ႏွစ္ဖက္မညီေသာ...လက္ခုပ္

“Happy Birthday ပါသား….. ေရာ့သားအတြက္… အေဖ့ရဲ႕ ေမြးေန႕လက္ေဆာင္….”

          ေဖေဖေပးလိုက္တဲ့ ေမြးေန႕လက္ေဆာင္ဆိုတဲ့အရာ ကၽြန္ေတာ့္လက္ေပၚကိုေရာက္လာတယ္…။

“ဟာ…. Iphone …… အေဖသားကို တကယ္ေပးတာေနာ္…….”

          ေဖေဖ ေအာင္ေမာ္ကို ေခါင္းညိတ္ရုံသာ ညိတ္ျပလိုက္တယ္…။ ကၽြန္ေတာ္အရမ္းေပ်ာ္သြားသည္ ဟန္းဖုန္းလိုခ်င္ေနတာၾကာၿပီေလ…။ GTC  တက္ေနေတာ့လည္း ေက်ာင္းမွာ ဟန္းဖုန္းေတြတကိုင္ကိုင္ဆိုေတာ့ လိုခ်င္ေနခဲ့တာၾကာၿပီ။ အေဖ့ကိုေရာ အေမ့ကိုပါ ပူဆာတာ ၀ယ္ေပးမယ္ မေပးဘူး အေျဖလည္း ျပန္မေပး..။ ခုေတာ့… ေမြးေန႕လက္ေဆာင္အျဖစ္ေရာက္လာၿပီ..။ ေပးမယ့္ေပးေတာ့လည္း iphone… သူငယ္ခ်င္းေတြ ေလွ်ာက္ၾကြားဦးမယ္ဆိုၿပီး ေအာင္ေမာ္္အျပင္ကို ထြက္လာမိတယ္….။


“ေဟ့ေရာင္….. စိုးမိုး… ဘယ္သြားမလို႕လဲကြ…..”
          စိုးမိုးဆိုတာ ေအာင္ေမာ္နဲ႕ ငယ္ငယ္ကတည္းက ေက်ာငး္တူတူတက္ေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေလ….။ တကၠသိုလ္ေရာက္ေတာ့လည္း တူတူပဲဆိုေတာ့ အရမ္းခင္တဲ့ သူငယ္ခ်င္း….။

“ဒီေန႕..ငါ့ေမြးေန႕ေလကြာ… ဒါေၾကာင့္ဘုရားသြားမလို႕….”

“ဟာ…. ငါနဲ႕မင္းေမြးေန႕တူတာ ငါေမ့ေနတယ္… ငါလည္းလုိက္မယ္ေလ…မင္းကို မုန္႕လိုက္၀ယ္ေကၽြးမယ္…”

“မင္းနဲ႕ငါ တူတူပဲေလ….. ငါလည္းမင္းကို၀ယ္ေကၽြးရမွာေပါ့….”

“ဒီမွာေလ… ငါ့အေဖက iphone လက္ေဆာင္ေပးတယ္… ဒါေၾကာင့္ မင္းအေဖေရာ ဘာေပးလဲ….”

“သည္လိုပါပဲကြာ…..”

          အၿမဲတမ္းေအးတိေအးစက္နဲ႕ စိုးမိုးက ေအာင္ေမာ္နဲ႕မတူတာေတာ့အမွန္ပဲ…..။ ေမြးေန႕၊ေမြးလ ေတြသာတူတာ စိုးမိုးနဲ႕ေအာင္ေမာ္ အက်င့္စရိုက္ေတြေတာ္ေတာ္ကြာျခားသည္္..။ သူမေျဖခ်င္တာနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္လည္း မေမးျဖစ္ေတာ့ေခ်….။ စိုးမိုးအိမ္က ေအာင္ေမာ္အိမ္လို အဆင္ေျပတာမဟုတ္တာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္သိသည္….။

*************************

          “သား…စိုးမိုး ဘယ္သြားေနတာလဲ……”

          အိမ္ေပၚေရာက္ေရာက္ခ်င္းၾကားလုိက္ေသာ အေဖအသံေၾကာင့္ စိုးမိုးလွည့္ၾကည့္မိသည္….။

“ဘုရားသြားတာပါအေဖ…….. ေအာင္ရႈိင္းလဲပါတယ္အေဖ…..”

