ေကာ္ဖီပံုျပင္ (၂) @ ဒုတိယေျမာက္ ေကာ္ဖီပံုျပင္

‘ဟုတ္တယ္….ယြန္း ကုိယ္ဆံုးျဖတ္ၿပီးသြားၿပီ’

          ေမာင့္ဆီက စကားသံၾကားလိုက္ရတဲ့အခ်ိန္မွာ ကၽြန္မလက္ထဲက ေကာ္ဖီခြက္က ရုပ္ရွင္ေတြထဲကလို ေတာ့ ျပဳတ္က်မသြားေပ။ တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ေတာ့ ဆုပ္ကိုင္ထားမိသည္။ ဟန္မပ်က္ဘဲ ေကာ္ဖီခြက္ကို ႏႈတ္ခမ္းျဖင့္ေတ့ရင္း ေမာင့္ကိုတစ္ခ်က္ေမာ့ၾကည့္မိသည္။ ေမာင့္မ်က္ႏွာေပၚတြင္ ျပတ္သားသည့္ အမူအရာမွ တစ္ပါး ထူးျခားသည့္ အရိပ္အေယာင္တစ္ခုမေတြ႕ေပ။ အခန္းထဲတြင္ ေရေႏြးဆူသံပင္ ၾကားရသည္အထိ တိတ္ဆိတ္လြန္းလွသည္။ ဘလက္ခ္ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ေဖ်ာ္ဖို႕ သၾကားအနည္းငယ္ႏွင့္ သံပုရာသီးတစ္စိတ္ကို ထည့္လိုက္သည္။ တိတ္ဆိတ္မႈအား ကၽြန္မမွစတင္ ျပန္လည္ၿဖိဳခြင္းလိုက္သည္။

‘ေမာင္….ေသခ်ာၿပီေပါ့’


          ကၽြန္မထပ္ေမးလိုက္တဲ့ စကားတစ္ခြန္းမွာ ေမာင္ကေခါင္းတစ္ခ်က္သာ ၿငိတ္ျပရုံသာၿငိတ္ျပသည္။ ကၽြန္မ ေမာင့္ကိုတစ္ခ်က္ၿပဳံးျပလိုက္သည္။ ကၽြန္မေမာင့္ကိုၾကည့္ေတာ့ ေမာင္သိပ္စိတ္က်ဥ္းၾကပ္ေနပံုရသည္။

‘ဘလက္ခ္ေကာ္ဖီ ေသာက္မလား…ေမာင္’

          ကၽြန္မအေမးကို ေမာင္ေခါင္းသာခါျပသည္။

‘တစ္ခုခု ေသာက္ပါေမာင္ရဲ႕ ေမာင့္အတြက္ ယြန္း ‘Espresso’တစ္ခြက္ေဖ်ာ္ေပးမယ္ေလ’
         
          ေကာ္ဖီေဖ်ာ္ေနရင္းနဲ႕ CDစက္ခုလုတ္ကို ကၽြန္မႏွိပ္လိုက္တယ္။ စစခ်င္းထြက္လာတဲ့ သီခ်င္းက တိုက္ဆိုင္တာမ်ားလား။ မရည္ရြယ္ပါဘူး ေမာင္။ ကၽြန္မတကယ္မရည္ရြယ္ခဲ့ဘူး။

‘နင္နဲ႕ခ်စ္ေနတုန္းကလည္းကြယ္ ငါေပ်ာ္တယ္ xxxxxxx နင္မရွိေတာ့ စိတ္ညစ္လာမယ္ xxxxxx နင္သြားမယ့္အေၾကာင္း ငါ့ကိုေျပလည္းမေျပာနဲ႕ xxxx ငါနင့္ကို မခြဲႏိုင္ဘူး’
          သီခ်င္းသံၾကားေတာ့ သက္ျပင္းကိုအရွည္ႀကီးတစ္ခ်က္ခ်ၿပီး ကၽြန္မကိုလွည့္ၾကည့္တယ္။ ကၽြန္မ ေမာင့္ကို ၿပဳံးရုံသာၿပဳံးျပလိုက္သည္။

