အေမွာင္ထဲက ကၽြန္ေတာ္

  

ခ်စ္သူရဲ႕ ဆံႏြယ္အေခြေလးမ်ားကို ကၽြန္ေတာ္နမ္းရႈိက္လိုက္သည္။ ကၽြန္ေတာ့္အား မ်က္လံုးနက္နက္ ကေလးမ်ားျဖင့္ ေမာ္ၾကည့္သည့္ ခ်စ္သူအား ကၽြန္ေတာ္ တစ္ခ်က္ၿပဳံးျပမိသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ခ်စ္သူ၏ မ်က္၀န္းထဲ တြင္ တစ္ခုခုဆံုးျဖတ္ရန္ စိတ္ပိုင္းျဖတ္ထားသည့္ အရိပ္အေယာင္မ်ား ကၽြန္ေတာ္ေတြ႕ေနရသည္။ သက္ျပင္းကို အသာခ်၍ ခ်စ္သူ၏ပုခံုးကိုသာ တင္းက်ပ္စြာဖက္ထားမိသည္။ ကန္ေတာ္ႀကီးရဲ႕ ခပ္စိမ္းစိမ္းျမက္ ခင္းျပင္ႏွင့္ ျပာလဲ့လဲ့ျဖစ္ေနေသာ ေရျပင္မွျဖတ္သန္းတိုက္ခတ္လာတဲ့ ညေနခင္းေလေအးေအးမ်ားသည္ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ့္ခ်စ္သူႏွစ္ေယာက္ကို ျဖတ္သန္းတိုက္ခတ္သြား၏။ အိမ္ျပန္ဖို႕အခ်ိန္တန္ၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ႏွစ္ေယာက္ အသက္အရြယ္မ်ားသည္ လူႀကီးမ်ားမသိေအာင္ ခ်ိန္းေတြ႕ဖို႕ မလိုေတာ့သည့္ အသက္အရြယ္မ်ား။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဘာေၾကာင့္မသိေအာင္ ခ်ိန္းေတြ႕ေနရသည္လဲဟု ေမးမည္ဆိုလွ်င္ အေျဖမွာ ရုိးရုိးေလးပင္…….။

                   *****************************************************

“ဆင္းရဲျခင္းလြတ္ကင္းေအာင္ လမ္းျပေဆာင္ပါမည္….. ရတနာခုႏွစ္သြယ္ တစ္ကယ္ပင္စံုညီ တို႕အမ်ဳိးသားတိုင္းျပည္…..။”


          ရပ္ကြက္ထဲရွိ စတိတ္စင္ေပၚတြင္ အားပါးတရဟစ္ေၾကြးေနေသာ အသက္(၄၀)ခန္႕ လူႀကီးတစ္ေယာက္။ စင္ေအာက္တြင္ “နဂါးနီ”သီခ်င္းအား လိုက္လံသီဆိုအားေပးေနေသာ လူအမ်ား။ ဒီလိုအခ်ိန္… ဒီလိုညေတြမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ၿမိဳ႕နယ္ရွိ ရပ္ကြက္တိုင္းလိုလိုတြင္ စည္းကားလွ၏။ ကၽြန္ေတာ္ ေနထိုင္ေသာၿမိဳ႕နယ္၏ ၿမိဳ႕ဦးေစတီဗုဒၶပူဇနိယပြဲေတာ္က်င္းပရန္ျဖစ္သည္။ ၿမိဳ႕ဦးေစတီတြင္ ႏွစ္ကိ်ပ္ရွစ္ဆူေသာ ဘုရားရုပ္ထုမ်ားကို ထုလုပ္ကာ ႏွစ္က်ိပ္ရွစ္ဆူ(၂၈)ဘုရားဟူ၍ ဘုရားတန္ေဆာင္းရွိသည္။ ႏွစ္က်ိပ္ရွစ္ဆူဟူသည္မွာ  ပြင့္ေတာ္မူၿပီးေသာ(ေဂါတမျမတ္စြာဘုရားအထိ) ၂၅ဆူ ၊ ေနာင္ပြင့္မည့္ ဘုရား(၃)ဆူေပါင္း (၂၈)ဆူတို႕ျဖစ္ၾကသည္။

