အစြန္႕ပစ္ခံ…. ပြင့္ဖတ္

          ဒီလိုျမင္ကြင္းမ်ဳိးကို ကြၽန္ေတာ့္ဘ၀မွာ မၾကားခ်င္၊ မျမင္ခ်င္ေသာ အသံႏွင့္ျမင္ကြင္းမ်ားျဖစ္သည္။ အခ်ဳိ႕လူမ်ား၏ ထင္ျမင္ယူဆခ်က္မ်ားကိုေတာ့ မွန္သည္…မွားသည္ ကြၽန္ေတာ္မျငင္းလိုပါ…။ ကြၽန္ေတာ့္ ယူဆနွင့္ ကြၽန္ေတာ္ပင္ ကြၽန္ေတာ္မွန္သည္ဟု ထင္ပါသည္…။ ကြၽန္ေတာ္သည္ ဆရာ၀န္တစ္ေယာက္ ျဖစ္သည္။ ၀၀ကစ္ကစ္ႏွင့္ မ်က္လံုး၀ိုင္း၀ိုင္းေလးႏွင့္… (၆)လသားအရြယ္ ကေလးတစ္ေယာက္ႏွင့္ မိန္းမပ်ဳိေလး တစ္ေယာက္ သည္ေဆးရုံႏွင့္ သည္ပတ္၀န္းက်င္တြင္ မသိသူမရွိပါ………….။ သူတို႕ႏွစ္ဦးကို ဘယ္သူေတြခြဲမွာ လဲ………………။

လြန္ခဲ့ေသာကာလတစ္ခု……………………

“ေပး….ေပး….. ငါ့ကေလး…ငါ့ကေလး…..”

          စူးစူး၀ါး၀ါး…မိန္းမတစ္ေယာက္ေအာ္သံေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္နဲ႕ သူနာျပဳေတြအားလံုး နားေနခန္းထဲကေန ထြက္ၾကည့္လိုက္ၾကသည္။ ဒီလိုေနရာ… သည္ေဆးရုံမ်ဳိးမွာေတာ့… ဒါမ်ဳိးအျဖစ္အပ်က္ေတြက တစ္ရက္နဲ႕တစ္ ရက္ မရိုးႏိုင္တဲ့အျဖစ္အပ်က္ေတြေပါ့။ အခုျမင္ေနရတဲ့ ျမင္ကြင္းမ်ဳိးက ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ အနည္းငယ္ဆန္းျပား ေနသလိုလိုပင္။ ေဆးရုံပတ္၀န္းက်င္ ရပ္ကြက္နားက အရူးမတစ္ေယာက္ ဘယ္သူနဲ႕ဘယ္လိုရမွန္းမသိတဲ့ ေန႕ေစ့လေစ့ ကိုယ္၀န္ႀကီးနဲ႕မို႕ ရပ္ကြက္ကလည္း မေနႏိုင္ဘဲ ေဆးရုံကိုေရာက္လာရျခင္းျဖစ္သည္။ ခုျမင္ေနတဲ့ျမင္ကြင္းကေတာ့ သူ႕ကေလးက သူနာျပဳမေလးေတြ လက္ထဲမွာမို႕ ကေလးျပန္ေတာင္းေနတဲ့ ျမင္ကြင္း။

“မစိန္…မစိန္…. သားေလးကို… ေနေကာင္းေအာင္ ေဆးတိုက္မလို႕ေလေနာ္…. ၿပီးရင္မစိန္ပဲ သားေလးကို ႏို႕တိုက္ပါ… မစိန္သားေလးကို ကြၽန္မတို႕မယူပါဘူးရွင္… ေနာ္…မစိန္…”

          သူနာျပဳမေလးရဲ႕ ေခ်ာ့ေမာ့သံနဲ႕ မစိန္ဆိုတဲ့ အရူးမတစ္ေယာက္ ေစာနတုန္းကလိုမဟုတ္ဘဲ အနည္းငယ္ ၿငိမ္သက္သြားတယ္။ မစိန္မ်က္လံုးေတြက ကေလးငယ္ဆီကေန မခြာႏိုင္ေအာင္ဘဲ…။ အို…. ဒီလိုရူးေနတဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ကိုမွ ဘယ္လိုလူမ်ဳိးက အဓၶမျပဳလိုက္ၾကပါလိမ့္…။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ဟာ လူသားေတြပဲ…. လူ႕ပတ္၀န္းက်င္မွာ လူမဆန္တဲ့အျပဳအမႈေတြ ေန႕စဥ္ရက္ဆက္ေတြေနရတဲ့ တစ္ခါတစ္ရံ ရင္ဘတ္ထဲမွ လႈိက္ကာတစ္ခုခုဆို႕တက္လာခဲ့သည္…..။ သက္ျပင္းတစ္ခုခ်ရင္း လူနာမ်ားအား ၾကည့္ရူဖို႕ျပင္ဆင္လိုက္မိသည္….။

