က်ေတာ္ နဲ႕ ေမ

  ေမ...........။ အဲသည္ေန႕က က်ေတာ့္စိတ္ထဲ တစ္လံုးတည္းသာ ေရရြတ္လိုက္မိတဲ့စကားလံုးပဲ။ ေမ့ႏႈတ္ခမ္းက ထြက္က်လာတဲ့ စကားလံုးေပါင္းမ်ားစြာကို တြန္းလွန္တင္းခံမထားႏိုင္တာ အံၾသစရာ မဟုတ္ပါဘူးေလ။ သည္လိုပဲေလ ေမ က်ေတာ့္ကို  အႏိုင္ယူေနၾကပဲ သည္ကိစၥမွာ ေမမမွားသလို က်ေတာ္လည္းမွန္တယ္လို႕ ေမနည္းနည္းေတာင္ မစဥ္းစားမိဘူးလား။ သစၥာမဲ့တယ္လို႕  ေမထြက္ခဲ့တဲ့စကား အတိမ္အနက္ဟာ တင္းထားတဲ့က်ေတာ့္သိကၡာေလး မႈန္ပ်ပ်ကို ေမတစ္ခါတည္း ဆြဲခ်ပစ္ခဲ့တာပဲ။ (၂)နာရီဆိုတဲ့ အခ်ိန္ကာလတစ္ခု ေမ့အတြက္အေရးႀကီးမွန္း က်ေတာ္သိခဲ့တာေပါ့ေမ။ အဲသည္လုိပဲ ေမနဲ႕က်ေတာ္သိပ္ခ်စ္တဲ့ 'နီတာနဲ႕နီျပာ' ေလးအတြက္လည္း ဘ၀နဲ႕ရင္းၿပီး အေရးႀကီးတယ္ ဆိုတာ ေမသိမယ္ က်ေတာ္ထင္ခဲ့တာ။


      က်ေတာ္ေရာက္တဲ့အခ်ိန္ဟာ သိပ္ကိုေနာက္က်သြားမွန္းက်ေတာ္သိတယ္။ ကန္ေတာ္ႀကီး Utopia Tower ေရွ႕က The Best Music Pub ဆိုတဲ့ ဆိုင္ေလးရဲ႕ ကြက္လပ္တစ္ေနရာမွာ ေမတို႕သူငယ္ခ်င္းတစ္စုက စကားသံေတြေဝစည္ေန ၿပီေလ။ ေမ့ေမြးေန႕မွာ  က်ေတာ္ဘာမွမျပင္ဆင္ လာခဲ့တာ ေမစိတ္ေကာက္ေနမလား။ မဟုတ္ဘူး။ ေမ့ေမြးေန႕မွာ က်ေတာ္(၂)နာရီေနာက္က်ခဲ့တာ။ စိတ္ေကာက္ရုံတင္မဟုတ္ဘူးဆိုတာ က်ေတာ္သိေနတယ္။ ဆိုင္ထဲေရာက္ေရာက္ခ်င္း ပဲ ေမက်ေတာ့္ ကိုေတြ႕ၿပီး ပ်က္သြားခဲ့တဲ့ မ်က္ႏွာအေနအထား က ေမ့သူငယ္ခ်င္းေတြပါ ေနာက္လွည့္ၾကည့္ တဲ့အထိဆိုတာ က်ေတာ္သိေနခဲ့တယ္။ က်ေတာ့္လက္ႏွစ္ဖက္ ေျမွာက္လိုက္ရုံေလးတင္မွာ ပဲ ေမ့ရဲ႕စူးရွတဲ့မ်က္၀န္းနဲ႕ ေခါင္းတစ္ခ်က္ ဆတ္ကနဲျပလိုက္တဲ့အခ်က္ဟာ က်ေတာ့္ကို ‘အိမ္ျပန္ေတာ့’ဆိုတဲ့ အဓိပၸာယ္ဆိုတာ က်ေတာ္မေျပာဘဲနဲ႕ သိေနခဲ့တယ္ ေမ။