‘သီခ်င္းေလးနားေထာင္ၿပီး ေသာက္လိုက္ေမာင္…..။ Espresso ေကာ္ဖီက ေရေႏြးပူပူကို အရွိန္ျပင္းျပင္းျဖတ္ထားလို႕ သူ႕ရဲ႕အနံ႕က အရမ္းေမႊးတယ္ေမာင္။ သီခ်င္းေလးနားေထာင္ၿပီ ေသာက္ၾကည့္။’

          အဲသည္အခ်ိန္ုတုန္းက ေဝခြဲမရျဖစ္ေနသည့္ ေမာင့္မ်က္ႏွာကို ကၽြန္မေသေသခ်ာခ်ာ မွတ္မိေနေသး သည္။ အဲသည္အခ်ိန္တုန္းကမ်ား ကၽြန္မေမာင့္ကို မသြားနဲ႕ဟု တားခဲ့မိမယ္ဆိုရင္ဆိုေသာ အေတြးက ကၽြန္မကို အခုထိ ထိုးႏွက္ေနတုန္းပင္။

               ………………………………………………………………………………………………………………

          ေမာင့္ဆီကပထမဆံုးေရာက္လာေသာ စာအိတ္ကေလးရဲ႕အေရာင္က ပန္းေရာင္ေလးျဖစ္သည္။ ေမာင့္ရဲ႕ပထမဆံုးစာကို ဖတ္လိုက္ရေသာအခါ Cappuccino ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ေသာက္ရသလိုပင္ သိပ္ကို ၾကည္ႏူးရသည္။ Cappuccino ေကာ္ဖီက ႏူးညံ့တဲ့ ႏို႕အျမဳပ္ေလးေအးေအးေလးေတြနဲ႕ Epresso ေကာ္ဖီကို ေအာက္ခံထားၿပီး အေပၚကထပ္ေလာင္းထားတာေလ ေမာင္။ အရသာ ၂မ်ဳိးေပၚေအာင္ ေဖ်ာ္ထားတဲ့ ေကာ္ဖီေပါ့။ ေမာင့္ရဲ႕ ပထမဆံုးစာဟာ ကၽြန္မအတြက္ ႏူးညံ့ျခင္းေတြနဲ႕ ျပည့္စံုေစတာပဲေမာင္။ အခ်စ္တစ္ခုကို ပိုမိုတိုးပြားေစတာ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္တဲ့။ သတိရျခင္းကို ပိုတိုးပြားေစတာလည္း ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ပဲတဲ့။ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ဟာ လြမ္းဆြတ္ျခင္းကိုလည္း ပိုမိုတိုးပြားေစသတဲ့ေမာင္။ ေကာ္ဖီႀကိဳက္တတ္တဲ့ ကၽြန္မအတြက္ ကေတာ့ ခံစားခ်က္တိုင္းဟာ (၂)ဆပိုခံစားေနရတာပဲေမာင္။ ေမာင္က ခု ေကာ္ဖီေသာက္ေနမလား။ ေမာင္ဟာ ကၽြန္မေလာက္ ေကာ္ဖီေပၚမွာ ခံစားခ်က္သိပ္မႀကီးမွန္း ကၽြန္မသိၿပီးသားပါ ေမာင္ရယ္။

          လူတစ္ေယာက္ဟာ သူကိုယ္တုိင္တိုးတက္ဖို႕အတြက္ သိပ္ကိုႀကိဳးစားလြန္းေနရင္ အဲသည္လူဟာ ခံစားခ်က္ေတြမဲ့သြားသတဲ့။ ဟုတ္လား ေမာင္။ ေမာင့္ရဲ႕ခံစားခ်က္ေတြဟာ တစ္ေန႕တစ္ျခား ေျပာင္းလဲလာတယ္ဆိုတာ စာေတြဖတ္ရင္း ကၽြန္မသိလာခဲ့တယ္ေမာင္။ ေမာင္ရယ္ ဘဝမွာ လုိခ်င္တဲ့အရာကို အတင္းႀကီးလုပ္ယူရမယ္ဆိုရင္ အဲသည္အရာဟာလည္း စိတ္တိုင္းက်ျဖစ္လာမွာ မဟုတ္ဘူးလို႕ ကၽြန္မထင္တယ္။ ကမၻာမွာသိပ္ကိုေက်ာ္ၾကားတယ္ဆိုတဲ့ေကာ္ဖီေတာင္ (Arabian) သိုးေက်ာင္းသားေလးက စတင္ေတြ႕ခဲတာေလ။ ေမာင္သတိထားမိရဲ႕လား။ တစ္ခါတစ္ရံ ဘဝမွာ အေရးမႀကီးတာေတြဟာ အေရးႀကီးေနတတ္သလို အေရးႀကီးတာေတြဟာလည္း အေရးမပါခဲ့ပါဘူးေမာင္ရယ္။

