ေဟာင္းႏြမ္းသြားေသာ
တံတုိင္းမ်ား
ေဖေဖတဲ့………………………………။
ေဘာလ္ပင္နဲ႕စာရြက္အကြာအေ၀းကပဲ ကၽြန္မအတြက္ ကမၻာျခားလြန္းေန သလိုလို။ ဆို႕နင့္လာတဲ့လည္ေခ်ာင္း၀ကေန
ကၽြန္မအားတင္းၿပီး ေခၚၾကည့္မိသည္။ “ေဖေဖ……….”။ ထိုနာမ္စားအား ကၽြန္မႏႈတ္ဖ်ားက ေခၚခြင့္မရခဲ့တာ
ႏွစ္ေပါင္း(၂၁)ႏွစ္ရွိေတာ့မယ္။ စာရြက္ေပၚမွာေရးမိတဲ့ စာသားေတြက ၀တၱဳတစ္ပုဒ္မဟုတ္ဘဲ
ေဖေဖဆိုတဲ့စာသားေတြျဖစ္ေနမိတာ ကၽြန္မ မမွားေပ။ တစ္ခ်က္သာ ရႈိက္ၿပီး မ်က္၀န္းေထာင့္က
မ်က္ရည္တစ္စသာ စာရြက္ေပၚကို ေဖာက္ကနဲ က်သြားသည္။ စာေရးဖို႕ ေဘာ္လ္ပင္ကိုင္ထားတဲ့ ကၽြန္မလက္ဖ်ားေတြက
တုန္ခါလို႕ စားပြဲခံုေပၚသာ ကၽြန္မေခါင္းငိုက္စိုက္ က်သြား၏။ ေနာက္ေန႕အေမ့ကို အေဖ့အေၾကာင္းေသခ်ာ
ေမးရဦးမည္။
စာေရး၀ါသနာပါေသာကၽြန္မ
အြန္လိုင္းေပၚကဆိုရွယ္၀က္ဆိုက္ဒ္မ်ားမွာ ၀ါသနာရွင္ကေလာင္ေလးကို ေသြးရင္း ေသြးရင္း စာမ်ားကိုအနည္းငယ္
ေရးျဖစ္ခဲ့သည္။ တစ္ရက္ေတာ့ သတင္းတစ္ခုက ဆိုက္ဆိုက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ ကၽြန္မဆီ ေရာက္လုိ႕လာခဲ့သည္။
“ေဟးးးးးးးးးး….ဆူး”
“ေဟးးးးးးးးးးးးးးးးျဖဴ”
“ေနေကာင္းလား…ဆူး
ငါနင့္ကိုသတင္းတစ္ခုေပးမလုိ႕”
“အင္း..ေကာင္းပါတယ္..
ဘာသတင္းလဲဟ”
“ေအာ္…..
ဆိုရွယ္ဆိုက္ဒ္တစ္ခုမွာ ၀တၱဳၿပိဳင္ပြဲတစ္ခုရွိတယ္ နင္၀င္ၿပိဳင္ၾကည့္ပါလား”
“အင္း…စိတ္၀င္စားတယ္
လင့္ခ္ေပးလိုက္ေလ ျဖဴ”
သူငယ္ခ်င္းမေလး
ေပးလိုက္တဲ့လင့္ကို ကၽြန္မဖြင့္လိုက္တာနဲ႕ပဲ ၿပိဳင္ပြဲအတြက္ စည္းကမ္းခ်က္ေတြနဲ႕ အခ်က္အလက္ေတြ
ေရးထားတဲ့စာမ်က္ႏွာဟာ တန္းေပၚလာေတာ့သည္။ စာေတြလိုက္ဖတ္ရင္းနဲ႕ သစ္ရြက္ကေလးေတြ တဖ်တ္ဖ်တ္ခတ္သလိုပဲ
ကၽြန္မရဲ႕နားႏွစ္ဖက္ဟာ ေႏြးသြားသလိုခံစားလိုက္ရသည္။ ကၽြန္မ ႏႈတ္ကေနရုတ္တရက္ေရရြတ္မိလုိက္တဲ့စကားလံုးက
မထင္မွတ္ဘဲ ကၽြန္မေရွ႕ကို ေၾကြဆင္းသြားသည္။
“ေဖေဖ…………………”
အၿမဲတမ္းစိတ္ထဲမွာရွိတဲ့
ရသတစ္ခုကိုေဖာ္ထုတ္ျပသေနတဲ့ကၽြန္မ ဒီ၀တၱဳၿပိဳင္ပြဲမွာ အေဖနဲ႕ပတ္သက္တဲ့ ၀တၱဳေလးေရးရမည္ဆိုတဲ့