           ‘နီတာနဲ႕နီျပာ’အရမ္းပင္ပန္းေနတယ္ ေမ။ ဒီေန႕ဟာ သူတို႕ရဲ႕ အေရးႀကီးဆံုးေန႕ ၿပီးေတာ့ ေမနဲ႕က်ေတာ္တို႕ သူတို႕ကို အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္နဲ႕ ေစာင့္ၾကည့္ခဲ့ရတဲ့ေန႕ေလးေလ။ ဒါေပမယ့္ အဲသည္အခ်ိန္မွာ က်ေတာ္ နဲ႕ ေမ တူတူရွိမေနခဲ့တာ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိတာ။ ေမ အေလးထားရတဲ့ ေမ့ရဲ႕ေမြးေန႕ျဖစ္ေနတာကလည္း အေၾကာင္းတစ္ခုေပါ့။

‘ေမ့ ေမြးေန႕မွာ ေမာင္ဘာေပးမွာလဲဟင္’  က်ေတာ့္ဖုန္းေလးထဲမွာ ေမ့မက္ေဆ့ကို က်ေတာ္ျမင္ေတာ့

‘ေမာင္ နဲ႕ ေမရဲ႕ အေလးထားရဆံုး အမွတ္တရအျဖစ္ဆံုး လက္ေဆာင္တစ္ခုကို ေပးဖို႕စီစဥ္ထားတယ္ေမ’ မက္ေဆ့ပို႕ထားတာ ေမသိမွာပါ။

          အခ်ဳိ႕အခ်ိန္ကာလေတြဟာ ကိုယ္ထင္ထားသလို အတိအက်ကြက္တိ ျဖစ္မလာတတ္ဘူးေမ။ တစ္ခါတစ္ရံမွာလည္း အံ့ၾသစရာေကာင္းေလာက္ေအာင္တိုက္ဆိုင္လာတာေတြ ျဖစ္တတ္ၾကျပန္တယ္။  မွားတယ္လို႕ထင္တာေတြကို အမွန္အျဖစ္ျမင္ႏိုင္ဖို႕ အခ်ိန္ေတြကိုစေတးရတာေတြရွိသလို တစ္ခါတစ္ရံ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕အလြမ္းေတြကိုလည္း စေတးရတယ္ေမ။ အခုေတာ့ က်ေတာ့္အလြမ္းေတြကို စေတးရေတာ့မွာေပါ့။ ဖုန္းကိုဖြင့္ၿပီး …..
‘ေမ ေမြးေန႕မွာေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ။ ေမာင့္ကို ခြင့္လြတ္ပါ။ ေမ စိတ္ေျပတဲ့အခ်ိန္ထိ ေမာင္ေစာင့္ပါ့မယ္။ ’ ဆိုတဲ့ မက္ေဆ့ေလးကိုပဲ ပို႕ျဖစ္လိုက္တယ္ေမ။ က်ေတာ္ဝမ္းနည္းဖူးတယ္ ေမ။ ဒါေပမယ့္ အခုအျဖစ္အပ်က္မွာ တစ္ခါမွ ဝမ္းမနည္းဖူးတဲ့ ဝမ္းနည္းျခင္းမ်ဳိးနဲ႕ ဝမ္းနည္းေနတယ္။ က်ေတာ္စိုးရိမ္တယ္။ ဒီခံစားခ်က္ဟာ စိတ္နားၾကဥ္းတဲ့ ခံစားခ်က္မ်ဳိးေျပာင္းလဲသြားခဲ့မွာကို။ အခု က်ေတာ္၀မ္းနည္းေနတယ္ ေမ။