          အခ်ိန္ဟာ အရာအားလံုးကိုေျပာင္းလဲႏိုင္သလားေမာင္။ ကၽြန္မစိတ္ကူးယဥ္ခဲ့ဖူးတယ္။ စိတ္ကူးယဥ္တာ အေကာင္းဆံုး အိပ္မက္မက္မႈတစ္ခုပဲေလ။ ကၽြန္မစိတ္ကူးက ေမာင့္အတြက္ေသးေသးေလးပါ။ ၁၇၂၀ခုႏွစ္ ပဲရစ္ကို ေကာ္ဖီစယူလာခဲ့ လူက ျပင္သစ္မရိန္းတပ္အရာရွိ (GabrielMathieu deChieu) တဲ့ ေမာင္။ သူယူလာတဲ့ ေကာ္ဖီပင္သံုးပင္မွာ တစ္ပင္သာ ရွင္က်န္ရစ္ၿပီး ေကာ္ဖီယဥ္ေက်းမႈ ထြန္းကားခဲ့တာတဲ့။ ကၽြန္မအတြက္ ေမာင္ရွိတဲ့ ေနရာက ေကာ္ဖီပင္ တစ္ပင္သာယူလာေစခ်င္ခဲ့တာ။ ၾကားရတဲ့သတင္းေတြထဲက ေနာက္တစ္ေယာက္ဆိုတာ ကၽြန္မအေတြးတစ္ခုလံုးကို မႈန္ဝါးသြားေစတယ္။ ေမာင့္ဆီ ကၽြန္မဆီကစာေတြ မ်ားစြာပ်ံသန္းသြားခဲ့ၿပီးခ်ိန္မွာေတာ့ ေမာင့္ဆီကေတာ့ နတၱိပါပဲ။ သူေတာင္ ကိုယ့္ကိုဥေပကၡာျပဳႏိုင္တာ ကိုယ္ကဘာလုိ႕ ဥေပကၡာမျပဳႏိုင္ရမွာလဲဆိုတဲ့ မာနစိတ္ကေလးက ဦးေႏွာက္ကိုလာလာညွိတယ္။ အဲသည္မာနေလးေၾကာင့္ပဲ ကၽြန္မေနတတ္ေနခဲ့ၿပီေမာင္။ အတံု႕အလွည့္ဆိုတာကို ေျပာမထြက္ခဲ့ေပမယ့္ အခ်ိန္ကပဲ စကားေျပာလိမ့္မယ္ဆိုတာ ကၽြန္မ သိကိုသိေနတယ္။

               ………………………………………………………………………………………………………………

            လက္ေရးလွလွေလးေတြဟာ ရက္စက္တတ္သလားလို႕ တစ္စံုတစ္ေယာက္က ေမးလာမယ္ဆိုရင္ ရက္စက္တတ္တယ္လို႕ ကၽြန္မေျဖမိမွာ အမွန္ပဲ။ အခုကၽြန္မလက္ထဲက ပန္းရင့္ေရာင္စာရြက္ေလးထဲက လက္ေရးလွလွေတြဟာ ကၽြန္မကို ရက္ရက္စက္စက္ကို ေျခြခ်ေနၿပီ။ ေရေျမျခားမွာ ေမာင္ဟာ ကၽြန္မအျပင္ ကၽြန္မထက္အရင္ ေမာင့္ရင္ခြင္ထဲမွာေမွးစက္ေနၿပီဆိုတဲ့ သတင္းဟာ ရက္ရက္စက္စက္ပါပဲ။ ေကာ္ဖီၾကမ္းတစ္ခြက္နဲ႕ ရင္ခြင္နန္းေတာ္ သီခ်င္း။ ဘယ္ေလာက္မ်ား ထပ္တူက်လိုက္သလဲ...ေမာင္။ သီခ်င္းရဲ႕ေနာက္ဆံုးစာသားနဲ႕ ကၽြန္မမ်က္ဝန္းေထာင့္က မ်က္ရည္က်လာဟာ.........။ ရင္ခြင္နန္းေတာ္xxxxxxxxအသက္မဲ့ေနတဲ့xxxxxxxxရင္ခြင္နန္းေတာ္xxxxxxx တို႕ႏွစ္ဦးရဲ႕ မနက္ျဖန္မ်ား အသက္မဲ့ခဲ့ရၿပီxxxxxxxx