“ေအာ္…ေအးကြာ… သည္ေန႕အေဖလည္း အလုပ္နားေတာ့ မင္းအေဖကို ေစ်းသြားကူေရာင္းေပးလုိက္ဦး…”

“ဟုတ္အေဖ…..”

          စိုးမိုး ရပ္ကြက္အနားရွိ ညေနေစ်းေလးဘက္သို႕ လမ္းေလွ်ာက္ထြက္လာလုိက္၏။

“ပန္းေတြအရမ္းလတ္တယ္ …. အစ္မ ယူသြားဦးေလ…”

          ဘုရားပန္းေရာင္းေနေသာ…. အေမ့ကို စိုးမိုးတစ္ခ်က္ၾကည့္မိလုိက္သည္။ စိုးမိုးငယ္ငယ္ကတည္းက လုပ္ကိုင္ခဲ့ေသာ အလုပ္ အေမယခုထိ လုပ္ကိုင္ေနတုန္းပင္…။ မိသားစုအေျခအေနကလည္း ရွိေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။

“စိုးမိုး သား ဘုရားသြားၿပီးသြားၿပီလား…….”

“သြားၿပီးၿပီအေမ…… အေမပင္ပန္းရင္အိမ္ျပန္ေလ သားဆက္ေရာင္းလိုက္မယ္..”

“ရပါတယ္… နင့္ေမြးေန႕မွာ နားနားေနေန ေနပါ…. ေရာ့ မုန္႕ဖိုး တစ္ခုခု၀ယ္ေပါ့….”

          အေမေပးလိုက္တဲ့ ေထာင္တန္အထပ္ေလးကို စိုးမိုးၾကည့္လုိက္တယ္….။ (၄-၅-၆)ရြက္ေလာက္ေတာ့ ပါမည္ထင္သည္။ အေမ့လက္ကိုဆြဲၿပီး ေထာင္တန္အထပ္ကို စိုးမိုးျပန္ထည့္ေပးလိုက္သည္။

“သား...ဘာလုပ္တာလဲ... ေမြးေန႕မွာ သံုးဖို႕ေလ....”

“ရပါတယ္အေမရာ...အိမ္မွာတစ္ခုခု၀ယ္လိုက္ပါ.. အေဖလည္း လက္ေဆာင္ေပးၿပီးၿပီေလ..”

          စိုးမိုးမ်က္ႏွာကို အေမတစ္ခ်က္ပဲၾကည့္တယ္....။ အဲသည္အၾကည့္က အေမမေျပာဘဲ စိုးမိုးနားလည္လိုက္သည္။

********************************

“ေဟ့ေရာင္ေတြ ေသာက္ေနာ္....... ၿပီးရင္ မင္းတို႕သြားခ်င္တဲ့ေနရာ ပို႕ေပးမယ္.... ငါ့ေမြးေန႕ ႀကိဳက္သေလာက္ေသာက္....”

“ေအာင္ေမာ္ စိုးမိုးမပါဘူးလားကြ....”

“မင္းတို႕ကလည္းကြာ ဒီေကာင္ေသာက္တတ္လို႕လား... ေနာက္ၿပီးူ ဒီလိုေနရာေတြလည္း လိုက္တာမဟုတ္ဘူး ငါသူ႕ကိုေခၚပါတယ္ကြာ... သူမလိုက္တာ..”

          ပိုက္ဆံရွင္းမယ့္အခ်ိန္ ေအာင္ေမာ္လက္ထဲက ပိုက္ဆံတထပ္ဆြဲထုတ္ၿပီး ေထာင္တန္အရြက္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ သံုးဆယ္ေလာက္ကို စားပြဲထုိးေလးကို ထုတ္ေပးလိုက္တယ္...။

“က်န္တာ မင္းယူလိုက္.....”