          ၿမိဳ႕ဦးေစတီဗုဒၶပူဇနိယပြဲေတာ္(ဘုရားပြဲ)မတိုင္ခင္ ႏွစ္က်ိပ္ရွစ္ဆူေသာဘုရားမ်ားကို ၿမိဳ႕နယ္အတြင္းရွိ ရပ္ကြက္အသီးသီးမွ မဲႏႈိက္ကာပူေဇာ္ခြင့္ရၾကသည္။ ဘုရားအဆူဆူမ်ား ပူေဇာ္ခြင့္ရေသာ ရပ္ကြက္အသီးသီး သည္ ၿမိဳ႕ဦးေစတီတြင္ အလွဴေငြမ်ားလွဴႏိုင္ရန္အတြက္ ေပ်ာ္ပြဲရႊင္ပြဲမ်ား။ သီခ်င္းဆိုၿပိဳင္ပြဲမ်ား ျပဳလုပ္ကာ အလွဴေငြမ်ားအား တစ္တပ္တစ္အားရွာၾကသည္။ ယခုလည္း ကၽြန္ေတာ္အိမ္အျပန္လမ္းရွိ စတိတ္စင္တြင္ အလွဴေငြထည့္ကာ ၀ါသနာအရသီခ်င္းသီဆုိကာ ဟစ္ေၾကြးေနေသာ လူႀကီးလူငယ္မ်ား။
ပြဲငတ္ေနေသာ ရပ္ကြက္သူ၊ရပ္ကြက္သားမ်ားအဖို႕ သီခ်င္းဆိုေကာင္းသည္ျဖစ္ေစ၊ မေကာင္းသည္ျဖစ္ေစ စတိတ္စင္ေအာက္တြင္ေတာ့ လူအမ်ားအျပားပင္ ၾကည့္ရႈလွ်က္ရွိၾကသည္။ ကၽြန္ေတာ္အိမ္ျပန္ေရာက္ေသာ အခါ အိမ္ေပါက္၀အနီးရွိ ထိုင္ခံုတြင္ ထိုင္ေနေသာအေမ့မ်က္ႏွာမွာ ၾကည္ၾကည္လင္လင္မရွိေပ။ အခန္းထဲသို႕ မေရာက္မီပင္ အေမ့ဆီမွ စကားသံထြက္လာ၏။

“သြားခ်ိန္းေတြ႕ၿပီးျပန္လာတာလား…… သား….”
ကၽြန္ေတာ္အေမ့ကို မလိမ္ခ်င္ပါ။ ေခါင္းသာညိတ္ျပလိုက္သည္။

“ကိုယ့္အသိေလးလည္းထိန္းေပါ့သားရယ္…။ ျဖစ္ႏိုင္လားမျဖစ္ႏိုင္လားဆိုတာ….။ တျခားအရာဆို အေမတို႕လည္း သားကိုမတားပါဘူး။”
အေမ့မ်က္၀န္းမ်ားသည္ အမိန္႕ေပးပံုမေပါက္ဘဲ ေတာင္းပန္တိုးလွ်ဳိးသည့္အရိပ္မ်ား ထင္ဟပ္ေနသည္ကို ကၽြန္ေတာ္ေတြ႕ရသည္။

“သားညွိေနပါတယ္အေမ…..”
          အေမ့အားစကားတစ္ခြန္းသာေျပာကာ ကၽြန္ေတာ္အခန္းထဲရွိ ကုတင္ေပၚသို႕ ပစ္လွဲခ်မိလိုက္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ဘယ္လိုေရွ႕ဆက္ရမည္လဲ။

                             ****************************************
“ကၽြန္မဘက္ကေတာ့ မေလွ်ာ့ႏိုင္ဘူးတဲ့ေမာင္….။ ကၽြန္မကေတာ့ ကၽြန္မေဆြမ်ဳိးေတြရဲ႕ သေဘာအတုိင္း လိုက္ရမွာပဲ…”

“နည္းနည္းစဥ္းစားပါဦးခ်စ္ရယ္……”

“ကၽြန္မဘက္က စဥ္းစားစရာမလိုေတာ့လို႕ပါေမာင္…”
စူးရဲေတာက္ပေသာ ခ်စ္သူ၏မ်က္၀န္းအစံုမွာ ျပတ္သားလွသည္။

“ဒါဆိုကိုယ္တို႕ႏွစ္ေယာက္တူတူေနၿပီး ကိုယ္ယံုၾကည္ရာပဲ ကိုယ္လုပ္ၾကရင္ေရာ….”

