ထိုစဥ္......အိမ္၏ထုပ္တန္းေပၚမွ တစ္ခုခုက်လာသည္ကို ထူးဇင္ေတြ႕လိုက္မိသည္....... ေဆးပ်ယ္စျပဳေနေသာ ဓာတ္ပံုေလးတစ္ပံု.......မ်က္ႏွာျခမ္းက ပ်က္ေနေပမယ့္.... မိန္းကေလးတစ္ေယာက္၏ ပံုတစ္ပံုမွန္း သူသိလိုက္သည္။ ပံဳထဲတြင္ ဆံပင္မတိုမရွည္မိန္းကေလးတစ္ေယာက္..သူမ၏ေဘးတြင္...ကေလးငယ္လိုလို.... တစ္ေယာက္အားလက္ဆြဲထားသည္ကိုေတြ႕ရသည္.......။ထိုစဥ္..........
"ခြၽမ္..."
ေနာက္ထပ္ တစ္ခုခုက်လာသည္ကိုထူးဇင္ေတြ႕လိုက္မိသည္...........။
မိန္းကေလး ဆံညွပ္ေလးတစ္ခု........တေန႕ညက တစ္ခုေတြ႕သည္.....ယခုတစ္ခု.....ဒါဆိုတစ္စံုျပည့္ၿပီေပါ့။
ထူးဇင္အေတြးမ်ားျဖင့္ ရႈပ္ယွက္ခက္ေနသည္...အိမ္ရဲ႕ထုတ္တန္းေပၚ...ဒီဆံညွပ္တစ္စံုနဲ႕ ဓာတ္ပံုတစ္ပံုက မည္သို႕ ေရာက္ေနသလဲ။ အေတြးမ်ားစြာျဖင့္ ခ်ာခ်ာလည္ေနသည္။
ထိုစဥ္.............။
"၀ုန္း......"
အိမ္အ၀င္တံခါးက ရုတ္တရက္ပြင့္လာသည္.......။
"ထူးဇင္........မင္းဘာလုပ္ေနတာလဲ....."
"ေ၀ျဖိဳး...မင္းကြာ အသံမေပး ဘာမေပးနဲ႕......"
"ငါေခၚေနတာ 199ေခါက္ေလာက္ရွိပီ မင္းဖာသာမၾကားတာ"
"ဟင္း.....ငါအေတြးလြန္ေနလို႕ကြာ.....မင္းသည္ည အိမ္မွာအိပ္ေပး...."
"ဘာျဖစ္တာလဲကြ....မင္းကလည္း....."
"သည္လိုကြာ ငါေျပာျပမယ္....."
................... .
.......... ......................
ေ၀ျဖိဳးခမွာ ပါးစပ္အေဟာင္းသားျဖစ္ေနသည္။
"မင္း ျပသနာက ခပ္ဆန္းဆန္းေနာ္........ ဒါတိုက္ဆိုင္မႈေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ဘူးေနာ္...ထူးဇင္"
"ငါလည္း စဥ္းစားေနတာကြ......... သည္အိမ္မွာ ငါ့အျပင္တစ္ေယာက္ေယာက္ရွိေနၿပီ........"
ထူးဇင္ေျပာလို္က္မွ......ေ၀ျဖိဳး ဟိုၾကည့္သည္ၾကည့္လုိက္ၾကည့္ေနသည္....သူ႕မ်က္လံဳးတြင္ ေၾကာင္လန္႕ေသာ အရိပ္အေယာင္ေတာ့ ထူးဇင္မျမင္ေပ........။
"ငါလည္း သိခ်င္တာနဲ႕အေတာ္ပဲ......ငါ့အိမ္ကို ဖုန္းဆက္ၿပီး.......မင္းအိမ္မွာ တစ္ပတ္ေလာက္ေနဦးမယ္ကြာ.."
****************************
ညဘက္ႏွစ္ေယာက္ အိပ္ရာေပၚလွဲေနရင္း.......သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္စကားမ်ားေျပာေနၾကသည္။
"ေ၀ျဖိဳး......မင္းတစ္ခုခု မခံစားမိဘူးလား........"