          အေပါင္းအသင္းမ်ားကို တစ္ေနရာလိုက္ပို႕ဖို႕ ေအာင္ေမာ္ေျခလွမ္းစလိုက္သည္......။

**********************

“ေအာင္ေမာ္...... သား.. မထေသးဘူးလား ညတုန္းကလည္း ေနာက္က်မွ ျပန္လာၿပီး ... ေက်ာင္းသြားရမယ္ေလ.....”

          အေမႏႈိးမွ ေအာင္ေမာ္ႏိုးလာသည္....။ ညက ေတာ္ေတာ္မ်ားသြားသည္ထင္ ေတာ္ေတာ္ေလးႏွင့္ မထႏိုင္ေပ...။ ေက်ာင္းသြားဖုိ႕ မနည္းကုန္းရုန္းထလိုက္သည္... စာေမးပြဲနီးၿပီမို႕ ေက်ာင္းပ်က္လို႕မျဖစ္ေခ်။

          ေက်ာင္းေရွ႕က လက္ဖက္ရည္ဆိုင္တြင္.... စိုးမိုးႏွင့္ သူငယ္ခ်င္းမ်ား..... ထိုင္ေနသည္ကို ေအာင္ေမာ္ေတြ႕လိုက္သည္...။ စိုးမိုးလက္ထဲတြင္... စာအုပ္ေလးတစ္အုပ္ကိုင္ထားသည္ကို ေအာင္ေမာ္ေတြ႕ရသည္..။

“စိုးမိုး ဘာစာအုပ္လည္းကြ…… အဲဒါ…”

“ဒိုင္ယာရီစာအုပ္ေးလပါကြာ……..”

“ငါ့ကို ခဏျပစမ္းပါကြာ…”

          စိုးမိုးလက္ထဲကေန ေအာင္ေမာ္လွမ္းယူဖို႕ႀကိဳးစားလိုက္တယ္…။ အဲသည္ခဏပဲ ဒိုင္ယာရီစာအုပ္ကို ေအာင္ေမာ္မမိေအာင္ စိုးမိုးတစ္ဖက္ကို ယူလိုက္သည္။ စိုးမိုးမ်က္ေမွာင္က်ဳံ႕ၿပီး ေအာင္ေမာ္ကို တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္ေလသည္…။

“မင္းကလည္းကြာ သူငယ္ခ်င္းအခ်င္းခ်င္းကို ဒါေလးၾကည့္တဲ့ဟာကို… မင္းစာအုပ္က ဘယ္ေလာက္ တန္ဖိုး ႀကီးလို႕လဲ…”

“ျပလို႕မျဖစ္ဘူးကြာ…..”

“မင္း စာအုပ္ေဟာင္းသြားမွာ စိုးလို႕လား….စုတ္သြားရင္ ငါျပန္၀ယ္ေပးမယ္….. ဘယ္ေလာက္မွ မရွိပါဘူးကြာ..”

“ေဟ့ေရာင္ ေအာင္ေမာ္..မင္းလြန္လာၿပီေနာ္…”

          ေအာင္ေမာ္ျမင္ဖူးသမွ်ထဲတြင္ စိုးမိုးသည္ေလာက္ ေဒါသထြက္တာ မျမင္ဖူးေခ်…..။

“မင္း မၾကည့္ေစခ်င္ရင္ မၾကည့္ေတာ့ပါဘူးကြာ….. ကဲ ငါေက်ာင္းထဲသြားေတာ့မယ္…တတာ…”

****************************

          ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္တြင္ အိမ္ျပန္ရန္ ကားဂိတ္တြင္ စိုးမိုးကားေစာင့္ေနရင္း ေငးမိေနခ်ိန္…………။

“ဖ်တ္…………”

          လက္ထဲတြင္ ကိုင္ထားေသာ ဒိုင္ယာရီစာအုပ္မရွိေတာ့မွန္းသိလိုက္ရသည္…..။ ရုတ္တရက္လွမ္းၾကည့္လိုက္ေသာအခါ….. စာအုပ္အား ယူၿပီးေျပးသြားေသာ ေအာင္ေမာ့္ကိုေတြ႕ရသည္….။