“ကၽြန္မတို႕ဘက္က လက္ခံမွာမဟုတ္ဘူးေမာင္။ မျဖစ္ႏိုင္တာေတြ မေျပာစမ္းပါနဲ႕…”
ကၽြန္ေတာ္တို႕ႏွစ္ေယာက္ၾကားက အေျခအေနသည္ အနညး္ငယ္တင္းမာစျပဳေနၿပီ။

“ဒါဆိုေမာင့္ကိုလည္း စဥ္းစားခြင့္ေပးဦး။ ျပန္ၾကရေအာင္ခ်စ္…..”

          ကၽြန္ေတာ္တို႕ႏွစ္ေယာက္အျပန္လမ္းတြင္ စကားမ်ားစြာျဖင့္ရွိမေနဘဲ တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္လြန္းလွ သည္။ ညေနခင္းအခ်ိန္ ကန္ေတာ္ႀကီးထဲတြင္ ငွက္မ်ား၏အသံမ်ားျဖင့္သာ ျပည့္ႏွက္လွ်က္ရွိသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ ခ်စ္သူမ်က္ႏွာတစ္ခ်က္ ေစာင္းငဲ့ၾကည့္လိုက္သည္။ ကၽြန္ေတာ့္ဘက္သို႕ တစ္ခ်က္လွည့္မၾကည့္ပါ။ ျပတ္သား လွပါတကား။

“ဒီလိုလိုက္ဖက္တဲ့ဘ၀ ေပ်ာ္စရာေလာကႀကီးကxxxxx တကယ္ပါ ၾကင္နာသူေလးရွိမွxxxxxx ယံုထားမယ္ အခ်စ္ေလးxxxမင္းေလးနဲ႕တူတူပါxxxxအရာရာအားေပးခံစားအခ်စ္ေလးမ်ားအိုးxxxxxxxxx”

          စတိတ္စင္ေရွ႕မွျဖတ္လာလာခ်င္း စတိတ္စင္ေပၚတြင္ စံုတြဲသီဆိုေနေသာ ေကာင္ေလးႏွင့္ေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္။ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္အဆိုေကာင္းလြန္းေသာေၾကာင့္ စင္ေအာက္တြင္ ပရိတ္သတ္မ်ား ျပည့္ညပ္ေနေတာ့သည္။ စတိတ္စင္ရွိသီခ်င္းဆိုသံမ်ားသည္ ည(၁၂)ေက်ာ္ထိ ၾကားရစၿမဲျဖစ္သည္။ အိမ္သို႕ေရာက္ေရာက္ခ်င္းပင္…. အေမ၊ အစ္မႏွင့္ ကၽြန္ေတာ့္ဦးေလးတို႕ ေရာက္ႏွင့္ေနၾကသည္။

“ဘယ္လိုလဲသား… ညွိလို႕ရရဲ႕လား….”
အေမ့စကားအား ကၽြန္ေတာ္ေခါင္းသာခါျပလိုက္သည္။

“ဒါဆိုမင္းဘယ္လိုလုပ္မလဲ…. ေသခ်ာစဥ္းစားဦး သိန္းေအာင္….”
ဦးေလးေမးလိုက္ေသာစကားကို ကၽြန္ေတာ္ခ်က္ခ်င္း ျပန္မေျဖႏိုင္ပါ။

“သိန္းေအာင္ရယ္ ငါေတာ့စိတ္ညစ္ပါတယ္။ နင့္က်မွဘာလို႕ ဘာသာမတူတဲ့သူကို သြားခ်စ္ရတာလဲဟယ္..”
အစ္မ၏မ်က္လံုးမ်ားသည္ မ်က္ရည္မ်ားတလဲ့လဲ့ျဖစ္ေနရွာ၏။