                ကိုယ့္ကိုယ္ကိုရူးေနၿပီလားဆိုတဲ့ေမးခြန္းကို ကၽြန္မအႀကိမ္ႀကိမ္ေမးၾကည့္ခဲ့မိဖူးတယ္။  ေကာ္ဖီမႀကိဳက္တတ္တဲ့ ေမာင္ဟာ မိုခါေကာ္ဖီကိုေတာ့ ႀကိဳက္တတ္တာ ကၽြန္မသိတယ္။ မိုခါေကာ္ဖီဟာ ေခ်ာကလက္ေရာထားတဲ့ ေကာ္ဖီတစ္မ်ဳိးမို႕ထင္ပါရဲ႕။ ကၽြန္မေကာ္ဖီအေၾကာင္းေတြေျပာျပတိုင္း ေကာ္ဖီ မႀကိဳက္တတ္တဲ့ေမာင္ဟာ စိတ္ဝင္တစား မရွိခဲ့ဘူးဆိုတာ ကၽြန္မလည္းအသိပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ေမာင္ႀကိဳက္တဲ့ မိုခါအေၾကာင္းေျပာတဲ့ အခ်ိန္မ်ာ စိတ္ဝင္တစားရွိခဲ့တာ ကၽြန္မမွတ္မိေသးတယ္။ အာေရဗ်လူမ်ဳိးတစ္ဦးကို သူ႕ေနာက္လိုက္ေတြနဲ႕အတူ အစာငတ္ေသေအာင္ သဲကႏၱာရထဲကို ျပည္ႏွင္ဒဏ္ေပးလိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ အိုမရ္လို႕ေခၚတဲ့ အာေရဗ်တစ္ေယာက္နဲ႕ သူ႕လူေတြဟာ အမ်ဳိးအမည္မသိတဲ့ အပင္ကရတဲ့အသီးေတြကို ျပဳတ္စားၾကတယ္တဲ့။ အဲသည္အသီးေၾကာင့္ သူတို႕ဟာအသက္ရွင္ခြင့္ရခဲ့တဲ့အျပင္ အဲသည္အနီးနားက (Mocha) ဆိုတဲ့ ၿမိဳ႕ကိုအစြဲျပဳၿပီး Mocha (မိုခါ)ဆိုတာ ျဖစ္ေပၚလာတာဆိုေတာ့ ေမာင္က တအံ့တၾသ နားေထာင္ေနေသးတယ္ေလ။

ဥေပကၡာဆိုတာ ခါးသက္လြန္းတယ္ေမာင္။ ပြင့္လင္းမႈမရွိတဲ့ ဥေပကၡာဆို ပိုခါးသက္တယ္ဆိုတာ ေမာင္သိရဲ႕လားဟင္။ ေမာင္ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတာ ကၽြန္မသိတယ္ေမာင္။ ပက္ပက္စက္စက္ ေျပာလိုက္ပါေမာင္။ ေျပာလိုက္ပါ။ ကၽြန္မကိုမခ်စ္ေတာ့ဘူး။ ကၽြန္မကို သံေယာဇဥ္ျဖတ္ခ်င္ေနၿပီလို႕။
ကၽြန္မ ဟန္မေဆာင္တတ္ဘူး ေမာင္။ ဒါေပမယ့္ ေမာင္နဲ႕ပတ္သက္တဲ့ နာက်ည္းစရာခံစားခ်က္တိုင္းကိုေတာ့ ကၽြန္မဟန္ေဆာင္ေမ့ထားတတ္တယ္။ အဲသည္အရာကို ေမာင္မျမင္တတ္ခဲ့တာပါ။အခု ကၽြန္မ ဘလက္ခ္ေကာ္ဖီဆိုတဲ့ သီခ်င္းနားေထာင္ေနတယ္ေမာင္။ ေမာင္ေမ့သြားတဲ့ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ ေသာက္ေနရင္းနဲ႕ေပါ့။ သီခ်င္းကေဟာင္းေနေပမယ့္ မေဟာင္းေသးတာဘာေၾကာင့္လဲ။ နားေထာင္တဲ့ လူအေပၚမွာ မူတည္တယ္ထင္တာပဲ ေမာင္ရယ္။ ေမာင္ျပန္လာေတာ့မယ္ဆိုတဲ့သတင္းက ကၽြန္မနားကို တိုးတိုးေလးနဲ႕ ေဝ့ကာေရာက္လာတယ္။ ေစးကပ္ေနတဲ့ ဆံပင္အခ်ဳိ႕ကိုဖယ္ၿပီး ကၽြန္မတစ္ခ်က္ ျပတင္းေပါက္ ကို ေငးေမာၾကည့္မိတယ္။ အဲသည္အခ်ိန္ဟာ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ကို ကၽြန္မေရးျခစ္ေနတဲ့အခ်ိန္ေပါ့။