"ေဟ ဘာလဲကြ...."
"ငါတို႕ကို.....တစ္ေယာက္ေယာက္ၾကည့္ေနသလိုမ်ဳိး ခံစားမႈေလ.."
"ဟင္........မင္းလည္း အဲလိုျဖစ္ေနလား....."
"ဟုတ္တယ္.....ငါအဲလို ခံစားမိေနတယ္....."
"ေအး....ငါလည္းေျပာမလို႕ပဲ.......ကဲ.... ငါတို႕ကို ဘယ္သူၾကည့္ေနလဲ..... ေသာက္ရူးလာမလုပ္နဲ႕ သတၱိရွိရင္ ထြက္ခဲ့..."
ေ၀ျဖိဳးအသံခပ္က်ယ္က်ယ္ျဖင့္ေအာ္လုိက္ေလသည္...........။ ဘာသံမွမၾကားရပါ......ထူးဇင္ေတာင္ လန္႕သြားမိသည္......။
"ထူးဇင္.....ဘာေတြလဲကြ....သည္မွာ..."
"ဟမ္...ဘာကိုေျပာတာလဲ......."
ထူးဇင္...ေ၀ျဖိဳးေျပာတဲ့ေနရာ ညႊန္ျပလိုက္ေတာ့အခါတြင္....ေ၀ျဖိဳး၏ ေျခရင္းတြင္...ေရမ်ားရႊဲရ်္ေနသည္....။
"ေနပါဦး...ဒါ ဘယ္ကလာတဲ့ေရေတြလဲ...."
ေ၀ျဖိဳး အသံတြင္ နည္းနည္းေတာ့ မတည္ျငိမ္မွန္း ထူးဇင္သိလာသည္။
"မ်က္ႏွာက်က္က ထင္ပါတယ္...."
"မ်က္ႏွာက်က္ မိုးလည္း မရြာဘဲ ဘယ္လိုယိုတာတုန္းဟ......"
"ငါလည္း မသိဘူး မနက္က်မွ အေပၚတက္ၾကည့္ဦးမယ္....."
"ငါေတာ္ေတာ္တင္းလာၿပီ....."
ေ၀ျဖိဳးေျပာေျပာဆိုဆို ဟိုၾကည့္သည္ၾကည့္ထပ္ၾကည့္ေနသည္..။
"ကဲ...အိပ္ပါေတာ့ကြာ... မနက္က်မွ ထပ္ၾကည့္ၾကတာေပါ့...."
ႏွစ္ေယာက္သား မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ၾကည့္ၿပီး သေဘာတူကာ အိပ္လုိက္ၾကေတာ့သည္။ ထူးဇင္ သန္းေခါင္ေက်ာ္ေလာက္ ျပန္ႏိုးလာသည္.... ၾကမ္းပိုးလား ျခင္လားမသိ ဟိုယား သည္ယားႏွင့္..အိပ္လို႕မရျဖစ္သည္ႏွင့္ ျခင္ေထာင္ထဲတြင္ ငုတ္တုတ္ထုိင္လုိက္သည္။
"ဟင္........."
ႏႈတ္မွထြက္သြားမိသည္..။ ေတြ႕လိုက္သည္..ေတြ႕လိုက္သည္...တစ္ခုခုပဲ ေမွာင္ေမွာင္မည္းမည္းႏွင့္ ေသခ်ာမသဲကြဲေပ...။
"ဘယ္သူလဲ........."
အသံထြက္ရ်္ ထူးဇင္ေမးလိုက္သည္.........။
"၀ွစ္..........၀ီးးးးးးးးးး"
မသိမသာ ေလတိုးသံလိုပဲ ၾကားလိုက္ရသည္.........။
"ဘယ္သူလဲလို႕ ေမးေနတယ္....."
"ထူးဇင္ ဘာျဖစ္တာလဲ..."