“ဒီလိုအေျခအေနမွာေတာ့ အားလံုးကို ရွင္းရွင္းလင္းျဖစ္မွရေတာ့မယ္ တူေလး။ ဦးေလးေမးမယ္ေနာ္ မင္းတို႕ႏွစ္ေယာက္ က်ဴးက်ဴးလြန္လြန္ေရာ ျဖစ္ၿပီးၾကၿပီလား…..”

          အေမႏွင့္အစ္မတို႕ေရွ႕တြင္ ဦးေလးေမးလိုက္ေသာ ေမးခြန္းမွာ ကၽြန္ေတာ့္ေခါင္းအားတူႏွင့္ရုိက္ပစ္ လိုက္သကဲ့သို႕ပင္။ အေမႏွင့္အစ္မတို႕၏ ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းမ်က္လံုးမ်ားသည္ ကၽြန္ေတာ့္ထံတြင္သာ ရွိေနေတာ့ သည္။ ကၽြန္ေတာ္ေပးေသာအေျဖသည္ ေမွ်ာ္လင့္ထားသလိုမဟုတ္မွန္း ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္သာသိေတာ့၏။ ဦးေလးေမးေသာ ေမးခြန္းကို ကၽြန္ေတာ္ေခါင္းၿငိမ့္ျပရုံမွတစ္ပါး အျခားမရွိေတာ့ေခ်။ အေမ့ထံမွ သက္ျပင္း တစ္ခ်က္သာၾကားရသည္။ အစ္မကိုတစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္ေသာအခါ အစ္မ၏ပါးျပင္ေပၚတြင္ မ်က္ရည္စအခ်ဳိ႕ကို ကၽြန္ေတာ္ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ဦးေလးမွာေတာ့ လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ေခါင္းကိုသာ ႏွိပ္ေနေတာ့သည္။

                             ********************************************
ည(၈)နာရီ……….
          ခ်စ္သူ၏ခ်ိန္းဆိုခ်က္တစ္ခုေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္သူနားသို႕ေရာက္ေန၏။ ကၽြန္ေတာ့္ခ်စ္သူထံမွ ေစခိုင္းေသာစကားသည္…………။

“ဒါေလးတစ္ခုေတာ့ လုပ္ေပးပါေမာင္…”

“ေမာင္ဘာလုပ္ေပးရမွာလဲ….”

“ဆရာတို႕နဲ႕သာ လိုက္သြားပါေမာင္……”

          ကၽြန္ေတာ္ေရာက္ရွိေနၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ဘာသာမတူေသာသူမ်ား၏ ဘုရားေက်ာင္းတစ္ေနရာတြင္ ျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ့္ေဘးတြင္ ဘာသာျခားဆရာသံုးေယာက္ရွိေနသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀တစ္ခုလံုးတြင္ ဘာသာျခားတစ္ခု၏ ဘုရားေက်ာင္းသို႕ ပထမဆံုးေရာက္ရွိျခင္း ပင္။ ေရာက္ၿပီးကာမွ အေမ့ကိုကၽြန္ေတာ္သတိ ရမိသည္။ ကၽြန္ေတာ္ေရာက္ရွိေနခဲ့သည္ကို အိမ္မွမိသားစု တစ္စိုးတစ္စဥ္းမွ မသိေခ်။ ရပ္ကြက္ထဲတြင္ စတိတ္စင္မွ ေစ်းသည္မ်ား၏အသံ လူအသံမ်ားကိုေတာ့ သဲ့သဲ့မွ် ကၽြန္ေတာ္ၾကားေနရသည္။ ဘုရားေက်ာင္းထဲတြင္ ရပ္ေနရင္းပင္ ကၽြန္ေတာ္ေခၽြးေစးမ်ားပံ်၍လာသည္။

“သူတို႕လုပ္ခုိင္းသာတာ လုပ္ေပးပါေမာင္….။ အဆင္ေျပမွာပါ…။”