                        “အစိတ္စိတ္အမႊာမႊာပါပဲ
                        သူမသိေအာင္
                        ကၽြန္မေကာ္ဖီခြက္ေလးကို ခြဲပစ္လုိက္တယ္။
                        တစ္က်ဳိးတစ္စစီပါပဲ
                        အခ်ဳိ႕တစ္ဝက္ကို ဝွက္ကာထားတယ္။
                        မညီမွ်ျခင္းေတြဟာ
                        ျမတ္ႏိုးျခင္းေတြကို
                        တိတ္တိတ္ေလး ကြဲေၾကေအာင္ဖန္တီးတယ္”

                        ယြန္း 

               ………………………………………………………………………………………………………………


          ကၽြန္မလည္း ေမာင့္ကိုသတိတရရွိေနတာ ဘာ့ေၾကာင့္လဲ။ ကၽြန္မရူးေနၿပီလား ေမာင္။ ကၽြန္မ ရူးေနၿပီလား။ အခုေလ ေကာ္ဖီခြက္ေလးကိုၾကည့္ၿပီး ကၽြန္မၿပဳံးေနမိတယ္။ေကာ္ဖီေတာင္ အေရာင္မ်ဳိးစံု နဲ႕ အရသာမ်ဳိးစံုရွိေသးတာပဲ ေမာင္ရယ္။ ေမာင္လည္း အသစ္အဆန္းရွာတာ မဆန္းပါဘူး။ ဆန္းတာက ကၽြန္မ ေမာင့္အေပၚမွာ ခံစားခ်က္ တစ္စိုးတစ္စဥ္းမွ မရွိေတာ့တာပဲ။ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ခံစားရတဲ့အခါ လူေတြဟာ ဘာေၾကာင့္ အဲသည္လူတစ္ေယာက္ကို negative view ကေန ၾကည့္တတ္ၾကတာလဲ။ ကၽြန္မအခုထိ စဥ္းစားမရခဲ့ဘူးေမာင္။ ေကာ္ဖီေဖ်ာ္တိုင္း တစ္ခြက္ပိုေဖ်ာ္မိတဲ့ ကၽြန္မ။ ေမာင္လို႕ေခၚခြင့္မရွိေတာ့တဲ့အခါ ရက္ရက္စက္စက္ 'လင္..တ..ရူး'လို႕ ကင္ပြန္းတပ္ၾကတယ္။ အဲ့ဒါကိုေရာ ရက္စက္တယ္လို႕မေခၚဘူးလား အဲသည္လို မ်က္ႏွာနဲ႕လူေတြကို ကၽြန္မျပန္ၿပီးလည္ျပန္ၾကည့္ ေနတတ္ခဲ့ၿပီ..ေမာင္။ ေကာ္ဖီခါးတယ္ဆိုတာ ေသာက္လို႕ေကာင္းတယ္ေမာင္။ ဘဝခါးၿပီဆိုရင္ေတာ့ ေမာင္ပဲစဥ္းစားၾကည့္ေပါ့။ ကၽြန္မတစ္ဦးတည္းသာ သီးသန္႕ဖိတ္ခ်င္ပါတယ္ဆိုတဲ့ ေမာင့္ေလသံေတြက ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြေရာစြတ္ေနသလား။ ဘယ္လိုအဓိပၸာယ္ သက္ေရာက္ေနတယ္ဆို ကၽြန္မေဝခြဲမရခဲ့ဘူး။ အရင္ကတည္းကလည္း ကၽြန္မ မေဝခြဲႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။ အဲသည္ အခ်က္ေတြကမ်ား ေမာင္နဲ႕ေဝးသြားေစတဲ့အခ်က္ ေတြျဖစ္ေနမလား။