သူ႕အသံေၾကာင့္ ေ၀ျဖိဳးပါႏိုးလာသည္....။
"ငါတစ္ခုခု ျမင္လိုက္တယ္...ၾကားလိုက္ ၾကားလိုက္တယ္......"
"လာကြာ......အခ်ိန္မဆြဲနဲ႕ ထၾကည့္ၾကရေအာင္......သည္သရဲ အေသသတ္ပစ္မယ္......."
ႏွစ္ေယာက္သား ၿပိဳင္တူ ျခင္ေထာင္ထဲမွ ထြက္လိုက္သည္.....။အိမ္တံခါးမကို ဖြင့္လိုက္သည္.......ျခံအျပင္ဘက္ကို ေ၀့ၾကည့္လိုက္သည္......ျခံတံခါး၀ လႈပ္ခတ္သြားသည္မွ အပၿငိမ္သက္ဆဲပင္......။
"ထူူးဇင္ ဖိနပ္ခြၽန္ေပၚမွာ ဘာလဲမသိဘူး......"
ဖိနပ္ခြၽတ္ေပၚတြင္....အရာတစ္ခုကို ထူးဇင္ ၾကည့္လိုက္မိသည္.......။...စာရြက္တစ္ရြက္ ေဟာင္းႏြမ္းေနသျဖင့္... အ၀ါေရာင္ပင္သန္းေနသည္... စာရြက္ေပၚတြင္....ပုံတစ္ပံုႏွင့္ စာသားတစ္ခ်ဳိ႕...။
*******************
ထူးဇင္ ႏွင့္ ေ၀ျဖိဳး .... တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာ တစ္ေယာက္ၾကည့္မိၾကသည္။ ႏွစ္ေယာက္စလုံး နားမလည္ႏိုင္ေသာ မ်က္လံုးမ်ားျဖင့္.......။ အိမ္တံခါးမကိုပိတ္ရ်္ ႏွစ္ေယာက္သား ျပန္အလွည့္တြင္....
"ခြၽမ္း...ကေလာက္...ကေလာက္.."
ထူးဇင္....ေနာက္သို႕ဆုတ္ရပ္မိသား ျဖစ္သြားသည္....။ ေမွာင္ေမွာင္မည္းမည္းထဲတြင္... ေတြ႕လို္က္ရေသာ အရာတစ္ခုသည္..... ကေလးငယ္ငယ္ေလးမ်ား ကစားေသာ ခြၽင္ခြၽင္ႏွင့္ျမည္ေသာ... လက္ကိုင္ ေဘာလံုးေလးႏွင့္ ခ်လူေလး တစ္ခုျဖစ္သည္...။
"ဒါ ဘယ္ကက်လာတာလဲ... ထူးဇင္ မင္းအိမ္က ေသြးရုိးသားရုိး မဟုတ္ဘူးေနာ္... တစ္ခုခုစံုစမ္းဦးကြာ..."
"ေအးကြာ...ငါလည္းအိမ္ေလးကိုႀကိဳက္လို႕သာ ငွားလိုက္တာ .... ေနာက္ေၾကာင္းကို မစံုစမ္းမိဘူး.. ကဲကြာ အခ်ိန္လည္း မနည္းေတာ့ဘူး အိပ္ၾကရေအာင္..."
************************
"ထူးဇင္ ဘာၾကားေသးလဲ ေဟ့ေကာင္...."
"ဘာမွေတာ့ မၾကားရေတာ့ဘူးကြာ.... ေနာက္ဘာေတြ႕ျဖစ္ဦးမလဲေတာ့မသိဘူး...ငါေတာ့ေတာ္ေတာ္ညစ္ေနၿပီ"
အမွန္ေျပာရရင္ ထူးဇင္ကိုယ္တိုင္လည္း အနည္းငယ္ ေၾကာက္လန္႕လို႕ေနလာမိသည္။ ေနာက္ဘာေတြဆက္ျဖစ္ဦးမလဲ.......