          ကၽြန္ေတာ္ဘာလုပ္ေပးရမည္လဲ။ သူတို႕ေျပာျပခ်က္အရ ကၽြန္ေတာ္ရပ္ေနေသာ ေနရာမွ ေျခတစ္လွမ္းသာ လွမ္းရုံျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ့္ေဘးတြင္ရပ္ေနေသာ တစ္ေယာက္မွ ပံုတစ္ပံုအား ကၽြန္ေတာ္ လွမ္းမည့္ေျခတစ္လွမ္းစာေလာက္တြင္ ထိုပံုအားေနရာခ်ေပးသည္။ ကၽြန္ေတာ္ၾကည့္လိုက္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ ျမင္လိုက္ရေသာပံုသည္……….။ ကၽြန္ေတာ္မ်က္လံုးမ်ားေ၀း၀ါး သလိုခံစားလာရသည္။ ျမတ္စြာဘုရားပံုေတာ္.. ဗုဒၶ…….ပံုေတာ္။ ပတ္၀န္းက်င္တစ္ခုလံုး အေမွာင္ဖံုးသြားသလို ခံစားသြားမိသည္။ ေဘးပတ္၀န္းက်င္အား ကၽြန္ေတာ္အကဲခတ္ၾကည့္မိသည္။ ဟန္မပ်က္ မူမပ်က္ၾကပါ။ ကၽြန္ေတာ္ေျခေထာက္မ်ားသည္ တုန္ယင္လာ သည္။ ကၽြန္ေတာ္………… ကၽြန္ေတာ္………… ဘာလုပ္ရမည္လဲ………………။ ထိုစဥ္…………………………

“ဗုဒၶံxxxxသရဏံ(စရဏံ)xxxxဂစၧာမိ ၊ ဓမၼံxxxသရဏံ(စရဏံ)xxxဂစၧာမိ ၊ သံဃံxxxသရဏံ(စရဏံ)xxxဂစၧာမိ xxxစရံနတၳိယံ ၀ရံပူေဇမိxxxxx”

          ကၽြန္ေတာ္ၾကားလိုက္ရေသာအသံ ထိုအသံသည္ စတိတ္စင္ေပၚမွ လာျခင္းျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္အဲသည္ သီခ်င္းမၾကားဖူးေခ်။ ပထမဆံုးထြက္ေပၚလာေသာစကားလံုး။ ေနာက္ပိုင္းတီးလံုးမ်ားျဖင့္ သီခ်င္းစေတာ့သည္။

“ကမၻာေျမျပင္အေမွာင္အတိေန႕ရက္မ်ားxxxကယ္တင္ရွင္မရွိေသာ အခိုက္ကာလxxx ဥာဏ္ပညာအလင္းနဲ႕xx လမ္းမွန္ျပxxxဗုဒၶ……”

          အသံေကာင္းေကာင္းျဖင့္ သီဆိုေနတဲ့ အဆိုရွင္ရဲ႕အသံ နားေထာင္ေနရင္နဲ႕ပဲ ကၽြန္ေတာ္အလင္းစက္ တစ္ခ်ဳိ႕ေတြ႕လိုက္ရသည္။

“အမွန္ကိုမျမင္ႏိုင္ျခင္း အ၀ိဇၨာတရားxxxxအရာရာကို တြယ္ၿငိတဲ့တဏွာxxကံၾကမၼစက္၀န္းအားခ်ဳိးဖ်က္သြားxx ဗုဒၶ…..”
         