စာသားေၾကာင့္ တစ္ခဏဆြံ႕အသြားခဲ့ရသည္။ ေဖေဖနဲ႕ပတ္သက္လုိ႕ အရိပ္အၿမြက္ေတာင္ မမွတ္မိတဲ့
ကၽြန္မဘ၀မွာ ေဖေဖအေၾကာင္းကို ရသတစ္ခုအျဖစ္ သီကံုးဖြဲ႕ႏြဲ႕ဖို႕ဆိုတာ မျဖစ္ႏိုင္သလိုလို။
ရသေျမာက္၀တၱဳတစ္ပုဒ္ျဖစ္လာဖို႕ အမွန္တကယ္ေတြ႕ႀကဳံခံစားဖူးမွသာ ဒီစာဟာ ပိုအသက္ ၀င္ၿပီး
လွပလာႏိုင္တယ္ဆိုတာ စာေရးေနေသာသူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား လက္ခံယံုၾကည့္ထားၾကမည္ဟု ကၽြန္မထင္သည္။
ေဖေဖအေၾကာင္းကို အေသအခ်ာသိႏိုင္သူမွာ ေမေမသာျဖစ္မည္ဟု ကၽြန္အေသအခ်ာ သိလိုက္၏။
-------------------------------------------------------------------------
ကၽြန္မေျပာလိုက္တဲ့စကားတစ္ခြန္းဟာ
ေမေမ့အတြက္ လြမ္းေမာစရာမ်ားျဖစ္သြားသလားဟု ကၽြန္မထင္မိသည္။ ေမေမ့ရဲ႕အၿပဳံးတစ္ခ်က္ကို
ကၽြန္မေတြ႕လိုက္ရခ်ိန္မွာေတာ့ မဟုတ္ေလာက္ပါဘူးဟု ကၽြန္မသက္ျပင္းတစ္ခ်က္ ခ်မိလိုက္သည္။
ညေနခင္း ေန၀င္ခါနီး အလင္းေဖ်ာ့ေဖ်ာ့အခ်ဳိ႕က ေမေမ့မ်က္ႏွာေပၚတြင္ ထင္ဟပ္ေနသည္။ ေမေမ့မ်က္၀န္းထဲတြင္
အေရာင္တစ္ခ်ဳိ႕ ေရာယွက္ကာျဖတ္သန္းသြားၾကသည္။ ဆံပင္တစ္ခ်က္သပ္ကာ ကၽြန္မ ဖက္သို႕လွည့္၍
စကားတစ္ခြန္းဆိုသည္။
“သမီး……..
သမီးေဖေဖအေၾကာင္းသိခ်င္လို႕လား…….”
ေမေမ့အေမးအား
ကၽြန္မေခါင္းတစ္ခ်က္သာ ညိတ္ျပလိုက္သည္။ တစ္ဖက္သို႕လွည့္ရင္း ျခံခတ္ထားေသာ အုတ္တံတိုင္းကို
လွမ္းၾကည့္ကာ ေမေမ့ရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းမ်ား အနည္းငယ္ၿပဳံးေရာင္သမ္းသြားသည္။
“သမီးေဖေဖအေၾကာင္း
ေျပာစရာသိပ္မရွိပါဘူး သမီးရယ္ ေမေမေတာင္ သမီးေဖေဖအေၾကာင္းကို သိပ္မွမသိဘဲ…..။ သမီးရဲ႕
ပတ္သက္ရင္ေတာ့ သမီးေဖေဖအေၾကာင္းကို သမီးပဲ ပိုသိလိမ့္မယ္လို႕ ေမေမထင္တယ္။”
“ရွင္………”
ေမမေျပာလိုက္တဲ့စကားကို
ကၽြန္မသိပ္နားမလည္ေပမယ့္ ေမေမေျပာတဲ့ “သမီးနဲ႕ ပတ္သက္ရင္ေတာ့ သမီးေဖေဖအေၾကာင္းကို သမီးပဲ
ပိုသိလိမ့္မယ္လို႕ ေမေမထင္တယ္” ဆိုတဲ့စကားက ကၽြန္မရင္ထဲကို လႈိက္ခနဲ ျဖစ္သြားေစသည္။
ကၽြန္မအသက္ ငါးႏွစ္မျပည္မီ အရြယ္မွာ ေဖေဖဆံုးပါသြားတာ ေမေမမ်ား မသိေရာ့သလား။ အလိုလိုေနရင္
