ရင္နင့္....ၿငိမ္းခ်မ္းေရး

ကြၽန္မ…..ေသခ်င္တယ္…..။

    အလုပ္ကျပန္ျပန္လာခ်င္း…. ဒိုင္ယာရီစာအုပ္ေလးမွာ ကြၽန္မေရးလိုက္တဲ့စာသား….။ ကြၽန္မေဘးနား က တစ္ေယာက္ေယာက္ေျပာေနသလိုပဲ…။

ေသခ်င္ရင္…အလြယ္ေလး…တဲ့။
“ဟူး…………………”

    သက္ျပင္းတစ္ခ်က္မႈတ္ထုတ္လို႕ အသက္တစ္ရက္တိုမယ္ဆို ေလာကမွာ ကြၽန္မေနရမယ့္ႏွစ္ေတြ  ေတာ္ေတာ္ေလ်ာ့ကုန္ေတာ့မွာပဲ…။ ကြၽန္မကိုယ္ကြၽန္မ မွန္ထဲျပန္ၾကည့္မိတယ္…။ အို…. ငါေတာ္ေတာ္ရင့္ေရာ္ ေနပါလား… အသက္အရြယ္နဲ႕ မလိုက္ေအာင္ဘဲ။ အခုမွ ကြၽန္မအသက္(၁၆)ႏွစ္။ အရမ္းကိုရင့္က်က္ေနၿပီလား လို႕ ကြၽန္မကိုယ္ကြၽန္မထင္မိတယ္….။ ဒါေပမယ့္ ကြၽန္မအလုပ္၀င္ေနရၿပီ….။

“စပရိန္ ေရ…. ထမင္းစားရေအာင္….”

    ေဟာ့္…ကြၽန္မအဖြားေခၚေနၿပီ။ အလုပ္ကျပန္လာကတည္းက ဗိုက္ဆာေနတာ ခုမွသတိရေတာ့တယ္..။ အဖြားရွိရာ ထမင္းစားခန္းကို ကြၽန္မအေျပးေလးထြက္လိုက္တယ္…။ အေျပးေလးသာဆိုတယ္ ကြၽန္မအခန္းေလးနဲ႕ ထမင္းစားခန္းဆိုတဲ့ အိမ္ေရွ႕ေနရာ ကြၽန္မေျခလွမ္း (၃…၄)လွမ္းေလာက္ဆို ေရာက္သြားတာ…။ ကုလားပဲေလးကို အေစ့လိုက္ဟင္းခ်ဳိးေလးခ်က္ထားတယ္…။ သရက္သီးသနပ္ရယ္…. မနက္က ကြၽန္မကိုထမင္းခ်ဳိင့္ထည့္ေပးလိုက္တဲ့ ၾကာက္သားေၾကာ္အခ်ဳိ႕တစ္၀က္ရယ္..။ ငါးေၾကာ္နည္းနည္း ရယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္အဖြားခ်က္တာဆို အကုန္ေကာင္းပါတယ္…။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဆာေနတဲ့ဗိုက္ကျပည့္ဖို႕ရယ္ မဟုတ္လား…။
            *******************************************

    ကြၽန္မနာမည္ စပရိန္…. အဲ မဟုတ္ေသးပါဘူး… ဒါကငယ္နာမည္ေလ။ တကယ့္နာမည္အရင္းက ပြင့္ျမတ္သီရိတဲ့ ဘယ္ေလာက္လွတဲ့ နာမည္လဲ။ ဒါေပမယ့္ ကြၽန္မဘ၀ မလွဘူးလို႕ထင္တာပဲေလ…။ ခုကြၽန္မက ကြၽန္မအဖြားနဲ႕တူတူေနေနရတယ္…။ ကြၽန္မအေဖနဲ႕အေမ ျပည္ဘက္က ေရႊေတာင္ဆိုတဲ့ၿမိဳ႕မွာ ေမာင္ေလးနဲ႕ ညီမေလးနဲ႕တူတူေနတယ္။ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္အမႊာေလ ခုဆို ႏွစ္ေယာက္လံုးက သံုးတန္းကိုတက္ေနၾကၿပီ။ ကြၽန္မအေဖကေတာ့ လွ်ပ္စစ္ပစၥည္းေတြျပင္တဲ့သူေပါ့။ ရရစားစားပါပဲ။ ဒီႏွစ္အိမ္ေတာင္ငွားမေနႏိုင္လို႕ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာ ကြၽန္မတုိ႕ကပ္ေနရတာ။ ဆယ္တန္းတုန္းကလည္း ကြၽန္မက်ဴရွင္ဘယ္လိုတက္ႏိုင္မလည္း ဒါေပမယ့္ ကြၽန္မဆယ္တန္းေအာင္ေအာင္ေတာ့ ေျဖႏိုင္ခဲ့တယ္ေလ..။ ဒါနဲ႕အေဖက…. ရန္ကုန္ကအဖြားဆီမွာ ေန… အလုပ္လုပ္ရင္းေက်ာင္းတက္ဆိုတာနဲ႕.. ကြၽန္မရန္ကုန္ကိုေရာက္ခဲ့တယ္…။