                 **********************************************************

          ‘Pet Lover’ ဆိုတဲ့ ဆိုင္ေလးကို ဝင္ဝင္ခ်င္းမွာပဲ ေရႊငါးေလးေတြကို ေငးၾကည့္ေနတဲ့ ေမ့ကို က်ေတာ္ေတြ႕လိုက္တယ္။ ဆိုင္ထဲဝင္ဝင္ခ်င္းပဲ ေမက်ေတာ့္ကိုျမင္ႏိုင္ေအာင္လို႕ လက္ကေလးေျမွာက္ၿပီး ခါယမ္းျပလိုက္တယ္။ ေမ က်ေတာ့္ကိုၾကည့္တဲ့ အၾကည့္ေတြက စူးလိုက္တာ။ ေမ က်ေတာ့္ကို မုနး္သြားၿပီလား။ က်ေတာ့္ကိုအဲ့သည္လို မၾကည့္ပါနဲ႕လားေမ။ ေမ က်ေတာ့္ကို ၾကည့္တဲ့အၾကည့္ မွားေနတယ္ဆိုတာ သိရဲ႕လား။ ေမ ၾကည့္တဲ့အၾကည့္ေတြက သိပ္ကိုမွားေနတယ္ ေမ။ က်ေတာ္ေမ့ကို ေျပာျပခ်င္တဲ့ အေၾကာင္းေတြ အမ်ားႀကီးရွိေသးတယ္ ေမ။ က်ေတာ္တစ္ေန႕မွာ ေျပာျပခြင့္ရမယ္လို႕ ယံုၾကည္ေနတယ္။ စကားေတြကို ေျပာခြင့္မရတဲ့က်ေတာ့္အတြက္ ေမ့ဖုန္းေလးဆီကိုပဲ မက္ေဆ့ေလးတစ္ေစာင္ က်ေတာ္ပို႕လိုက္မိတယ္။

‘ငါးေလးေတြ လာဝယ္တာလား ေမ’

မၾကာခင္မွာပဲ မက္ေဆ့တစ္ေစာင္ ေမ့ဆီကေန ျပန္ေရာက္လာတယ္။

‘ဘာလာလုပ္လုပ္ေပါ့တဲ့’

က်ေတာ္ဟာ အနားသတ္တစ္ခုပဲ့က်ေနတဲ့ သစ္ရြက္တစ္ရြက္ပါ ေမ။ ေမလိုအပ္ရင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုေျခြခ်ဖို႕ အသင့္ပါ။ ေမ့ကို က်ေတာ္ခ်စ္တာေတြကို ေျပာျပဖို႕ ေလထုကတစ္ဆင့္သယ္သြားလို႕ မရဘူး ေမ။ တကယ္ေတာ့ ခ်စ္ျခင္းဟာ စကားလံုးေတြပဲမပါဘဲ အသက္ရွင္ႏိုင္တာ က်ေတာ္ အခုသိသြားၿပီ ေမ။

မၾကာေသးခင္ကပဲ ဝယ္ထားတဲ့ အလွေမႊးငါးဖုန္အိုးလွလွေလးတစ္လံုးကို က်ေတာ္ထိုင္ၾကည့္ေနမိ တယ္။ ေမ့ေမြးေန႕မတုိင္ခင္က ဝယ္ထားတဲ့အိုးကေလးေပါ့။ ေမေရာ ‘နီတာ’ေလးေတြကို သတိမရဘူးလား။ က်ေတာ့္ေဘးနားမွာ အလွေမြး ငါးကန္ေလးေတြနဲ႕ ျပည့္ႏွက္ေနတယ္။ ညဟာတိတ္ဆိတ္ေနေပမယ့္ ငါးကန္ေတြဆီက ေအာက္ဆီဂ်င္အသံနဲ႕ပလံုစီေနၾကတယ္။ အရင္ကဆို က်ေတာ္နဲ႕ေမဟာ ငါးေလးေတြကူးခတ္ေနတာကို အတူတူၾကည့္ေနၾကေလ။ ေမဟာ ငါးေလးေတြကို သိပ္ခ်စ္တယ္ဆိုတာ က်ေတာ္အသိဆံုး။ ေမမရွိတဲ့ညေတြဟာ တိတ္ဆိတ္လြန္းတယ္ေမ။ ေမ့ရဲ႕ ရယ္သံလြင္လြင္ေလးေတြ မၾကားရေတာ့တာေတြ။ က်ေတာ့္ကို တကယ္ရက္စက္ၿပီလား ေမ။ ႏွင္းေငြ႕ရည္ေလးေတြ တစ္ဖ်တ္ဖ်တ္က်ေနသလို က်ေတာ့္အလြမ္းေတြ စြတ္စြတ္စိုေနတယ္ေမ။ 'ျပန္မဆံုျဖစ္ခဲ့ရင္' ဆိုတဲ့ သီခ်င္းကို က်ေတာ္လြမ္းလြမ္းေဆြးေဆြးနဲ႕ သိပ္ဆိုခ်င္တာပဲ။ က်ေတာ့္ဘ၀က ဆိုခြင့္မရွိတဲ့ (ဘယ္ေတာ့မွ ဆိုခြင့္မရမယ့္) ဘဝဆိုတာ ေမသိႏွင့္ၿပီးသားပဲေလ။