                             ****************************************

“သား….၀ိုင္းတံုေရ.. ေမေမ့ဆီလာပါဦး…”

          သည္အသံဟာ….. နံနက္ခင္းတိုင္း သည္ေဆးရုံမွာၾကားေနရတဲ့အသံ။ ေဆးရုံကိုလာတဲ့သူတိုင္း ထိုအျဖစ္အပ်က္အား အံ့ၾသတႀကီးၾကည့္ၾကသည္…။ ေမေမဆိုတဲ့ေကာင္မေလး…. ဒီေဆးရုံမွာ တာ၀န္ထမ္း ေဆာင္ေနတဲ့ သူနာျပဳမေလး သိမ့္သိမ့္။ “၀ိုင္းတံု” ဆိုတဲ့ ကေလးနာမည္ကိုလည္း သူမေပးထားတာပင္ျဖစ္ သည္။ ဒါေပမယ့္ သိမ့္သိမ့္က အိမ္ေထာင္သည္မဟုတ္ပါ။ အဆိုးအေကာင္း… အက်ဳိးအေၾကာင္း ဆက္စပ္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္မၾကည့္တတ္ပါ….။ တစ္ခါတစ္ရံ ေလာကႀကီးတရားပါသလား ဟုပင္အႀကိမ္ႀကိမ္ေမးမိသည္။ အမွန္တကယ္ “၀ိုင္းတံု”၏ အေမအရင္းမွာ မည္သည့္ေနရာေရာက္ေနမွန္းပင္မသိေခ်။ “၀ိုင္းတံု”၏ အေမသည္ လည္း စိတ္မႏွံ႕ေသာ မိန္းမတစ္ေယာက္ပင္ျဖစ္သည္။ ထိုအျဖစ္အပ်က္မ်ား ျပန္စဥ္းစားတိုင္း ကြၽန္ေတာ့္ စိတ္ေတြရႈပ္ေထြးၿမဲျဖစ္သည္….။

          ထိုေန႕ညက အေရးေပၚလူနာတစ္ေယာက္ေရာက္လာခဲ့သည္။ သည္ေဆးရုံသို႕ လာေသာကိုယ္၀န္ ေဆာင္မ်ားထဲတြင္ သူမေရာက္လာပံုမွာ လူစည္ကားလြန္းလွသည္ဟု ကြၽန္ေတာ္မွတ္ခ်က္ခ်မိသည္။ သူမေဘး တြင္ ေဆးရုံ၏တစ္ဖက္ရပ္ကြက္မွ လူမ်ားႏွင့္ရပ္ကြက္လူႀကီးမ်ားပါ ပါလာၾကသည္….။ ကိုယ္၀န္အရင့္အမာႏွင့္ ဗိုက္နာေနသည္မို႕ ေဆးရုံေရာက္ၿပီးမၾကာခင္မွာပင္ ျဖဴျဖဴတုတ္တုတ္ ကေလးတစ္ေယာက္ မ်က္စိသူငယ္ နားသူငယ္ႏွင့္ေရာက္လာရၿပီ။ ထံုးစံအတိုင္းပင္ ရပ္ကြက္ထဲတြင္ စိတ္မႏွံ႕ရ်္ အုတ္ခဲေခါင္းအံုးအိပ္ေသာ သူမအား မည္သူမည္၀ါႏွင့္ရမွန္းမသိေသာ ကိုယ္၀န္သာျဖစ္သည္။ ေနာက္တစ္ေန႕ နံနက္တြင္ သူမ မရွိေတာ့ ေခ်။ ကေလးအားထားရ်္ ထြက္ေျပးသြားေလၿပီ။ သူမေမြးခဲ့ေသာ ကေလးမွာေဆးရုံတြင္ က်န္ခဲ့ေလသည္။ ထိုကေလး၏ အေမအျဖစ္ဆက္ခံလိုက္သူမွာ အသက္(၂၆)သာသာရွိေသးသည့္ သိမ့္သိမ့္ပင္ျဖစ္သည္။

“ဘယ္သူမွ တာ၀န္မယူရင္ သည္ကေလးကို ကြၽန္မေမြးမယ္ဆရာ….”