“ေဟ့ေရာင္ ေအာင္ေမာ္… မင္းကြာ…”

“မင္း မျပခ်င္တဲ့ စာအုပ္ကို ငါၾကည့္ခ်င္လို႕ပါကြာ…”

          ေျပာရင္းဆိုရင္း ေအာင္ေမာ္ေျပးေလသည္…. စိုးမိုးလည္း အေနာက္ကလိုက္ေလသည္။ ထိုစဥ္… စာအုပ္ကိုင္ရ်္ လြယ္အိတ္တစ္ဖက္ႏွင့္ ေအာင္ေမာ္ကားလမ္းကို ျဖတ္အကူးတြင္.. စာအုပ္သည္ လမ္းလယ္တြင္ က်က်န္ခဲ့ေလသည္။ စိုးမိုးမ်က္လံုးသည္ စာအုပ္တြင္သာရွိရ်္…. စာအုပ္ကိုေျပးအယူ…………

“ကၽြီ……….”

“စိုးမိုး…………….”

          ေအာင္ေမာ္၏အသံတစ္ခ်က္သာ စိုးမိုးၾကားလုိက္ရသည္……………………။

********************************

          ေအာင္ေမာ္သည္ ဒိုင္ယာရီစာအုပ္ေလးကို ကိုင္ၾကည့္ရ်္ ေဆးရုံကုတင္ေပၚတြင္ ေမ့ေမ်ာေနသာ စိုမိုးအားၾကည့္ရင္း မ်က္ရည္မက်ေအာင္ ထိန္းထားမိသည္။ အတူတူေပါင္းလာခဲ့ေသာငယ္သူငယ္ခ်င္း အလြန္လ်ဳိ႕၀ွက္တတ္ေသာသူငယ္ခ်င္း…..ရွားရွားပါးပါးေမြးေန႕တူေသာ သူငယ္ခ်င္း ေအာင္ေမာ္ႏွင့္စိုးမိုး ႏွစ္ေယာက္ဘ၀သိ ႏွစ္ဖက္မညီေသာလက္ခုပ္ကဲ့သို႕ပင္…. ဒိုင္ယာရီစာအုပ္ေလး၏ ပထမဆံုးစာမ်က္ႏွာေလးတြင္………………

အေဖ………..
          သား (၁၉)ႏွစ္ျပည့္ေမြးေန႕မွာ အေဖ့ဆီက ပထမဆံုးေမြးေန႕လက္ေဆာင္ရခဲ့တယ္….။ အရမ္းေပ်ာ္တာပဲ အေဖရာ…။ ဒီဒိုင္ယာရီစာအုပ္ေလးက တန္ဖိုးမရွိေပမယ့္….. သားအတြက္ေတာ့ တန္ဖိုးအရွိဆံုးလက္ေဆာင္ပဲေလ…..။ တန္ဖိုးဆိုတာ ေ ေစ်းႀကီးတာ ေစ်းနည္းနဲ႕မဆိုပါဘူးအေဖ အဲသည္အရာ၀တၲဳဳတစ္ခုအေပၚမွာ လူတစ္ေယာက္က တန္ဖိုးထားတဲ့ေပၚမွာပဲ တန္ဖိုးဆိုတာ ျမင့္တက္သြားတာပါ….။ အေဖေပးတဲ့ လက္ေဆာင္ေလးဟာ သားအတြက္ေတာ့ တန္ဖိုးအႀကီးဆံုးပဲ….။ တျခားသူငယ္ခ်င္းေတြလို ေလွ်ာက္သြားခ်င္ေပမယ့္ မိသားစုအတြက္သားၾကည့္ေနရတဲ့အတြက္ ဒီေမြးေန႕မွာ သား၀မ္းမနည္းပါဘူး..။ အေဖ့ဆီက သားရလိုက္တဲ့လက္ေဆာင္ေလးကိုၾကည့္ရင္း ေပ်ာ္ရတာေပါ့….။ ေအာင္ေမာ့္ကို အရမ္းအားက်မိတယ္ အေဖရာ… ဒါေပမယ့္ သားလည္း အေဖနဲ႕အေမသားျဖစ္ရတာ ဂုဏ္ယူပါတယ္…။ အေဖနဲ႕ အေမအတြက္ သားႀကိဳးစားမွာပါ………….။