          က်ေတာ္မခံစားႏိုင္လို႕ ေမ့အိမ္ကိုလာခဲ့တယ္။ ၿခံထဲဝင္ဝင္ခ်င္းပဲ သစ္ပင္ေတြေပါင္းသင္ေနတဲ့ ေမ့ကို က်ေတာ္ေတြ႕တယ္။ က်ေတာ္လက္ျပကာ ေမ့ကိုႏႈတ္ဆက္လိုက္တယ္။ ေႏြးေထြးၿပီး ေမွ်ာ္လင့္ေနတဲ့ အၿပဳံးတစ္စံုပါ ကပ္ပါလာတယ္ ဆိုတာ ေမသိမွာပါ။ ေမ့မ်က္ဝန္းေတြဟာ အရင္ေန႕ကအတိုင္းပဲ ဘာမွမေျပာင္းလဲေသးဘူး။ ေမ့မ်က္၀န္းေတြက က်ေတာ္ဟာ ကတိမတည္တဲ့ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ဆိုတဲ့ အၾကည့္နဲ႕ မၾကည့္ပါနဲ႕လား။ အခ်ိန္က စကားေျပာပါလိမ့္မယ္ လို႕ ေမ့ကိုေျပာခ်င္ေပမယ့္ က်ေတာ္ေျပာခြင့္ မရခဲ့ဘူးေမ။ အဲသည္ေတာ့ စကားေျပာလာေတာ့မယ္အခ်ိန္ကိုပဲ က်ေတာ္ေစာင့္ေနရေတာ့မယ္။ ေသခ်ာတာက ေမ့ကို က်ေတာ္ခ်စ္တယ္ေမ။ ေမ့ရဲ႕ အၾကည့္ေတြကို မခံႏုိင္လုိ႕ က်ေတာ္ေနာက္ဆုတ္ခဲ့တယ္။ ေမနားလည္မွာပါ။ ႏႈတ္ကဖြင့္မေျပာလည္း နားလည္တဲ့ဘာသာစကားတစ္ခု ေမနဲ႕က်ေတာ္ၾကားမွာ ရွိေနတယ္။