          သူမေျပာလိုက္ေသာစကားေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ႏွင့္သူမလုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္မ်ားပါ အံ့ၾသသြားရသည္…။

“ကြၽန္မစဥ္းစားထားတာ သံုးေလးရက္ေလာက္ရွိၿပီ…. ကြၽန္မတာ၀န္ယူႏိုင္ပါတယ္….”

          အို….ထိုေန႕က သူမမ်က္လံုးထဲမွာကြၽန္ေတာ္ေတြ႕လိုက္ရတာ မိခင္ရဲ႕ေႏြးေထြးတဲ့ အေငြ႕အသက္ေတြ။ အဲသည္လိုမ်ဳိးအေငြ႕အသက္ေတြကို ကြၽန္ေတာ္ခံစားဖူးခ်င္လိုက္တာ….။ တကယ္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ဟာ အစြန္႕ပစ္ခံကေလးတစ္ေယာက္ပါ………။

                   ***************************************************

          ကြၽန္ေတာ့္အျဖစ္အပ်က္ အမွန္တကယ္ကို သိလာရသည့္အခ်ိန္တြင္ ကြၽန္ေတာ္ခံႏိုင္ရည္ရွိခဲ့သည္။ ကြၽန္ေတာ့္အေဖ ကြၽန္ေတာ့္အေပၚတြင္ထားေသာ ေမတၱာမ်ားေၾကာင့္ပင္ျဖစ္သည္။ ကြၽန္ေတာ့္အား ေမြးခဲ့ေသာ အေမ….ထိုအေမသည္ မရူးပါ….။ ကြၽန္ေတာ္သည္ နယ္ၿမိဳ႕ေလးမွ ေဆးရုံတစ္ရုံတြင္ က်န္းမာသန္စြမ္းေသာ မိန္းမတစ္ဦးမွ ေမြးဖြားၿပီး စြန္႕ပစ္ခံခဲ့ရေသာ ကေလးတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။ ထိုကာလတုန္းက ကြၽန္ေတာ့္ေမြးစားအေဖသည္ သူ၏အေမေဆးေဆးရုံတင္ထားစဥ္ႏွင့္ ႀကဳံႀကိဳက္ေသာအခ်ိန္တြင္… ကြၽန္ေတာ့္အား ေကာက္ယူေမြးစားခဲ့ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ အေမ… ကြၽန္ေတာ့္အေမ… သိမ့္သိမ့္ဆိုတဲ့ သူနာျပဳမေလးကို ျမင္တိုင္း ကြၽန္ေတာ္အေမကို တမ္းတမိဆဲပင္။

“မေပးႏိုင္ပါဘူးရွင္… ကြၽန္မတာ၀န္ယူႏိုင္ပါတယ္….”

          အခန္းအျပင္ဘက္မွ ၾကားလိုက္ရေသာအသံေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ့္အေတြးမွ်င္မ်ား ျပတ္သြားမိသည္။ အခန္းအျပင္ထြက္ရ်္ ကြၽန္ေတာ္ၾကည့္လိုက္မိသည္..။ သန္႕သန္႕ျပန္႕ျပန္႕ႏွင့္ ေငြေၾကးအေတာ္အသင့္ ရွိဟန္ပံုေပၚေသာ ဇနီးေမာင္ႏွံႏွင့္ ကေလးကို ေပြ႕ဖက္ထားေသာ သိမ့္သိမ့္။ သူတို႕ေဘးတြင္ သူနာျပဳမ်ားႏွင့္ လူႀကီး(၃-၄)ေယာက္ကို ကြၽန္ေတာ္ေတြ႕လိုက္သည္။

“ကြၽန္မတို႕က အေမြစား အေမြခံနဲ႕ ေမြးစားမွာပါရွင္….”

ဇနီးေမာင္ႏွံႏွစ္ဦးမွ မိန္းမျဖစ္သူ၏ ေျပာဆိုသံျဖစ္သည္။

“ကြၽန္မလည္း ကေလးကို ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ေစာင့္ေရွာက္မွာပါ… ခုလည္း ကေလးက ကြၽန္မလက္ထဲမွာပဲ ႀကီးလာတာ… အေမဆို ကြၽန္မလို႕သိေနၿပီ…”

သိမ့္သိမ့္ဆီမွ စကားသံျဖစ္သည္….။

“မိသိမ့္ရယ္ နင္စဥ္းစားပါဦး….”

