စထက္တစ္စ.. ျပင္းထန္ရ်္သာလာေတာ့သည္…။ ထိုေန႕ညတြင္…. အေမသည္ ညီမေလးႏွင့္ကၽြန္မလက္အားဆြဲရ်္….. အိမ္ေပၚမွဆင္းလာခဲ့သည္…..။ အေမအိမ္ေပၚမွဆင္းေသာအခါ…….. မတားဆီးေသာအေဖ့အား…. ကၽြန္မအံ့ၾသမိေသးသည္….။
ေမွာင္မိုက္မိုက္လမ္းေပၚတြင္…. အေမဘယ္ကိုသြားေနသည္ကို ကၽြန္မမေတြးတတ္ေခ်….။ လမ္းမ၏ လမ္းေဘးပလက္ေဖာင္းတြင္သာအေမထိုင္ေနသည္။ အေမႏွင့္အတူ ကၽြန္မႏွင့္ညီမေလးပါ…. အတူတူထိုင္ရ်္ အေမ့ကိုသာကၽြန္မၾကည့္ေနမိသည္…။ ေမွာင္သထက္ေမွာင္လာေသာညကိုၾကည့္ရင္း…. အေဖကၽြန္မတို႕အား လိုက္ရ်္မရွာဖူးလားဟု စဥ္းစားမိေသးသည္….။ စဥ္းစားရင္းပင္…… ကၽြန္မမ်က္လံုးမ်ားေမွးစင္းလာေတာ့၏။ ေအးစိမ့္ေသာဒဏ္ကိုခံစားလာရေသာကၽြန္မ မ်က္လံုးဖြင့္ၾကည့္မိေသာအခါ.
“ဟင္….အေမ…အေမ..ညီမေလးေရာ….”
အေမ့ေဘးတြင္ရွိေသာညီမေလး မရွိေတာ့သည္ကို ေတြ႕ရေသာအခါ…..အေမေရာကၽြန္မပါ… မ်က္လံုးျပဴးသြားရသည္…။
“သမီးေရ…… သမီး….”
“ညီမေလး….ေရ…. ညီမေလး…..”
မေတြ႕သည့္အဆံုး…..ကၽြန္မႏွင့္အေမအိမ္သို႕ျပန္ရွာေသာအခါ…… အေဖတစ္ေယာက္သာ… ကုလားထိုင္ေပၚတြင္…အိပ္ေမာက်ေနသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္….။ ညီမေလးေပ်ာက္သြားေသာအခါ.. အေဖႏွင့္အေမ၏စစ္ပြဲသည္ ထပ္မံရ်္…… ျဖစ္ပြားျပန္ေတာ့သည္။ ထိုညတြင္ျဖစ္ပြားေသာ အျဖစ္အပ်က္မ်ားသည္ ညီမေလးတြင္မကဘဲ…… ကၽြန္မရင္ထဲတြင္ပါ…. စိုက္၀င္ေသာစူးတစ္ေခ်ာင္းသည္ ပိုမိုရ်္စိုက္၀င္ခဲ့ရသည္….။ အေမႏွင့္အေဖရန္ျဖစ္ေနစဥ္…. ရပ္ကြက္အတြင္းမွ မီးကင္းေစာင့္ေသာသူမွ…. ညီမေလးအားအိမ္လာပို႕မွပင္ ကၽြန္မညီမေလးအားဖက္ရ်္ငိုခဲ့ရသည္…။ ထိုေန႕မွစရ်္….အိမ္တြင္… အေဖရွိေသာေန႕မ်ားသည္… မုန္တိုင္းမ်ားစတင္သည္းထန္ေတာ့၏။
*** *** ***
ေႏြ…မိုး….ေဆာင္း…သာေျပာင္းလဲသြားသည္….. ကၽြန္မတို႕အိမ္ကေလးထဲရွိ မုန္တိုင္းသည္မစဲေသး ေခ်။ အေဖႏွင့္အေမ အိမ္ထဲတြင္မုန္းတိုင္းထန္တိုင္း ကၽြန္မႏွင့္ညီမေလးဖက္ထားသည္မွာယခုထိပင္….။ ယခုဆိုလွ်င္ ကၽြန္မ(၁၆)ႏွစ္…. ပထမႏွစ္ပင္တက္ေရာက္ေနၿပီ….. ညီမေလးေပ်ာက္သြားေသာညကို အိပ္မက္ဆိုးတစ္ခုလိုပင္ ကၽြန္မျမင္မက္ေနတုန္းပင္….. ညတိုင္းလိုလိုပင္….. မုန္တိုင္းေအာက္မွ ေျမဇာပင္လိုပင္….. ကၽြန္မႏွင့္ညီမေလးဖက္တြယ္ထားရတုန္းပင္ျဖစ္သည္။
“ေ၀ႏွင္း….. ေက်ာင္းအဆင္း ညေနဘက္ကန္ေဘာင္သြားမယ္ေလ…လိုက္မွာလား”
“မလိုက္ေတာ့ပါဘူး…..အိမ္မွာ အေမနဲ႕ညီမေလးတစ္ေယာက္တည္းမို႕ ငါအိမ္ျပန္လုိက္ဦးမယ္….”