ကၽြန္မမ်က္၀န္းထဲက မ်က္ရည္ေတြက ၀ုိင္းလာ၏။
“မငိုနဲ႕ေလ
သမီးရဲ႕… ေမေမေျပာတာ အျခားမဟုတ္ဘူး….. သမီးေဖေဖအေၾကာင္းကို ေမေမကို ေမးရင္ ေမေမသိတဲ့
ေမေမ့အမ်ဳိးသားအေၾကာင္းပဲ သမီးသိမွာေပါ့။ သမီးအသက္ (၅)ႏွစ္နီးပါးအရြယ္မွာ ဆံုးပါးသြားေပမယ့္လည္း
သမီးနဲ႕ေဖေဖၾကားမွာ ပတ္သက္ခဲ့တာ ငါးႏွစ္နီးပါေလ သမီး… သမီးမွတ္မိတဲ့ သမီးတစ္ေယာက္ရဲ႕
ဖခင္အေၾကာင္းဆိုမွ ေဖေဖအေၾကာင္းျဖစ္မွာေပါ့……”
ေမေမဆီက
ထြက္လာတဲ့စကားတစ္ခြန္းေၾကာင့္ ကၽြန္မကိုယ္တုိင္ပင္ ကၽြန္မျပန္ဆန္းစစ္မိလိုက္သည္။ ကၽြန္မနဲ႕ပတ္သက္တဲ့
ေဖေဖ့ရဲ႕အေၾကာင္း။ ေမေမနဲ႕ ပတ္သက္ရင္ေတာ့ သူ႕ခင္ပြန္းအေၾကာင္း။ ေမေမေျပာ လိုက္မွပင္
ကၽြန္မႏွင့္ေဖေဖ အမွတ္ရစရာမ်ားကို ျပန္လည္ေနာက္ျပန္ရစ္ကာ ကၽြန္မစဥ္းစားမိေတာ့သည္။ မႈန္ရီ
ေ၀၀ါး ပိတ္ကားတစ္ခုကို ကၽြန္မအစဆြဲထုတ္ေနဆဲပင္ အစက ထြက္မလာျဖစ္ေန၏။
“သမီး………
သမီးကို ေဖေဖ မနက္မနက္ဆို အိပ္ရာဘယ္လိုႏႈိးလဲ….”
ေမေမေျပာမွပင္
ကၽြန္မေခါင္းထဲ စာသားတစ္ခ်ဳိ႕က ကပ္ၿငိပါလာသည္။ ထိုစာသားအား ကၽြန္မႏႈတ္မွထြက္မည့္ ဆဲဆဲတြင္…….
“မိုးလင္းလုၿပီ*****ကိုႀကီးသာေရ*****ထပါေတာ့******မိဆူးေရ*******အိမ္ေနာက္က*****ၿခံမွာ
ႏြားေတြေအာ္လို႕ေန ဘြတ္အဲ…ဘြတ္အဲ….”
ေမေမဆီက
ထြက္လားတဲ့ သမီးကိုႏႈိးတဲ့ ေဖေဖ့ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္သီခ်င္းကို ကၽြန္မၾကားၾကားခ်င္းပဲ ခႏၶာကိုယ္တစ္ခု
လံုး ေႏြးေထြးသြားသလို ခံစားလိုက္ရသည္။ ဒီသီခ်င္းေလးကို ကၽြန္မခုထက္ထိ မွတ္မိေနဆဲပါ။
ေဖေဖနဲ႕ပတ္သက္ရင္ ကၽြန္မအတြက္ အမွတ္ရစရာအမ်ားႀကီး မရွိေပမယ့္ အမွတ္တမဲ့နဲ႕ ေဖေဖဟာ ကၽြန္မအတြက္
အမွတ္တရေတြကို ေပးသြားဆဲပင္။ ေမေမ့ကို ကၽြန္မတစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ျခံ၀ကိုေငး ၾကည့္ေနရုံအျပင္
ေမေမ ေဖေဖ့ကိုသတိရေနလား ဆိုတာေတာ့ ကၽြန္မ မသိႏုိင္ေပ။
***************************************************
“သမီးေဖေဖနဲ႕
ပတ္သက္လို႕ သမီးဘာမွတ္မိေသးလဲ သမီး…..”