                            ******************************************

          ေမ‘နီတာ’ေလးရဲ႕ သားသမီးေတြ ႀကီးလာၿပီ ေမ။ ေမ့ကို က်ေတာ္မေပးျဖစ္ခဲ့တဲ့ ေမြးေန႕လက္ေဆာင္ ကိုလည္း ေပးႏိုင္ေတာ့မယ္။ ‘နီတာ နဲ႕ နီျပာ ’ဆိုတာ က်ေတာ္နဲ႕ေမ သိပ္ခ်စ္ၾကတဲ့ ဖိုက္တာ အလွေမြးငါးေလး ႏွစ္ေကာင္ေလ။ ‘နီျပာ’ဟာ ကိုယ္ဝန္ႀကီးနဲ႕ဆိုတာ ေမလည္းသိတာပဲေလ။ တိုက္တိုက္ဆိုင္ ေမ့ေမြးေန႕ နံနက္မွာပဲ ‘နီတာ’ဟာ ‘နီျပာ’မေလး ဥေတြထည့္ဖို႕အတြက္ ေရမ်က္ႏွာျပင္ေပၚမ်ာ အသိုက္ေတြေဆာက္ေနတာ က်ေတာ္ေတြ႕လိုက္ရတယ္ေမ။ ဖိုက္တာ ငါးမေတြဟာ အေကာင္လိုက္မေပါက္ဘဲ ဥဥၿပီးေပါက္တဲ့ ငါးမ်ဳိးဆိုတာ ေမလည္းသိႏွင့္ၿပီးတာပဲေလ။ ငါးမရဲ႕ ဥေတြထည့္ဖို႕အတြက္ ငါးထီးဟာ ေရမ်က္ႏွာျပင္ေပၚမွာ သူကို္ယ္တိုင္ အသိုက္ေဆာက္ၾကတယ္။ အဲသည္အျဖစ္အပ်က္ကို ေတြ႕ေတြ႕ခ်င္းပဲ က်ေတာ္အလုပ္ရႈပ္ရၿပီေပါ့။ က်ေတာ္နဲ႕ေမ ခ်စ္တဲ့ ‘နီတာနဲ႕နီျပာ’ရဲ႕ အေရးႀကီးဆံုးအခ်ိန္ကို ေစာင့္ၾကည့္ရေတာ့မယ္ေလ။

          ‘နီတာ’ႀကီး အသိုက္ေဆာက္ေနခ်ိန္ဟာ ညေန (၆)နာရီေလာက္မွာ ၿပီးဆံုးသြားတယ္ေမ။ ၿပီးေတာ့ ‘နီျပ’မဆီလာၿပီး ဥညွစ္ေပးပါေရာ။ ေမ သိတယ္မဟုတ္လား။ ဖိုက္တာငါးေတြရဲ႕ ထူးျခားခ်က္က အမေတြဟာ သူတို႕ကိုယ္သူတို႕ ဘယ္ေတာ့မွ ဥမညွစ္ၾကဘူး။ အမေတြကို အထီးေတြပဲ ဥညွစ္ေပးရတာ။ က်ေတာ္ ေမ့ကို ေျပာျပတုန္းက ေမကိုယ္တုိင္ေတာင္ အံ့ၾသခဲ့ရေသးတယ္ေလ။ ေျခေတြလက္ေတြ မပါတဲ့ ငါးတစ္ေကာင္ဟာ ကိုယ္ဝန္ေဆာင္တဲ့ ငါးမတစ္ေကာင္ကို ဘယ္လိုမ်ဳိးဥေတြညွစ္ေပးရမလဲဆိုတာ။ ေမတၱာပါပဲ ေမ။ ေျခေတြ လက္ေတြမပါဘဲ ညွစ္လို႕ရတယ္ဆိုတာ။ တကယ္ေတာ့ ဖုိက္တာငါးအထီးေတြဟာ ငါးမေတြရဲ႕မ်ဳိးဥကိုညွစ္ေပး ဖို႕အတြက္ သူတို႕ခႏၵာကိုယ္ကိုယ္ ေကြးညႊတ္ၿပီး ငါးမရဲ႕ဗိုက္ကိုညွစ္ေပးၾကတယ္ ေမ။ ငါးမဗိုက္ကေနက်လာတဲ့ မ်ဳိးဥတြကို ငါးမကျပန္စားတတ္လုိ႕ ငါးမ မစားမိေအာင္ ရန္လုပ္ၿပီး အဲသည္ငါးဥေတြကို သူ႕ပါးစပ္နဲ႕ငံုၿပီး ေရမ်က္ႏွာျပင္ေပၚက သူေဆာက္ခဲ့တဲ့ ေရပူေပါင္းအသိုက္ေလးေတြမွာ ဥေလးေတြကို သိမ္းဆည္းၾကတယ္။ ဖိုက္တာငါးထီးေတြရဲ႕ ခိုင္ၿမဲတဲ့ေမတၱာေပါ့။ ဖိုက္တာငါးအထီး မ်ဳိးဥေတြ ညွစ္ေပးတာဟာ တစ္ခါတည္းနဲ႕ မၿပီးဘူးေမ အနည္းဆံုး (၅)ႀကိမ္ေတာ့ ျပဳလုပ္ၾကတယ္။ တစ္ႀကီမ္ညွစ္ၿပီးရင္ သူ႕ကိုယ္ကိုေကြးညႊတ္ရတာ ေၾကာင့္ ေမာပန္းၿပီး အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ နားတတ္ၾကေသးတာ။