          ကၽြန္ေတာ့္မ်က္ႏွာနဲ႕ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလံုးက ေခၽြးစက္ေတြ တစ္ခ်ိန္းတည္းေအးစက္သြားသလို ခံစားလိုက္ရသည္။ ကၽြန္ေတာ္…ကၽြန္ေတာ္ တစ္ခဏအတြင္းမွာပဲ အလင္းအခ်ဳိ႕ကိုေတြ႕လိုက္ရတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ေျခတစ္လွမ္းတိုးဖို႕ျပင္လိုက္သည္။ ထိုေျခတစ္လွမ္းသည္ ေနာက္သို႕လွမ္းလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ေရာက္ရွိေနေသာ အေမွာင္ထဲမွ အလင္းရွိရာသို႕ျပင္လိုက္သည္။ ကၽြန္ေတာ့္လက္တစ္ဖက္သည္ ကၽြန္ေတာ့္ေရွ႕တြင္ရွိေသာ ဗုဒၶပံုေတာ္ကိုလွမ္းယူကာ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ဘတ္ထဲရွိအိတ္ကပ္ထဲသို႕ ထည့္လိုက္ သည္။ ကၽြန္ေတာ္ေျပးထြက္လာခဲ့သည္။
          စတိတ္စင္ေအာက္ရွိ စိတ္၀င္တစားရွိေနေသာ လူအမ်ားၾကားတြင္ ဘုရားသီခ်င္းေသာ သီဆိုေနေသာ လူငယ္ေလးတစ္ေယာက္အား ကၽြန္ေတာ္ေမာ္ၾကည့္မိလိုက္၏။ ကၽြန္ေတာ္တစ္ကိုယ္လံုး ေခၽြးမ်ားျဖင့္ ရႊဲနင့္ကာ ေနေလေတာ့သည္။ ကၽြန္ေတာ့္အက်ီ ၤရင္ဘတ္အိတ္ကပ္ထဲမွ ဗုဒၶပံုေတာ္ကို ကၽြန္ေတာ္ျပန္စမ္းၾကည့္မိလိုက္ သည္။ စတိတ္စင္ေပၚမွ ဘုရားသီခ်င္းသည္ အဆံုးတိုင္ကိုေရာက္ရွိေနသည္။ သီခ်င္းပူေဇာ္ေနေသာ ေကာင္ေလးမွာ သီခ်င္းထဲသို႕ စ်ာန္၀င္ေနဆဲ……။ ဘုရားသီခ်င္းအဆံုးတြင္……..

“ဗုဒၶံxxxxသရဏံ(စရဏံ)xxxxဂစၧာမိ ၊ ဓမၼံxxxသရဏံ(စရဏံ)xxxဂစၧာမိ ၊ သံဃံxxxသရဏံ(စရဏံ)xxxဂစၧာမိ xxxစရံနတၳိယံ ၀ရံပူေဇမိxxxxx”

          ကၽြန္ေတာ္၏ႏႈတ္ဖ်ားမွလည္း စတိတ္စင္ေပၚမွ အသံႏွင့္အတူတူ ေရရြတ္လိုက္ေတာ့၏။


         အေမွာင္အရိပ္မ်ားေရာယွက္ေနသည့္ သံတိုင္မ်ား၏ ေနာက္ကြယ္ရွိ အခန္းငယ္ထဲတြင္ ကၽြန္ေတာ္ေရာက္ ရွိေနသည္။ သံတိုင္မ်ား၏အေမွာင္ထက္ ပို၍ေမွာင္မိုက္ေသာ အေမွာင္ထဲမွ ကၽြန္ေတာ္ရုန္းႏိုင္ခဲ့သည္။ ကၽြန္ေတာ္ ရင္ဘတ္ေပၚရွိ အိတ္ကပ္ေပၚသို႕ လက္ျဖင့္မိုးကာ.......... တစ္စံုတစ္ခုအား တိုင္တည္လိုက္သည္။ အေမွာင္တကာအေမွာင္ထဲမွ လူသားအားလံုးရုန္းထြက္ႏိုင္ၾကပါေစ......။



                   *************************************************
စာၾကြင္း။         ။ျဖစ္ရပ္မွန္အား အေျခခံထားပါသည္။
                   သီခ်င္း၏အမည္  - မဟာ၀ီရအိုဗုဒၶ
                             သီဆိုသူ - ထူးအိမ္သင္


ေအာင္မိုးသူ(စူးရွ)
ဇန္န၀ါရီ 26ရက္ 2012
ၾကာသပေတး ေန႕လည္ ၁၂နာရီ ၊ ၃၉မိနစ္
www.aungmoethu.blogspot.com