ေမေမ
စေမးလိုက္ေသာ ေမးခြန္းေၾကာင့္ ကၽြန္မအေတြးမွ်င္မ်ားျပတ္ကာ ေမေမ့ေမးခြန္းကို ဦးတည္လိုက္သည္။
ေဖေဖနဲ႕ပတ္သက္လို႕ ကၽြန္မတြင္အမွတ္ရစရာမ်ား စဥ္းစားမိသည္။ ေဖေဖသည္ ေပ်ာ္စရာေကာင္းသည္ဟု
ကၽြန္မသိသည္။ ကၽြန္မစဥ္းစားေနခ်ိန္တြင္ ေမေမသည္ ေဘာလ္ပင္တစ္ေခ်ာင္းႏွင့္ စာရြက္တစ္ရြက္ယူလာ
သည္။
“သမီး
မွတ္မိေသးလား….။ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာေလ..”
ေမေမ
စာရြက္ႏွင့္ေဘာလ္ပင္ကိုျပမွ ကၽြန္မ(၄)ႏွစ္သမီးအရြယ္ ေဖေဖမဆံုးပါးခင္း (၃-၄)လ အလိုတြင္
ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသို႕သြားစဥ္ ေဖေဖျပဳမူေသာ ရယ္စရာေလးတစ္ခုကို ကၽြန္မသတိရမိသည္။ ေမေမ့ဆီမွ
ေဘာလ္ပင္ႏွင့္စာရြက္အား လွမ္းယူ၍ ေမေမ့အား ကၽြန္မတစ္ခ်က္ၿပဳံးျပကာ။ ေဘာလ္ပင္ကို ဟန္ပါပါႏွင့္ကိုင္၍
ပံုတစ္ပံုဆြဲပလိုက္သည္။
“ေဟာ့္ဒီ
ညာဘက္မွာ အလံုးတစ္လံုး…. ေဟာ့္ဒီ ဘယ္ဘက္မွာ အလံုးတစ္လံုး…. အလယ္မွာအေခ်ာင္း တစ္ေခ်ာင္း…………..”
ထိုအခ်ိန္တြင္
ေမေမမွ ဘုန္းႀကီးလို မာန္ပါပါျဖင့္……..
“ဒကာႀကီး
ဘာေရးေနတာတုန္းကြယ့္…………”
ထိုအခါကၽြန္မက
အလံုးႏွစ္လံုးႏွင့္ အေခ်ာင္းတစ္ေခ်ာင္းကို ဗဟုိထား၍ စက္၀ိုင္းတစ္ခု ၀န္းရံကာဆြဲလိုက္သည္။
ကၽြန္မႏႈတ္မွလည္း…………။
“ဇီးးးးးးးးးးးးးးကြက္
ပါ……..ဘုရားးးးးးးးးးး”
ၿပီးသြားေသာအခါ
ကၽြန္မႏွင့္ကၽြန္မေမေမသို႕ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ အားရပါးရရယ္ေမာလိုက္ၾကသည္။ ကၽြန္မငယ္ငယ္တုန္းက
ေစာနကလိုပင္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေပၚတြင္ ေဖေဖဆြဲျပေသာပံုကိုၾကည့္၍ ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ဖူး သည္။
ကၽြန္မႏွင့္ေမေမ ရယ္ေမာခ်ိန္တြင္ ေဖေဖအနားမွရွိသလိုပင္ ေႏြးေထြးသြားသလို ခံစားလိုက္ရသည္။
ကၽြန္မတို႕ ရယ္ေမာသံမ်ားဆံုးသြားေသာအခါ ေမေမမွ ကၽြန္မကိုသိုင္းကာဖက္လိုက္သည္။ ကၽြန္မပုခံုးေပၚတြင္
ပူေႏြးေႏြးႏွင့္စိုစြတ္စြတ္ ခံစားမႈတစ္ခုျဖစ္ေပၚသြားသည္။ ေမေမလက္ျဖင့္ပုတ္ကာပုတ္ကာျဖင့္
ကၽြန္မ၏ ပါးတစ္ဖက္အား နမ္းရႈိက္လိုက္သည္။
“သမီးရယ္