အိပ္ေရးပ်က္ေသာညမ်ားမ်ားလာေသာအခါ ကၽြန္မမ်က္လံုးမ်ားသည္လည္း ရီေ၀ေ၀ျဖစ္ေန၏။ ညစဥ္ ညတိုင္းတိုက္ခတ္ေသာ မုန္တိုင္းမ်ား ဘယ္ေတာ့စဲမလဲဟု ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနရသည္မွာ ကၽြန္မေမာလွၿပီ……။ သားသမီးအားျပည့္ျပည့္စံုစံုထားေပးေသာ္လည္း…… စည္းတစ္ခုကိုေဖာက္ဖ်က္ေနေသာအေဖ ဘာေၾကာင့္မ်ား မေျပာင္းလဲေသးတာလဲဟု ကၽြန္မေတြးေနမိသည္….။ ပထမဆံုးဇနီးမယားဘ၀မွ…. ဒုတိယဘ၀လိုလိုသို႕ ေရာက္သြားေသာ အေမ့၏ခံစားခ်က္သည္ မည္သို႕ျဖစ္မလဲဆိုတာကို ကၽြန္မနားလည္မိသည္….။
*** *** ***
ည(၁)နာရီခန္႕……….
“ေဒါက္….ေဒါက္”
“ဒီအခ်ိန္မွ ဘာလို႕အိမ္ျပန္လာေသးလဲ ကို၀င္းကို…..”
“ငါ့အိမ္ပဲ….ငါျပန္လာတာေပါ့…..”
“ရွင့္အိမ္လို႕ေျပာထြက္ေသးတယ္ဟုတ္လား…..တစ္ပတ္ေနလို႕ တစ္ရက္ေလာက္ေတာင္ အိမ္မျပန္လာတဲ့သူကို …… ”
“မင္းကို….. ငါရွာေကၽြးေနတာပဲေလကြာ….”
“ရွင္ရွာေကၽြးေနတာလည္း……ကၽြန္မစားခ်င္ေတာ့ဘူး…. ကေလးေတြကိုလည္းရွင္မသနားေတာ့ဘူးလား….”
ကေလးေတြဟု အေမေျပာလိုက္ေသာအခါ…. အေဖ့မ်က္ႏွာတြင္ အရိပ္တစ္ခုျဖတ္ေျပးသြားသည္ကို ကၽြန္မျမင္လုိက္သည္။ အျခားေန႕ႏွင့္မတူ…. ဒီေန႕မုန္တိုင္းသည္ ပိုျပင္ထန္ပံုရသည္… အေမ့မ်က္ႏွာသည္လည္း ယခင္ေန႕ႏွင့္မတူ…..ျပတ္သားျပင္းထန္ေနသည္…..။ အေဖ့ႏႈတ္မွထြက္ေသာ စကားေလးေတြကလည္း…. မၾကားရက္စရာျဖစ္သလို…အေမ့ႏႈတ္မွထြက္ေသာစကားလံုးမ်ားသည္လည္း ျပင္းထန္လွသည္…..။ တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ အေဖ့လက္မ်ားသည္… အေမ့၏ဆံပင္မ်ားဆီသို႕က်ေရာက္လာသည္.. အေဖ့လက္မ်ားေခၚေဆာင္ရာ အေမ့ေခါင္းသည္လုိက္ပါရင္း….. ယခင္ျမင္ကြင္းမ်ဳိးႏွင့္မတူ…. ယခုျမင္ကြင္း သည္ ကၽြန္မရင္ထဲမွ စိုက္၀င္ေနေသာစူးတစ္ေခ်ာင္းအား ႏွဲ႕ေနသလိုပင္ နာက်င္စူးရွလွသည္….။ ကၽြန္မ အာရုံမ်ား တျဖည္းျဖည္းေ၀၀ါးလာကာ……………………
“ေတာ္ပါေတာ့…..မလုပ္ပါနဲ႕….”