    ကြၽန္မအဖြားေနတဲ့ေနရာေလးက ေတာင္ဒဂံုဆိုတဲ့ၿမိဳ႕သစ္ရဲ႕ ေခ်ာင္က်က်တစ္ေနရာမွာေပါ့..။ အိမ္ေသးေသးေလးတစ္လံုးပါပဲ…. အိမ္ေရွ႕နဲ႕အိမ္ေနာက္ကို ေျခလွမ္း(၃….၄)လွမ္းေလာက္နဲ႕ကို ေရာက္သြား တဲ့ အိမ္ေလးတစ္လံုးေပါ့။ ကြၽန္မကို အဖြားကအေ၀းသင္ထားေပးမယ္….။ ကြၽန္မက အလုပ္တစ္ခုခုလုပ္မယ္..။ အခုလည္း အဖြားအဆက္အသြယ္နဲ႕ အထည္ခ်ဳပ္စက္ရုံတစ္ရုံမွာ ကြၽန္မအလုပ္ရေနၿပီေလ။ တစ္လကို (၄၅၀၀၀)ေလာက္ေတာ့ရပါတယ္..။ အေစာႀကီးသြား… ညက်မွျပန္ဆိုေတာ့လည္း ကြၽန္မဘ၀ႀကီးက က်ဥ္းသေယာင္ေယာင္ျဖစ္လာတယ္။ အလုပ္ကအျပန္ညဘက္မွာ ဗဟုသုတေတြ အဆက္အသြယ္မျပတ္ဖို႕ အေရး ကြၽန္မဦးေလးတစ္ေယာက္ လာလာေပးတဲ့ ဂ်ာနယ္အေဟာင္းေလးေတြ ကြၽန္မဖတ္ရတာေပါ့..။

ကြၽန္မတက္ခ်င္တဲ့ တကၠသိုလ္ကို ေအးေအးေဆးေဆး တက္ခ်င္လိုက္တာ……………။

    ဒီေန႕ေတာ့ အလုပ္ပင္ပန္းလိုက္တာ…။ ကြၽန္မဒိုင္ယာရီစာအုပ္ေလးမွာေတာင္ သိပ္မေရးႏိုင္ေတာ့ဘူး။ မနက္ျဖန္ေစာေစာထ အလုပ္သြားဖို႕အတြက္ ကြၽန္မအားေမြးရဦးမယ္…..။

            *****************************************

    ေဆာင္းတြင္းႏွင္းေတြေ၀ေ၀၀ါးၾကားထဲမွာ… စက္ရုံကလာတဲ့ဖယ္ရီကားကို မီဖို႕ေစာင့္ေနရၿပီ။ ဖယ္ရီမမီ ရင္ ကားခကုန္မွာေလ ေန႕တိုင္းဖယ္ရီကို ကြၽန္မအမီေစာင့္ေစာင့္ေနရတယ္။ အဖြားေပးတဲ့ မုန္႕ဖိုး(၂၀၀)ကို ကြၽန္မလက္ထဲမွာ က်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္ကိုင္ရင္းေပါ့။ ကြၽန္မရတဲ့ မုန္႕ဖိုးကိုေတာ့ ကြၽန္မမစားရက္ပါဘူး…။ တျဖည္းျဖည္းစုရင္း မ်ားလာတဲ့အခါ ကြၽန္မ၀ယ္ခ်င္တာေလး ၀ယ္ရေအာင္လို႕ေပါ့။ ေတြးရင္းနဲ႕ေတာင္ ဖယ္ရီကားကြၽန္မေရွ႕ေရာက္ေနၿပီ…။