တကၠသုိလ္ေက်ာင္းႀကီးကေတာ့ လွပဆဲျဖစ္သည္။
"ေဟး..........ထူးဇင္ ၊ ေ၀ျဖိဳး...."
အေတြးကိုယ္စီႏွင့္ ႏွစ္ေယာက္သား... လန္႕သြားမိသည္။
"ထူးဇင္ နင့္ကိုအကူအညီေတာင္းမလို႕ဟ..."
မီမီ က စရ်္ေျပာလိုက္သည္.....ထူးဇင္မ်က္ခံုးပင့္သြားမိသည္။ ထူးဇင္ႏွင့္ ေ၀ျဖိဳးေရွ႕တြင္ မီမီ ၊ ၾကည္ျပာ ၊ ေအာင္ခန္႕ ၊ အာကာ ၊ သဇင္ တို႕ ငါးေယာက္သား မ်က္ႏွာငယ္ေလးမ်ားႏွင့္....။
"ကဲ...ေျပာ..ဘာအကူအညီလဲ...."
လွ်ာသြက္ အာသြက္ျဖင့္ မီမီမွစရု်္ေျပာေလသည္...။
"သည္လိုဟာ... ေအာင္ခန္႕နဲ႕ ၾကည္ျပာက ေမြးေန႕တူတူပဲေလ နင္လည္း သိသားနဲ႕... နက္ဖန္သူတို႕ေမြးေန႕ေလ နင္တို႕ ႏွစ္ေယာက္ေမ့ေနတယ္မဟုတ္လား.... ငါတို႕သူငယ္ခ်င္း(7)ေယာက္... ပါတီအေသးစားေလးေပါ့ဟာ...လုပ္ခ်င္လို႕"
"အဲဒါနဲ႕...ငါက ဘာကူညီရမွာလဲ...."
ထိုစဥ္...အာကာမွ
"သည္လိုကြာ... မင္းတစ္ေယာက္တည္းအိမ္ငွားေနေတာ့... မင္းအိမ္ေလးမွာ ငါတို႕ညဘက္ ေမြးေန႕ပြဲေလးလုပ္ရမလားလို႕...."
"ေဟ....."
"ဘာ......."
ထူးဇင္ ႏွင့္ ေ၀ျဖိဳး ႏွစ္ေယာက္သားၿပိဳင္တူထြက္သြားေလသည္။
"နင္တို႕ကလည္း သရဲသဘက္ ေတြ႕တာက်ေနတာပဲ ဒါေလးကို...."
"ေဟ...ေအာ္.. ရပါတယ္ဟာ... နင္တို႕ေမြးေန႕ပဲ ငါကူညီရမွာေပါ့......"
"ေဟးးးးးးအိိုေက...ဒါဆို နက္ဖန္ ညေန(3)နာရီ....ငါတို႕ေတြ ေစ်း၀ယ္ထြက္ပီးရင္ နင့္အိမ္လာခဲ့မယ္.. လိပ္စာေပးလိုက္........."
***************************************
ဘာေတြဆက္ျဖစ္ဦးမလဲမသိ... ထူးဇင္စိတ္ထဲေလးေနမိသည္။ ေ၀ျဖိဳးဘက္လွည့္ၾကည့္မိေတာ့လည္း သူလည္း ထူးဇင္လို ေတြးေနသည္မွာမလြဲပင္။ သူတို႕မဟုတ္ေသာ တစံုတေယာက္ကေတာ့ ရွိေနသည္မွာအေသအခ်ာပင္... ဒါေပမယ့္ ... လူကို အႏၱရာယ္မေပးေသးတာကိုပင္ ေက်းဇူးတင္ရဦးမည္...။
"ေတြ႕ၿပီေဟ့....ဒီမွာ ဒီမွာ ထူးဇင္တို႕အိမ္..."
အသံခပ္က်ယ္က်ယ္ႏွင့္ မီမီေအာ္သည္ကို ထူးဇင္ၾကားလိုက္ရ်္ အားလံုးကို ထြက္ႀကိဳလိုက္သည္။
"ဘီယာဆိုတာ အရက္ေတာ့မဟုတ္ပါ...တေငြ႕ေငြ႕ေလးေပၚလာ...."