စူးရွတဲ့ ေအာ္ဟစ္သံနဲ႕အတူ ကၽြန္မလက္ေခ်ာင္းေတြ အေဖ့မ်က္ႏွာေပၚက်ေရာက္သြား၏။ ပါးျပင္ေပၚက မ်က္ရည္ေတြနဲ႕အတူ ပတ္၀န္က်င္တစ္ခုလံုး ခ်ာခ်ာလည္သြားသလို ခံစားလိုက္ရသည္။ ဆံပင္ေတြ ကပိုကရုိ ဖြာလန္က်ဲေနၿပီး မ်က္ႏွာေပၚတြင္ ေခၽြးနဲ႕မ်က္ရည္ေရာျပြန္းေနတဲ့ အေမ့ရဲ႕မ်က္ႏွာ တအံ့တၾသျဖစ္သြားၿပီး… မ်က္ႏွာေပၚက လက္သည္းကုတ္ရာေတြကို သူ႕လက္နဲ႕စမ္းၾကည့္ေနတဲ့အေဖ…။ အားလံုး…အားလံုး….သည္ လွ်ပ္တစ္ျပက္နဲ႕ အခ်ိန္တိုအတြင္းမွာပင္ ၿပီးဆံုးသြားသည္။
*** *** ***
ကၽြန္မရင္ထဲတြင္ စိုက္၀င္ေနေသာဆူးတစ္ေခ်ာင္းသည္ ထိုေန႕မွစရ်္….. ႏႈတ္ပစ္ႏိုင္ခဲ့ေသာ္လည္း.. ထိုဆူးးတစ္ေခ်ာင္းေၾကာင့္ ထင္က်န္ခဲ့ေသာအနာသည္….. ယခုထိကၽြန္မတြင္စြဲက်န္ရစ္ေနခဲ့သည္…။ မိဘကို ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ေစာ္ကားခဲ့ေသာအျပစ္သည္….ကၽြန္မဘယ္လိုမွေဖ်ာက္ဖ်က္လို႕မရႏိုင္ေတာ့ဟု ကၽြန္မကိုယ္ ကၽြန္မယူႀကဳံးမရျဖစ္မိေလေတာ့သည္….။ အႀကိမ္ႀကိမ္ကၽြန္မလက္ေခ်ာင္းမ်ားကို ကၽြန္မၾကည့္မိသလိုပင္…..ကၽြန္မမ်က္ရည္မ်ားစြာက်ခဲ့ရဖူးသည္….။
ေက်ာင္းမွျပန္ေရာက္ေရာက္ခ်င္းပင္…..လြယ္အိတ္အားတိုင္မွာခ်ိတ္ရ်္….. အိမ္ေရွ႕ဘုရားခန္းကိုတစ္ ခ်က္လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။ ဘုရားခန္းတြင္ အေမဘုရားရွိခိုးေနသည္……. ဧည့္ခန္းထဲတြင္….အေဖမွာ စာဖတ္ေန၏။ ညီမေလးကေတာ့…. ပံုဆြဲစာအုပ္ျဖင့္ ပန္းခ်ီဆြဲေနသည္….။ ကၽြန္မရင္ဘတ္ကိုတစ္ခ်က္စမ္းမိ လိုက္သည္…. စိုက္၀င္ေနေသာဆူးတစ္ေခ်ာင္းအား….ႏႈတ္လိုက္မည္ဆိုလွ်င္…. ႏႈတ္လုိက္ေသာေနရာတြင္ အနာရြတ္တစ္ခုေတာ့ထင္က်န္ေနမည္ျဖစ္သည္…။
*** *** ***
ေအာင္မိုးသူ
ေၾကကဲြစရာဇာတ္လမ္းေကာင္းေလး
ReplyDelete