“ပြင့္ျမတ္လာေလ… ဘာေငးေနတာလဲ…”

    ကားေပၚက ကြၽန္မ စီနီယာလွမ္းေခၚမွပဲ ကြၽန္မေတြးေနရာက ကားေပၚအျမန္တက္လိုက္ရတယ္…။ ဟူး….. ဘ၀ဆိုတာ တကယ္အသည္းအသန္ပါပဲလား…။ စက္ရုံေရာက္ရင္ပဲ ထမင္းခ်ဳိင့္ကိုယ္စီနဲ႕ ကိုယ့္အလုပ္ေနရာကို ကြၽန္မတို႕၀င္ယူေနရၿပီ..။ ကြၽန္မကေတာ့ စက္လည္းမနင္းတက္ေသးေတာ့ ကိုယ့္အထက္က စီနီယာေတြ ခ်ဳပ္ထားတဲ့အစေတြကိုပဲ ကတ္ေၾကးနဲ႕ ျဖတ္သင့္တာျဖတ္ေပးေပါ့…။ ဒီလိုနဲ႕ပဲ တစ္ေနကုန္ကြၽန္မတို႕ ေလွာင္အိမ္လိုစက္ရုံႀကီးအတြင္းမွာ အခ်ိန္ေတြကုန္ရတာေပါ့….။

    ေဆာင္းအ၀င္မို႕လို႕ထင္ပါတယ္… ညေနဆိုတာေအးစိမ့္စိမ့္အေအးဓာတ္က ပ်ံ႕လြင့္ေနၿပီ။ ကားျပတင္း ေပါက္က တိုးလာတဲ့ေလေအးေအးကို အံတုရင္း ကြၽန္မလက္ပိုက္ထားမိလိုက္တယ္…။

“ပြင့္ျမတ္ေရာ့……..”

    ကြၽန္မေပါင္ေပၚေရာက္လာတဲ့ အထုပ္ေလးတစ္အုပ္….။ ကြၽန္မဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဒိုင္ယာရီ စာအုပ္ေလးတ္တစ္အုပ္ရယ္… ကိုယ္သာလွ်င္ ကိုယ့္အရွင္သခင္ဆိုတဲ့ စာအုပ္တစ္အုပ္…။ ကြၽန္မ မႀကီးၿငိမ္းသာ ကို ေမာ့ၾကည့္မိလိုက္တယ္..။

“ပြင့္ျမတ္ဖတ္ဖို႕ေလ… စိတ္ဓာတ္မက်နဲ႕ ပြင့္ျမတ္ခံစားေနရတာေတြ အစ္မနားလည္တယ္…. အစ္မလည္း အရင္ကပြင့္ျမတ္လိုပဲေပါ့… တကယ္ေတာ့ဘ၀ဆိုတာ ျဖစ္ခ်င္တဲ့အတုိင္းျဖစ္လာတာမဟုတ္ဘူး ပြင့္ျမတ္ရယ္.. ကံကိုလည္း အျပစ္ပံုမခ်ခ်င္ပါဘူး…. ေရာက္တဲ့ဘ၀မွာေကာင္းေအာင္ေနဖို႕ အဓိကေပါ့ ဟုတ္တယ္မဟုတ္လား….”

    ကြၽန္မ မႀကီးၿငိမ္းသာကို ေခါင္းၿငိမ့္ၿပီးတစ္ခ်က္ၿပဳံးျပလိုက္တယ္။ ေက်းဇူးအရမ္းတင္တယ္ဆိုတဲ့ အၿပဳံးဆိုတာ မႀကီးၿငိမ္းသာသိမွာပါ….။