“အၿပီးေနခ်င္ေနလိုက္ေတာ့ xxxxx စိတ္သာရာပါလိုက္ေတာ့ xxxxxxx လူတိုင္းကိုယ့္ဘဝနဲ႕ကိုယ္
စိတ္သာရာပါလုိက္ေတာ့ xxxx သိကၡာဆည္မေနနဲ႕ေတာ့ xxxx ေျဖရွင္းလည္းမထူးဘူး”

“ေဂ်ာက္”

စီဒီစက္က နားေထာင္လက္စသီခ်င္းကိုပိတ္ ေမာင့္ဆီကိုသြားဖို႕ ကၽြန္မဟန္ျပင္လိုက္တယ္။ “Coffee Story” ဆိုတဲ့ ေကာ္ဖီဆိုင္ကို လာခဲ့ပါဆိုတဲ့ ေမာင့္အသံၾကားေတာ့ ကၽြန္မရယ္ခ်င္မိေနေသးတာ။ “Coffee Story” ဆိုတဲ့ ေကာ္ဖီဆိုင္ေလးကို ကၽြန္မဖြင့္ထားတာဆိုတာ ေမာင္မသိခဲ့ဘူးေလ။ ေကာ္ဖီေတြကို ရူးသြပ္လြန္းတဲ့မိန္းမတစ္ေယာက္ဟာ ေကာ္ဖီဆိုင္တစ္ဆိုင္ေလာက္ေတာင္ မဖြင့္ႏိုင္ဘူးလို႕ ေမာင္ထင္ခ်င္လည္း ထင္ေနခဲ့မွာေပါ့။ ဆိုင္လာမယ္ဆိုကတည္းက ဆိုင္မွာအုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ သူတစ္ေယာက္ကို အက်ဳိးအေၾကာင္း ကၽြန္မေျပာထားခဲ့လိုက္တယ္။ ေမာင္သိဖို႕လည္း မလိုအပ္ေတာ့ဘူးလို႕ထင္လို႕ပါ။ မလိုအပ္ေတာ့ဘူးေလ။ လိုကိုမလိုအပ္ေတာ့တာပါ။

               ………………………………………………………………………………………………………………

ဆိုင္ေရာက္ေရာင္ခ်င္ ပန္းအိုးအႀကီးႀကီးနဲ႕စိုက္ထားတဲ့ အိုေအစစ္ပင္ေလးေတြနားမွာ ေမာင္ထိုင္ေနတယ္။ ေမာင့္ေဘးနားမွာ ကၽြန္မထက္အသက္ငယ္မယ္ပံုထင္ရတဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္။ ကၽြန္မလာတာကို ျမင္ေနရေတာ့ အဲ့ဒါကိုကို႕သူငယ္ခ်င္းလားလို႕ ေမးေနပံုရတဲ့ အမူအယာကို ကၽြန္မေတြ႕ရတယ္။ ကၽြန္မေကာ္ဖီဆိုင္ေတာင္ ကၽြန္မမေရာက္တာၾကာပါၿပီ။ ကုန္ၾကမ္းနဲ႕ပတ္သက္တာေတြပဲ လုပ္ေပးေနရတာဆိုတာ။ ေမာင့္ဆီကို ေတြ႕ဖို႕ထြက္လာတဲ့ ကၽြန္မပံုစံဟာ ကပိုကရုိျဖစ္ေနမယ္ဆိုတာ ကၽြန္မကိုယ္ ကၽြန္မ သိၿပီးသားပဲေလ။ ကၽြန္မကိုေတြ႕ေတာ့ ေမာင္တစ္ခ်က္ၿပဳံးျပပါရဲ႕။ ကၽြန္မလည္း ျပန္ၿပဳံးျပလိုက္မယ္တယ္။ ကၽြန္မအၿပဳံးက ႏႈတ္ခမ္းတစ္ဖက္သာ အေပၚကိုေကြးညြတ္သြားတယ္။ သိပ္ကိုေတာ္တဲ့ေမာင္ ကၽြန္မကိုခ်ိန္းတဲ့အခ်ိန္က ဆိုင္ရဲ႕လူအရွင္းဆံုးအခ်ိန္ပဲ။