          က်ေတာ္ဖန္အိုးေလးတစ္လံုးဝယ္ထားတယ္ ေမ။ အဲသည္ ဖန္အိုးေလးထဲမ်ာ က်ေတာ္နဲ႕ေမ ခ်စ္တဲ့ ‘နီတာနဲ႕နီျပာ’တို႕ရဲ႕ ရင္ေသြးေလးေတြကိုထည့္ၿပီး ေမ့ကိုလက္ေဆာင္ေပးဖို႕ ရည္ရြယ္ထားခဲ့တာ။ မထင္မွတ္ဘဲ အခ်ိန္ေတြဟာ တိုက္ဆိုက္လြန္သြားခဲ့တယ္။ ‘နီတာနဲ႕နီျပာ’ ကိစၥေတြၿပီးသြားမွပဲ ‘နီျပာ’မကို အျပင္ကိုထုတ္။ ‘နီတာ’ႀကီးကို မ်ဳိးဥေတြေစာင့္ေရွာက္ဖို႕ ေသခ်ာထားခဲ့ရေသးတာ။ က်ေတာ္ ေမ့ဆီေရာက္ေတာ့ အေတာ့္ကို ေနာက္က်ေနခဲ့ၿပီေလ။ အခုေတာ့ ‘နီတာနဲ႕နီျပာ’တို႕ရဲ႕ ရင္ေသြးေလးေတြ ေတာ္ေတာ္ၾကီးလာၿပီ ေမ။ ဖန္အိုးေလးကို ေသခ်ာသုတ္ၿပီး ေက်ာက္ခဲေလးေတြဆီ ေရေမွာ္ပင္ေလးေတြထည့္။ ‘နီတာနဲ႕နီျပာ’တို႕ရဲ႕ ရင္ေသြးေလးေတြထဲက ‘နီတာနဲ႕နီျပာ’တို႕နဲ႕ အတူညီဆံုးႏွစ္ေကာင္ကိုေရြးၿပီးထည့္။ ေမ့အတြက္ေမြးေန႕လက္ေဆာင္ေပါ့။ က်ေတာ့္ကို ခြင့္လြတ္ႏိုင္ဖို႕ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္ေမ။