ဘ၀ဆိုတာ ျဖစ္ခ်င္တဲ့အတိုင္းျဖစ္လာတာမွမဟုတ္တာ…..။

    အိမ္ေရာက္ေရာက္ခ်င္းပဲ ဒိုင္ယာရီစာအုပ္အသစ္ထဲမွာ ကြၽန္မေရးခ်မိတဲ့စာေၾကာင္းေလး…………။

            ****************************************

    ဒီညေတာ့ကြၽန္မ မအိပ္ခ်င္ေသးတာနဲ႕ ဦးေလးယူလာတဲ့ ဂ်ာနယ္ေတြဖတ္ေနမိတယ္…။ ဂ်ာနယ္ထဲမွာ ဆယ္တန္းမွာ ဂုဏ္ထူးေတြပါၿပီး ႏြမ္းပါးတဲ့ကေလးေတြကို ေထာက္ပံ့ေၾကးေတြေပးေနတဲ့ ေဖာင္ေဒးရွင္းေတြ ကြၽန္မအားက်လိုက္တာ…။ ကြၽန္မတို႕လည္းမညံ့ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ကြၽန္မတို႕လို အလယ္အလတ္ျဖစ္ေနတဲ့ သူေတြမွာ ေနာက္ထပ္ပညာေရးကို ဆက္လက္ဆည္းပူးခ်င္လို႕ ေထာက္ပံ့မယ္ေဖာင္ေဒးရွင္းမရွိေတာ့ဘူးလား.။

ေတာ္တယ္ဆိုတဲ့ ေပတံနဲ႕တိုင္းတာၿပီး ေထာက္ပံ့ၾကတယ္….။ အလယ္အလတ္ေရာက္ၿပီး ေရွ႕မဆက္ႏိုင္တဲ့ ႏြမ္းပါးတဲ့ကေလးေတြကို ေတာ္ေအာင္ျမွင့္တင္ေပးမယ့္ ေဖာင္းေဒးရွင္းဘာေၾကာင့္မရွိရတာလဲ…။

    ဒိုင္ယာရီစာအုပ္ေလးထဲမွာ စာတစ္ေၾကာင္းကြၽန္မထပ္ေရးမိလိုက္တယ္……………………။

    မီးအားျမင့္စက္မရွိတဲ့ ကြၽန္မေနတဲ့အိမ္ေလးမွာ မီးလာရဲ႕သားနဲ႕ ခပ္မွိန္မွိန္ေလး မီးလင္းေနတယ္….။ အိမ္အျပင္ဘက္က ညအေမွာင္နဲ႕ တစ္ထပ္တည္းနီးပါးေလာက္ပဲ အဖြားကေတာ့အိပ္ေနေလာက္ၿပီ….။ ေတာ္ၿပီ ကြၽန္မအိပ္ေတာ့မယ္ မအိပ္ခင္ေတာ့ ဒိုင္ယာရီထဲမွာ စာတစ္ေၾကာင္းေရးျဖစ္လိုက္ေသးတယ္….။

ကြၽန္မဘ၀….မေမွာင္ေသးပါဘူး………။

            *****************************************

    စက္ရုံေရာက္ေရာက္ခ်င္းပဲ ကြၽန္မၾကားလိုက္ရတဲ့သတင္းက လူကိုခပ္ေမ်ာ့ေမ်ာ့ပဲ က်န္ခဲ့သလို အားအင္ေတြခ်ည့္နဲ႕သြားတယ္။ ျဖစ္မွျဖစ္ရေလ… လူမဆန္လိုက္တာ….. တန္ဘိုးမထားတတ္ၾကဘူးလား… ဆိုတဲ့စကားလံုးေတြက စက္ရုံးကအလုပ္သမားေတြၾကားမွာ စံုေနတာပါပဲ….။ ကြၽန္မတို႕စက္ရုံမွာ အတူတူအလုပ္လုပ္တဲ့ စုလတ္ဆိုတဲ့ေကာင္မေလး ကြၽန္မနဲ႕အသက္မတိမ္းမရိမ္းပါပဲ မေန႕က အိမ္အျပန္ လမ္းမမွာ… အဓမၼျပဳၿပီး သတ္ခံလိုက္ရတယ္တဲ့….။ မႀကီးၿငိမ္းသာကေတာ့…… စက္ခံုေပၚမွာ စက္ခ်ဳပ္ရင္းနဲ႕ ……

“ေၾသာ္…. လူေတြ.. လူ႕စိတ္မွရွိေသးရဲ႕လား…. အႏိုင္က်င့္တဲ့အျပင္ ရက္ရက္စက္စက္ပါ သတ္သြားတာ… ”

    ညဘက္ကြၽန္မ အိမ္ျပန္ရင္ေတာင္ ဘယ္လိုျပန္ရမွန္းမသိ….။ ညေနဘက္အိမ္အျပန္ ဖယ္ရီကားေပၚ ေရာက္ေတာ့…. မႀကီးၿငိမ္းသာ ကြၽန္မကိုပစၥည္းတစ္ခုေပးတယ္….။

“လိုလိုမယ္မယ္ေဆာင္ထား…. အစ္မလည္း တစ္ခုအၿမဲေဆာင္ထားတယ္….”