“ေရာက္ေနတာ ၾကာၿပီလား….ေမာင္”

ကၽြန္မႏႈတ္ဖ်ားက ေမာင္လို႕ ေခၚသံအဆံုးမွာ အနည္းငယ္ေသြးဆုတ္သြားတဲ့ ေမာင့္မ်က္ႏွာရယ္။ ေမာင့္ကို တစ္ခ်က္လွည့္ၾကည့္လိုက္တဲ့ ေမာင့္ရဲ႕ၾကင္ယာဖက္ရယ္။ ကၽြန္မ မမွားပါဘူးေနာ္။ ကၽြန္မဘက္က ခံစားခ်က္တစ္စိုးတစ္စဥ္းမွမရွိဘဲ ေမာင့္ကို ေမာင္လို႕ေခၚလိုက္ရတာ။ ဒီေန႕ ေနာက္ဆံုးပါပဲ။

“ဘာေသာက္မလဲ…..ေမာင္”

“အင္း….မိုခါ ႏွစ္ခြက္ေပးပါ”

“ကၽြန္မကို ဘလက္ခ္ေကာ္ဖီတစ္ခြက္”

အေယာင္ေယာင္အမွားမွားျဖစ္ေနတဲ့ ေမာင့္ကိုၾကည့္ရင္း အနည္းငယ္ျပဳံးမိပါရဲ႕။ ေနာက္ဆံုးမို႕ပါေမာင္။ ေမာင့္အတြက္ ဒါဟာအနည္းငယ္ လက္တံု႕ျပန္မႈပါ။

“ခၽြင္….ခၽြင္.......ခၽြင္”

ကၽြန္မဖုန္းရဲ႕မက္ေဆ့ေရာက္တဲ့အသံ။

“ယြန္း….ေမာင္လို႕ေခၚေနတုန္းပဲလား…”

ကၽြန္မေမာင့္ကိုတစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္တယ္။ သိပ္ေၾကာက္ေနသလားေမာင္။ ေမာင့္လုပ္ရက္ေတြ ေလာက္မရက္စက္ေသးပါဘူးေမာင္ရယ္။ ေမာင္က အပ္ဖ်ားတစ္ေထာက္စာဆိုေပမယ့္ ကၽြန္မက အဲသည္အခ်ိန္တုန္းက ဆပ္ျပာပူေဖာင္းေလးျဖစ္ခဲ့တာ...ေမာင္။ ေဘးထြက္ဆိုးက်ဳိးအေနနဲ႕ အမႈန္အမႊားေလးေတြအျဖစ္ ေမာင့္ကိုလာရုိက္တာကို ေမာင္ကသိပ္ကို နာက်င္လြန္းေနတယ္ဆိုရင္ေတာ့ ကၽြန္မသိပ္ရယ္ခ်င္တယ္ေမာင္ရယ္။ ကၽြန္မဟက္ဟက္ပက္ပက္ကို ရယ္မိလိုက္တယ္။

“ယြန္း…ကိုယ္တို႕မဂၤလာပြဲကိုလာခဲ့ေနာ္…”

“လာခဲ့ရမွာေပါ့….ယြန္းနဲ႕အရင္းႏွီးဆံုးလူေတြပဲကို”