အေဖဆိုတာ မိသားစုတစ္ခုကို လံုၿခဳံေအာင္ကာရံထားတဲ့ တံတိုင္းႀကီးတစ္ခုလိုပါပဲ…..။ ဘယ္လိုပဲ
ႏွစ္ေတြၾကာလာပါေစ သူ႕ရဲ႕အရွိန္အ၀ါနဲ႕ လံုးၿခဳံေအာင္ သူကာကြယ္ေပးေနတုန္းပဲေလ…..။ အေဖဟာ
အေမတို႕လို သားသမီးေတြကို အနီးကပ္ေစာင့္ေရွာက္ခြင့္မရေပမယ့္ အေမတို႕ေတြလံုျခံဳေအာင္
တံတိုင္းႀကီး အျဖစ္ရွိေနတာေပါ့…….။ သမီးေဖေဖနဲ႕ပတ္သက္လို႕ေတာ့ သမီးရဲ႕ခံစားခ်က္ ခံယူမႈအေပၚမွာ
သမီးေဖေဖရဲ႕ ပံုရိပ္ဟာျဖစ္ေပၚလာမွာပဲေလ…။ ကဲ…ကဲ… လုပ္စရာရွိတာ သြားလုပ္ေတာ့…”
************************************************
ကြန္ပ်ဴတာေရွ႕မွာ
ကၽြန္မထုိင္ေနရင္းနဲ႕ပဲ ျပတင္းေပါက္ကေန ၿခံထဲကို လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။ ၿခံပတ္ပတ္လည္
လံုၿခဳံေအာင္ခတ္ထားေသာ တံတိုင္းႀကီးေတြ။ ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္နီးပါးရွိေသာ တံတိုင္းႀကီး ယခုေတာ့
အိုေဟာင္းေနၿပီ။ ခိုင္ခိုင္ခန္႕ခန္႕အရွိန္အ၀ါႏွင့္ ရွိေနဆဲပင္။ ကြန္ပ်ဴတာကီးဘုတ္ေပၚ
လက္အစံုကို တင္ထားေသာ္လည္း စာသားမ်ားထြက္မလာေတာ့ေပ။ တကယ္ေတာ့ သားသမီးထဲ၏ ရင္ထဲတြင္
ေဖေဖသည္ တစ္ေထာင့္တစ္ေနရာတြင္ ခိုင္ခန္႕ေသာ တံတိုင္းတစ္ခုအျဖစ္ လံုျခဳံေႏြးေထြးမႈေပးေနဆဲပင္။
မနက္ျဖန္က်လွ်င္ သူငယ္ခ်င္း “ျဖဴ” အားေျပာရဦးမည္။ ကၽြန္မၿပိဳင္ပြဲ ၀င္မၿပိဳင္ျဖစ္ေတာ့ေခ်။
ကၽြန္မေဖေဖရဲ႕ အနည္းငယ္အမွတ္တ ရ အေၾကာင္းေတာ့ ကၽြန္မေရးခ်င္ပါေသးသည္။ ကၽြန္မကဲ့သို႕
ေဖေဖရဲ႕ေႏြးေထြးမႈ မရခဲ့ေသာ ကေလးငယ္မ်ား အဖို႕ အေထာက္အကူျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏိုင္ေအာင္ အနည
္းငယ္ေတာ့ေရးခ်င္ေသးသည္။
အမွတ္တရအနည္းငယ္ႏွင့္
၀တၱဳတစ္ပုဒ္ျဖစ္မလာမွန္း ကၽြန္မသိသည္။ စဥ္းစားလို႕မရေသာေၾကာင့္ အိပ္ရာေပၚ ကၽြန္မပစ္လွဲလိုက္မိသည္။
ေဖေဖဆိုျပေသာ သီခ်င္းစာသားတစ္ပုိဒ္ ကၽြန္မနားထဲစီး၀င္လာသည္။ အခြင့္သာလွ်င္ ေဟာင္းႏြမ္းခိုင္ခံေသာ
တံတိုင္းတစ္ခု၏ ေႏြးေထြးမႈကို ကၽြန္မရခ်င္ပါေသးသည္။
************************************************
ရင္ႏွင့္ရင္း၍
ေအာင္မိုးသူ
စက္တင္ဘာ
၁၃ရက္ ၂၀၁၂ခုႏွစ္
ေန႕လည္
၂နာရီ ၁၅မိနစ္
No comments:
Post a Comment