    ကြၽန္မလက္ထဲကအရာကို ကြၽန္မၾကည့္လိုက္တယ္..။ ေျပာင္ေျပာင္လက္လက္နဲ႕ လက္သည္းလွီးတဲ့ စတီးလ္ဓားေသးေသးခြၽန္ခြၽန္ေလး…..။ ဒီေန႕က်မွ ကြၽန္မရဲ႕အိမ္အျပန္လမ္းက အနည္းငယ္ေၾကာက္ဖို႕ ေကာင္းေနသလိုပဲ။ လက္ထဲမွာ မႀကီးၿငိမ္းေပးတဲ့….. စတီးလ္ဓားေသးေသးေလးကို ဆုပ္ကိုင္ရင္း ထမင္းခ်ဳိင့္ တစ္ဖက္နဲ႕…. ကြၽန္မအိမ္ရဲ႕ လမ္းရဲ႕နည္းနည္းေခ်ာင္က်တဲ့ဖက္ေလ။ လမ္းက်က်လည္းမဟုတ္ေတာ့ ဓာတ္တိုင္ လည္းမရွိ။ ဒီေန႕က်မွ အိမ္အျပန္လမ္းက ေ၀းလိုက္တာ….။ ကြၽန္မအိမ္ထဲက မီးေရာင္လဲ့လဲ့ကိုျမင္မွ ကြၽန္မ သက္ျပင္းခ်မိလိုက္ေတာ့တယ္…။ အိမ္ထဲေရာက္ေတာ့ အဖြားကေတာ့ ကြၽန္မကိုထမင္းစားဖို႕ ထိုင္ေစာင့္လွ်က္ေပါ့။

“စပရိန္….. နဖူးမွာလည္းေခြၽးေတြနဲ႕….. လက္ထဲမွာလည္းဘာတုန္းဟဲ့….”

    အဖြားရဲ႕စကားသံၾကားမွပဲ ကြၽန္မနဖူးကေခြၽးေတြကို ကြၽန္မသုတ္ရင္း အဖြားရင္ခြင္ထဲကိုေျပး၀င္မိေတာ့ တယ္။ မ်က္ရည္မက်ေအာင္ထိန္းရင္း….

“ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး အဖြားရယ္… အိုက္လို႕ပါ….”

    ေဆာင္းတြင္းေအးစက္စက္မွာ အိုက္တယ္လို႕ေျပာလိုက္တာ ယုတၱိရွိရဲ႕လားမသိ။ အဖြားစိတ္ပူမွာ စိုးလို႕ပါ… အဖြားရယ္…။

            *********************************************

    မနက္က ဦးေလးက ဂ်ာနယ္အသစ္တစ္ေစာင္ ေပးသြားတာကြၽန္မဖတ္ရင္း စဥ္းစားမိေနတယ္…။ ကြၽန္မတို႕အိမ္မွာေနတာေရာ လံုၿခဳံရဲ႕လား…။ ကြၽန္မအိမ္ေလးကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့လည္း ျခံစည္းရုိးမရွိ တံခါမႀကီးကလည္း ေျခေထာင့္နဲ႕တစ္ခ်က္ေစာင့္လိုက္ရင္ ပြင့္သြားႏိုင္တယ္…။ အိမ္ထဲမွာ ကြၽန္မနဲ႕အဖြားႏွစ္ေယာက္တည္း….။ အို… ငါဘာေတြေတြးေနတာလဲ…..။ မနက္ျဖန္အလုပ္ဆင္းရဦးမယ္…။ မနက္ျဖန္အလုပ္ ဆင္းကိုဆင္းရမွာ…။ လကုန္ရက္ဆိုေတာ့… လုပ္အားခထုတ္ေတာ့မယ္ေလ…။ အေဖကလည္း ေမာင္ေလးနဲ႕ညီမေလးအတြက္ ပိုက္ဆံလာယူဦးမယ္..။ ကြၽန္မစုထားတဲ့ ပိုက္ဆံေတြနဲ႕…. လုပ္အားခကို အေဖ့ကိုထည့္ေပးရဦးမယ္။ ေဆာင္းတြင္းအေႏြးထည္ေလေတာင္ မ၀ယ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး…။ အဖြားကိုပဲ အပံုထည္ထဲက ေစ်းေပါေပါနဲ႕တစ္ထည္ေလာက္ ၀ယ္ခိုင္းရမယ္….။