                        *************************************************

          အခ်ိန္ေတြေနာက္က်သြားတာခြင့္လြတ္ပါလို႕ေျပာခ်င္ပါတယ္ေမ။ အခ်ိန္ဆိုတာ ခ်စ္တဲ့သူႏွစ္ဦးၾကား တံတုိင္းေတြအျဖစ္ ျဖစ္ေနတတ္ၾကတာ။ ေမ့ကို ေသခ်ာရွင္းျပခ်င္လို႕ ရန္ကင္းစင္တာက J’Donuts ဆိုင္ေလးကို က်ေတာ္ခ်ိန္းလိုက္မိတယ္။ ဆိုင္ထဲကို ဝင္ဝင္လာခ်င္းပဲ ေမးမ်က္လံုးေတြဟာ ငါးထည့္ထားတဲ့ ဖန္အိုးေလးကို ၾကည့္ေနတာ က်ေတာ္သတိထားမိပါတယ္။ ေမ့ မ်က္လံုးေတြက အခုထက္ထိစူးေနတုန္းပဲ။ က်ေတာ္ေမ့ကို ၿပဳံးရုံပဲၿပဳံးျပပါတယ္။ က်ေတာ့္အျပဳံးထဲမွာ ေတာင္းပန္တဲ့အၿပဳံး ခြင့္လြတ္ေစခ်င္တဲ့အၿပဳံး ေမ့ကိုခ်စ္တဲ့အၿပဳံးေတြပါမွန္း ေမသိပါေစ လို႕ဆုေတာင္းေနမိတာ။ ေမက ထုိင္ခံုမ်ာထုိင္ထုိင္ခ်င္းပဲ က်ေတာ့္ကို ေမးဆတ္ျပတယ္။ က်ေတာ္က ငါးဖန္အိုးေလးကိုကိုင္ ေမ့ကိုေပးလိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ေျခဟန္လက္ဟန္နဲ႕ ေမ့အတြက္ေမြးေန႕လက္ေဆာင္ပါလို႕ ျပလိုက္ တယ္။ ေမ့ရဲ႕ စူးရွတဲ့မ်က္လံုးေတြအေရာင္ေဖ်ာ့သြားတယ္။ ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြျပဳံးေရာင္သမ္းသြားတယ္။ က်ေတာ္ ေမ့ေမြးေန႕မွာ ပ်က္ကြက္ခဲ့ရတဲ့အေၾကာင္းေတြကို ေျခဟန္လက္ဟန္ေတြနဲ႕ျပလိုက္ရတာ ေတာ္ေတာ္ၾကာသြားတယ္။ ေမ့မ်က္ႏွာ တစ္ျဖည္းျဖည္းအေရာင္ ေျပာင္းလာတယ္။ ဟုတ္တယ္။ ႏႈတ္ကဖြင့္မေျပာလည္း နားလည္တဲ့ဘာသာစကား တစ္ခု ေမနဲ႕က်ေတာ္ၾကားမွာ ရွိေနတယ္။ ဆိုင္ထဲကလူေတြကေတာ့ က်ေတာ္နဲ႕ေမ့ကို ဂရုတစ္စိုက္ၾကည့္ေနၾကလို႕။

က်ေတာ္ဟာ ဘဝအစကတည္းက စကားလံုးေတြကို ဖြင့္မဟႏုိင္သူတစ္ေယာက္ဆိုတာ ေမသိႏွင့္ေနၿပီးသားပဲ။
ေမ နဲ႕ က်ေတာ္ဟာ ဘယ္ေတာ့မွမဆံုးေတာ့မယ့္ တစ္ေထာင့္တစ္ညပံုျပင္ေတြလိုပဲ။ ရင္ထဲက ခံစားမႈအေသးစိတ္ေလးေတြကအစ ကိုင္တြယ္ဖို႕သိပ္ခက္ခဲၿပီး ႏူးညံ့လြန္းေနတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ဟိုးအနက္ရႈိင္းဆံုးတစ္ေနရာစာမွာရွိေနဖို႕ ေမ့အတြက္ အဲသည္အရာကို က်ေတာ္ေပးခ်င္ခဲ့တာ။


တကယ္ေတာ့ ခ်စ္ျခင္းဟာ စကားလံုးေတြမပါဘဲ အသက္ရွင္ႏိုင္တာ က်ေတာ္ အခုသိသြားၿပီ ေမ။

                ********************************************

ရင္ႏွင့္ရင္း၍
ေအာင္မိုးသူ
ဇန္နဝါရီလ ၂၉ရက္ ၂၀၁၄ခုႏွစ္
နံနက္ ၁၀နာရီ ၀၅မိနစ္