သား ……စိုးမိုး

          ေအာ္ေမာ္၏ မ်က္၀န္းထဲမွ မ်က္ရည္တစ္ေပါက္သည္ စာအုပ္ေပၚသို႕ က်ဆင္းသြားေလသည္…..။ ေအာင္ေမာ္၏ လက္တစ္ဖက္တြင္ ဒိုင္ယာရီစာအုပ္ကေလး…….. က်န္တစ္ဖက္တြင္ iphone ကေလး…….  ေအာင္ေမာ္ႏွစ္ခုစလံဳးအား ၾကည့္မိသည္………။ ထိုအခ်ိန္တြင္ စိုးမိုးအတြက္ေရာ ေအာင္ေမာ္အတြက္ပါ ဒိုင္ယာရီစာအုပ္ေလး၏ တန္ဖိုးသည္ အဖိုးမျဖတ္ႏိုင္ေခ်………….။ စိုးမိုးသတိရလာခ်ိန္တြင္ ေအာင္ေမာ္ ေတာင္းပန္ၿပီး… စိုးမိုးလက္ထဲသို႕ ဒိုင္ယာရီစာအုပ္ေလးအား ျပန္လည္ေပးအပ္လိုက္ေတာ့မည္………..။

***************************

          လက္ခုပ္ႏွစ္ဖက္သည္ တီးရင္အသံထြက္မည္။ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ စိုးမိုး သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္သည္လည္း ခင္မင္မႈမ်ားျဖင့္ ဘ၀တြင္ သာယာေသာ အသံမ်ားထြက္ခဲ့ဖူးပါသည္။ သို႕ေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ႏွစ္ေယာက္၏ဘ၀မ်ားသည္ တစ္ဖက္ႏွင့္တစ္ဖက္ ႏွစ္ဖက္ပူးလိုက္လွ်င္ မညီမွ်ေသာ လက္ခုပ္တစ္ခုပင္ျဖစ္သည္။ ခ်စ္ခင္မႈမ်ားျဖင့္ သူငယ္ခ်င္းဘ၀ကိုတည္ေဆာက္ထားေသာ္လည္း ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀ ႏွင့္ ေအာင္ေမာ္ဘ၀တြင္ ကြာျခားခ်က္မ်ားစြာရွိေသးသည္။ ကၽြန္ေတာ္မမႈပါ………. ကၽြန္ေတာ္တို႕ၾကားတြင္ လိုအပ္သည္က……… တန္ဖိုးတစ္ခုပင္ျဖစ္သည္…။

ေအာင္ေမာ္

***************************************

          သင္သည္ အရာ၀တၲဳတစ္ခု၏တန္ဖိုးအား မည္သို႕ဆံုးျဖတ္ပါသလဲ………..။ ဥပမာ…. သင့္ကို သင့္ခ်စ္သူက ေပးတဲ့ႏွင္းဆီပန္းတစ္ပြင့္….. ေစ်းဆိုင္က အရမ္းေစ်းႀကီးတဲ့ ႏွင္းဆီပန္းစည္းႀကီးနဲ႕လဲမည္ဆို သင္လဲမည္လား……။ ထိုအခ်ိန္တြင္ သင့္လက္ထဲက ႏွင္းဆီပြင့္၏ တန္ဖိုးသည္ ႏွင္းဆီပန္းစည္းႀကီး၏ တန္ဖိုးႏွင့္ အလြန္တရာ ျခားနားသြားေပလိမ့္မည္…။ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္စိုးမိုးၾကားတြင္တန္ဖိုးမ်ားစြာ ျခားနားပါသည္….။ သို႕ေပမယ္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ခင္မင္ရင္းႏွီးမႈမ်ားသည္ တန္ဖိုးအတူတူပင္ျဖစ္ပါသည္…။

စိုးမိုး

ႀကိဳးစားပါဦးမည္
ေအာင္မိုးသူ (စူးရွ)