“ကြၽန္မတကယ္ေျပာေနတာပါ စဥ္းစားစရာကို မလိုေတာ့ပါဘူး…..”

“ဒါဆို… သမီးဆီမွာ ကေလးရဲ႕ဘ၀ကို ျမွင့္တင့္ေပးႏိုင္ေလာက္တဲ့ ပိုင္ဆိုင္မႈရွိရဲ႕လား…..”

ဇနီးေမာင္ႏွံႏွစ္ဦးဘက္မွ ပါလာေသာ လူႀကီးတစ္ေယာက္၏ ေမးခြန္းျဖစ္သည္။ ကြၽန္ေတာ္ သိမ့္သိမ့္ကို တစ္ခ်က္ လွမ္းၾကည့္မိလိုက္သည္…။ ခဏတာဆြံအသြားေသာ သိမ့္သိမ့္……. သူမမ်က္လံုးေတြ ကေလးကို တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္သည္။ ကေလးကေတာ့ သူမကိုသာဖက္ထားရ်္ ေမေမ…ဟုသာေအာ္ေနသည္…။ သူမ ေျပာဖို႕စကားလံုးမထြက္ေတာ့တာလား… မရွိေတာ့တာလား…. သူမေျပာမည့္စကားလံုးေတြသည္ သူမ ႏႈတ္ဖ်ား၀မွာပင္ ဆို႕နင္ေနသည္လား ကြၽန္ေတာ္မေတြးတတ္ပါ….။

“ဒါဆို……………”

ေမးခြန္းေမးလိုက္ေသာ လူႀကီးထံမွ စကားသံျဖစ္သည္…။

“သိမ့္သိမ့္နဲ႕ အတူ ကြၽန္ေတာ္ပါ ကေလးအတြက္ တာ၀န္ယူပါတယ္….”

          ၾကားလိုက္ရေသာအသံရွင္ရွိရာကို အားလံဳးၾကည့္လိုက္ၾကသည္…။ ထိုစကားသံသည္ ကြၽန္ေတာ့္ထံမွ ထြက္လာျခင္းပင္….။ ထိုအခ်ိန္မွာ ကြၽန္ေတာ္ျမင္လိုက္ရေသာ သိမ့္သိမ့္ရဲ႕မ်က္၀န္းေထာင့္က မ်က္ရည္စက္အခ်ဳိ႕။ ကြၽန္ေတာ့္မ်က္၀န္းေထာင့္က ရစ္၀ဲေနတဲ့ မ်က္ရည္အခ်ဳိ႕…။ သိမ့္သိမ့္ရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္က အၿပဳံးတစ္စ…ရယ္… ကြၽန္ေတာ့္ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္က အၿပဳံးတစ္စရယ္…။ ကြၽန္ေတာ္နဲ႕၀ိုင္းတံု ဟာ ဘ၀တူေတြပဲေလ…။ ကြၽန္ေတာ္တို႕ဟာ ပြင့္ဖတ္ေလးေတြပဲ….။ ပန္းတစ္ပြင့္ရဲ႕ ေဘးအနားသတ္က အစြန္႕ပစ္ခံပြင့္ဖတ္ေလးေတြလိုေပါ့…။ နမ္းရႈိက္ခ်င္တဲ့သူရွိမွသာ ပြင့္ဖတ္ေလးေတြက အသံုး၀င္လာတာပဲေလ။ ဒါေပမယ့္ အစြန္႕ပစ္ခံပြင့္ဖတ္ေလးေတြမွာလဲ… ပန္းတစ္ပြင့္ရဲ႕ ဗဟုိကပြင့္ဖက္ေလးေတြလိုပဲ ေမႊးရနံ႕နဲ႕ ႏူးညံ့မႈေတြက တစ္ထပ္တည္းရွိပါတယ္….။ ကေလးေမြးတဲ့အမ်ဳိးသမီးတိုင္းဟာ မိခင္မဟုတ္သလို….. ကေလးမေမြးတဲ့အမ်ဳိးသမီးတိုင္းဟာလည္း… မိခင္မဟုတ္ဘူးလို႕ဘယ္သူေျပာမွာလဲ…။ အစြန္႔ပစ္ခံ ပြင့္ဖတ္ေလးေတြ နည္းႏိုင္သမွ်နည္းပါေစလို႕ပဲ ကြၽန္ေတာ္တို႕ဆုေတာင္းရမွာေပါ့………………။

                             ******************************************

စူးရွ

6.12.2011

Tueday

12:30PM