ေႏြးေအာင္၀တ္တဲ့ အက်ီ ၤတစ္ထည္ဟာ အဆမတန္ေစ်းႀကီးေနဦး… ၀တ္လိုက္လို႕ မေႏြးရင္ အဲသည္အက်ီ ၤ ကအသံုး၀င္မွာမဟုတ္ဘူး……….။

    ကြၽန္မဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ေနပါေစ….။ ကြၽန္မမိသားစုအတြက္ေတာ့ တန္ဖိုးရွိတဲ့သူတစ္ေယာက္ ျဖစ္ခ်င္တယ္။

            **************************************

“၀ုန္း…………”

    အိပ္ယာက အသည္းအသန္ထၿပီး အိပ္ယာေဘးက နာရီကို ကြၽန္မၾကည့္လိုက္မိတယ္…။ ဟူး.. ေတာ္ေသးတာေပါ့ အေစာႀကီးရွိေသးလို႕….။ ရင္ေတြေတာင္တုန္သြားတာပဲ….။ ကြၽန္မတို႕ဘ၀ႀကီးေတြ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈမရွိေသးပါလား….။ ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္းဆိုတာ….. ။ ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္းဆိုမွ မေန႕ကဖတ္လိုက္တဲ့ အေမစုရဲ႕ ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္း အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆိုပံုေလးေတာင္ ကြၽန္မကူးထားမိတယ္….။ ကြၽန္မဒိုင္ယာရီစာအုပ္ေလးကို ျပန္ၿပီး လွန္ၾကည့္လိုက္တယ္….။

အိပ္တဲ့အခါ ခ်မ္းသာရမယ္…။ ႏိုးတဲ့အခါ..ခ်မ္းသာရမယ္။

    ကြၽန္မတို႕ဘ၀ေတြ မၿငိမ္းခ်မ္းေသးပါဘူး….။ ကြၽန္မအခန္း၀ကထြက္ၿပီး အိမ္ေရွ႕ကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ တယ္..။ ၿခံစည္းရုိးမရွိတဲ့ ကြၽန္မတို႕အိမ္ေလးက ျမဴေတြရစ္ဆိုင္းေနလိုက္တာ…။ အဲသည္ျမဴေတြထဲက ကြၽန္မ ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္းဆိုတာကို လိုက္ရွာမိလိုက္ေသးတယ္…။ ကြၽန္မ ရူးေနလား….။ ဟိုး….အေပၚက ျမဴေတြၾကားမွာ ေႏြးေထြးတဲ့ ေနရာင္စစေလးကိုေတာ့ ကြၽန္မျမင္ေနရတယ္….။ ကြၽန္မတို႕ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈလိုခ်င္ပါတယ္အေမရယ္…။

    မ်က္ႏွာသစ္အ၀တ္အစားလဲၿပီး အဖြားေပးတဲ့ထမင္းခ်ဳိင့္ဆြဲ…။ ကြၽန္မရဲ႕လက္ဆြဲအိတ္ထဲမွာ မႀကီးေပးတဲ့ ဓားေလးကိုထည့္ၿပီး….. ကြၽန္မဖယ္ရီကားေစာင့္တဲ့ေနရာကို သြားရဦးမယ္….။ ေလာေလာဆယ္ ၀မ္းမီးေတြၿငိမ္းဖို႕ ကြၽန္မရင္ေကာ့ၿပီးေနရဦးမယ္…………….။

စူးရွ
13.12.2011
Tueday,6:45PM