ေအာင္ခန္႕၏ အသံျဖစ္သည္.. ဘီယာကဒ္လိုက္ ဆြဲလာရင္း ျခံထဲသို႕၀င္လာေလသည္။
ေသာက္ၾကစားၾကရင္း... ေမြးေန႕ပြဲေလးကေတာ့ စည္စည္ကားကား....ပင္။ မီမီေတစ္ေယာက္ ကင္မရာတစ္လံဳးျဖင့္ အလုပ္ရႈပ္ေနေလသည္။
"ကင္မရာကို ၾကည့္ၾက... ဓာတ္ပံုရိုက္မယ္........"
"ျပန္ျပဦးဟာ... ငါ့ပံုလွမွ လွပါ့မလားမသိဘူး...." ၾကည္ျပာတစ္ေယာက္ ကင္မရာကို...ၾကည့္ေနေလသည္။
"ဟင္... ဒါဘယ္သူ႕ပံုလဲဟ.... ထူးဇင္ေဘးမွာ တစ္ေယာက္ေယာက္ပဲ..."
"ငါ့ေဘးမွာ...တစ္ေယာက္မွ မရွိပါဘူး...."
"ဟင္ဒါဆို...ဘယ္သူလဲ...မႈန္၀ါး၀ါးေလးေပၚေနတယ္..." မီမီက အသံစူးစူးျဖင့္ ေျပာေနသည္...။
"ျပစမ္း...." ကင္မရာကိုထူးဇင္ လွမ္းယူလိုက္သည္။ ထူးဇင္ေဘးတြင္ ေ၀ျဖိဳးလည္း ရွိေနေလသည္။
ထူးဇင္ႏွင့္ေ၀ျဖိဳးၾကားတြင္..မထင္မရွား အရိပ္တစ္ခု... ေသခ်ာသည္က... ဆံပင္အရွည္ႏွင့္ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ ျဖစ္ပံုရသည္.........။ ထူးဇင္ႏွင့္ေ၀ျဖိဳး တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာတစ္ေယာက္ၾကည့္လိုက္သည္။
ေ၀ျဖိဳးက စတင္ေျပာလိုက္သည္.......။
"နင္တို႕ေတြအကုန္လံုး သည္ည အိပ္လို႕ရတယ္ေနာ္... သည္မွာ... ငါအေၾကာင္းစံုေျပာျပမယ္ သည္ကိစၥက ငါတို႕အားလံုး ေျဖရွင္းမွျပီးမယ္ထင္တယ္...."
သည္လိုဟ.........................
အားလံုး၏ မ်က္လံုးထဲတြင္ အေရာင္တစ္မ်ဳိးစီ လက္သြားၾကသည္။ ေသခ်ာသည္က... ထိုအေရာင္ထဲတြင္ ေၾကာက္ရြံ႕မႈအရိပ္အေယာင္မ်ားပါသည္မွာ မလြဲပင္ျဖစ္သည္ဟု ထူးဇင္သိေနေလသည္။
"ဟဲ့...ဟဲ့ ဟိုမွာ ဟိုမွာ ငါျမင္လိုက္တယ္....." မီမီအသံစူးစူးက သူလက္ညႈိးထိုးသည့္ဘက္ကို အားလံုး၏အၾကည့္မ်ားေရာက္သြားၾကသည္...။
သူတို႕အားလံုးျမင္လိုက္ရေသာ ျမင္ကြင္းတစ္ခုကေတာ့..........
****************
အပိုင္း(၃) ဆက္ပါဦးမည္
ေအာင္မိုးသူ
အဟိ...
ReplyDeleteဖတ္ရင္းနဲ႔ကလိကလိပဲ...ဘာျမင္တာလဲမသိ၀ူး
ေတာ္တာ္တိခ်င္ေနပီ...
ဆက္ဖတ္အံုးမွ.....ဆက္ဖတ္အံုးမွ....:P