သည္တစ္ခါပ်က္သြားတဲ့ မ်က္ႏွာပိုင္ရွင္က ေမာင္တစ္ေယာက္တည္းမဟုတ္ဘဲ။ ေမာင့္ေဘးနားက ၾကင္ယာဖက္ကပါ ပါလာတယ္။ ကၽြန္မကိုနည္းနည္းေလးေလာက္ အႏိုင္ယူခြင့္ေပးပါေမာင္။ ဒီေန႕ ကၽြန္မေသာက္ေနက် ေကာ္ဖီက သိပ္ကိုအရသာရွိေနတယ္ေမာင္။ ေလတိုက္အၿပီး ဖေယာင္းတိုင္မီးစတစ္ခုလိုပဲ ကၽြန္မရဲ႕မာနက 'ဟုတ္ကနဲ' ထေတာက္လာတယ္ ... ေမာင္။ ခံစားခ်က္ဆိုတာ တစ္စိုးတစ္စဥ္းမွ မရွိတဲ့နာက္ ေကာ္ဖီခါးခါးတစ္ခြက္ေသက္ၿပီး ေမာင္မ်က္ႏွာကို မထိတရိအၿပဳံးနဲ႕ ကၽြန္မၾကည့္တတ္လာတယ္။ ဇာတ္လမ္းက အဆံုးသတ္ရေတာ့မယ္ေမာင္ အဆံုးသတ္ကို သတ္ရေတာ့မယ့္အခ်ိန္ထိ အခ်စ္ဆိုတာဟာ ကုန္ခါနီးေကာ္ဖီတစ္ခြက္လိုပဲ လက္က်န္အနည္းငယ္အထိ ဘာလို႕ခံစားလို႕ေကာင္းေနရတာလဲ။ အဆံုးသတ္လို္က္ၿပီဆိုတဲ့ အနားသတ္တစ္ခုမွာေတာ့ ဒဏ္ရာတစ္ခုက က်န္ေနရစ္ခဲ့တာပဲ...ေမာင္။ ႏွစ္ဦးၾကားကအခ်စ္ကို အဆံုးသတ္လိုက္တာဟာ ေကာ္ဖီေသာက္ၿပီး စြဲက်န္ခဲ့တဲ့အရသာလိုပဲ တစ္ေျမ့ေျမ့က်န္ခဲ့ရတယ္ဆိုတာ....။

            ေတြ႕ရင္ေျပာျဖစ္မယ့္စကားေတြ မရွိေတာ့တာမုိ႕ ေကာ္ဖီဝိုင္းက တိတ္ဆိတ္ေနတယ္။ တိတ္ဆိတ္မႈကို ကၽြန္မကပဲ စတင္ျဖိဳခြင္းလိုက္တယ္။

“ကၽြန္မျပန္ၿပီ…ေမာင္ ေျပာစရာရွိရင္ ဖုန္းဆက္လိုက္ပါ”

            ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ကၽြန္မေကာ္ဖီခြက္ဟာ တိတ္တိတ္ေလးက်ကြဲခဲ့တာေမာင္။ ဒီေန႕ေတာ့ ေမာင့္ေကာ္ဖီခြက္ကို ကၽြန္မကိုကိုယ္တိုင္ေရွ႕ခြဲပစ္ခ်င္လို႕ပါ။ ကၽြန္မကိုခြင့္လႊတ္ပါေမာင္။ ကြဲေၾကခဲ့တဲ့ ေကာ္ဖီခြက္အပိုင္းအစေတြကို ကၽြန္မတစ္ေယာက္သိမ္းထားမွာပါ။ ေမာင့္ရဲ႕မဂၤလာပြဲကိုလည္း ကၽြန္မ မတက္ျဖစ္ဘူးဆိုတာ ေသခ်ာတယ္ဆိုတာ ေျပာဖို႕မလိုဘူးထင္ပါတယ္။ ဟုတ္တယ္။ ဆံုးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုကို ခိုင္ခိုင္မာမာခ်ပစ္ခဲ့တာ ကၽြန္မပါ။ ေနာက္ဆံုးမို႕ ရႈံးခ်င္ရႈံးပါေစ။ ေမာင္ရွိတဲ့ေနရာမွာ ကၽြန္မမေနႏိုင္သလို။ ကၽြန္မရွိတဲ့ေနရာမွာ ေမာင့္ကိုမရွိေစခ်င္ဘူး။

GOOD BYE ………….ေမာင္။
               ………………………………………………………………………………………………………………


ရင္ႏွင့္ရင္း၍
ေအာင္မိုးသူ
ေမလ ၁၄ရက္ ၂၀၁၄ ခုႏွစ္
နံနက္ ၀၀း၂၃မိနစ္