အတိတ္ ပစၥဳပၸန္ အနာဂတ္

အတိတ္ ၊ ပစၥဳပၸန္ ၊ အနာဂတ္

ကၽြန္ေတာ္သည္ အတိတ္ကိုပိုင္ဆိုင္ခဲ့သည္။ ကၽြန္ေတာ္သည္ အတိတ္ကိုပိုင္ခ်င္ပါေသးသည္။ အတိတ္သည္ ကၽြန္ေတာ့္ အား တိုးတက္မႈမ်ားစြာေပးခဲ့သည္။ ေႏြးေထြးမႈမ်ားစြာေပးခဲ့သည္။ ေမတၱာဓာတ္မ်ားစြာေပးခဲ့သည္။ တစ္ခါတစ္ရံ မြန္းၾကပ္မႈမ်ားစြာလည္းေပးျပန္သည္။ အမွန္တကယ္တြင္ အတိတ္သည္ကၽြန္ေတာ့္အနားတြင္ မရွိမျဖစ္လိုအပ္ခဲ့သည္။ အတိတ္ကို အတိတ္မွာထားခဲ့ဆိုသည့္စကားအတိုင္း ကၽြန္ေတာ္သည္ အတိတ္ကိုမထားခဲ့ႏုိင္ေခ်။ ကၽြန္ေတာ္တတ္ႏိုင္ သည္မွာ အတိတ္အားေငးေမာၾကည့္ႏိုင္ရုံသာ ၾကည့္ခြင့္ရေတာ့၏။ အတိတ္သည္ ကၽြန္ေတာ့္ေရွ႕တြင္ပင္ တျဖည္းျဖည္း ပါးပါးလ်ကာ ေပ်ာက္ကြယ္သြားေတာ့မည္။ ကၽြန္ေတာ့္အား ေပ်ာက္ကြယ္သြားမည့္ဆဲဆဲအထိ အတိတ္၏သံေယာဇဥ္မ်ား သည္ အမွ်င္တန္းေလးမ်ားသဖြယ္ ကပ္ၿငိကာက်န္ေနခဲ့ေသးသည္။ ေသခ်ာသည့္အရာတစ္ခုမွာ အတိတ္တြင္ ကၽြန္ေတာ္၏ ေနာင္တမ်ားစြာ စုပံုကာ က်န္ရစ္ခဲ့လိမ့္မည္။

ဒီေန႕ အတိတ္သည္ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္အတူရွိမေနေတာ့ေခ်။ လက္ရွိကၽြန္ေတာ့္လက္ထဲရွိ ပစၥဳပၸန္ကိုသာကၽြန္ေတာ္ပိုင္ဆိုင္ ေတာ့သည္။ ကၽြန္ေတာ့္တြင္ ပစၥဳပၸန္မ်ားစြာရွိသည္။ ယခင္အတိတ္တုန္းကလည္း ပစၥဳပၸဳန္မ်ားစြာရွိခဲ့ဖူးသည္။ ယခုအခါ ထိုပစၥဳပၸန္မ်ားသည္ ကၽြန္ေတာ္၏ေလလြင့္စိတ္ေၾကာင့္ ေနာင္တမ်ားျဖင့္ျပည့္ႏွက္ေနေသာ အတိတ္မ်ားျဖစ္သြားခဲ့သည္။ ကၽြန္ေတာ့္ေရွ႕တြင္ ပစၥဳပၸန္ေလးမ်ားေျပးလႊားေဆာ့ကစားေနသည္။ တစ္ခ်ဳိ႕ပစၥဳပၸန္ေလးေတြက အစိမ္းေရာင္ျဖစ္သည္။ တစ္ခ်ဳိ႕ပစၥဳပၸန္မ်ားက အျဖဴေရာင္ျဖစ္သည္။ တစ္ခ်ဳိ႕ပစၥဳပၸန္မ်ားက အျပာေရာင္ျဖစ္၏။ အတိတ္ကိုျပန္လွည့္ကာ ၿပဳံးျပႏိုင္ဖို႕ အတြက္ အစိမ္းေရာင္ ၊ အျဖဴေရာင္ ၊ အျပာေရာင္ ပစၥဳပၸန္ေလးမ်ားကို ကၽြန္ေတာ္တယုတယျဖင့္ ႀကိဳးစားကာပ်ဳိးေထာင္ေန သည္။ အမွတ္တကယ္ ကၽြန္ေတာ္ဘ၀တြင္ အတိတ္သည္လြန္စြာအေရးပါခဲ့သည္။ အတိတ္ကို လြန္းစြာအေလးထားခဲ့ သည္။ အတိတ္သည္ လူတစ္ေယာက္အတြက္ အစစ္အမွန္ဘ၀သမိုင္းတစ္ခုျဖစ္သည္။ အတိတသည္ အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခု အတြက္ ဂုဏ္တက္ေစေသာသမိုင္းျဖစ္သည္။ အတိတ္သည္ ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံအတြက္ ေဖ်ာက္ဖ်က္လုိ႕မရေတာ့ ပစၥဳပၸန္အထိ ဆက္လက္ ပတ္သက္ကာ တည္ရွိေနမည့္ သမိုင္းတစ္ခုျဖစ္သည္။

ကၽြန္ေတာ္၏ပတ္၀န္းက်င္တြင္ ပစၥဳပၸန္သည္အေရာင္စံုမ်ားျဖင့္ ရႈပ္ေထြးလွ်က္ရွိသည္။ ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္ေသာ အစိမ္းေရာင္ ပစၥဳပၸန္မ်ား ရွားပါးလာသည္ကိုကၽြန္ေတာ္ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ေရာေယာင္ကာ အစိမ္းေရာင္ပစၥဳပၸန္မ်ားကို ခ်စ္ပါသည္ ဟူေသာ လူအမ်ားၾကားတြင္ ကၽြန္ေတာ္သည္ အစိမ္းေရာင္ပစၥဳပၸန္အား ေယာင္ယမ္းကာမခ်စ္ခဲ့ဖူးပါ။ ဟိုယခင္အတိတ္ ကတည္းက အစိမ္းေရာင္ပစၥဳပၸန္အား ကၽြန္ေတာ္ျမတ္ႏိုးခဲ့ပါသည္။ ထို႕အတူ ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္ေသာ အျဖဴေရာင္ပစၥဳပၸန္မ်ားစြာ ရွိေသးသည္။ အျဖဴေရာင္ဆိုသည့္အတိုင္း ထိုပစၥဳပၸန္မ်ားသည္ အျပစ္ကင္းသည့္ ပစၥဳပၸန္မ်ားျဖစ္သည္။ ထိုပစၥဳပၸန္မ်ားသည္ ပတ္၀န္းက်င္အေနအထားေၾကာင္း ပ်က္ယြင္းသြားမည္ကို ကၽြန္ေတာ္အလြန္ပူပန္ေနမိသည္။ အတိတ္သည္ လူတစ္ ေယာက္အတြက္ အလြန္အေရးပါမည္ဆိုလွ်င္ အတိတ္ျဖစ္လာမည့္ ပစၥဳပၸန္ဆိုသည္မွာ ပို၍အေရးႀကီးမည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ ထင္မိသည္။ ထိုအခါ အျဖဴေရာင္ပစၥဳပၸန္အား ပို၍ပင္ကၽြန္ပူပန္လာမိသည္။ ေမွာင္းမႈိင္းေသာ ပစၥဳပၸန္မ်ား ျဖစ္မသြားေအာင္ ကၽြန္ေတာ္အၿမဲစဥ္းစားမိသည္။

အစိမ္းေရာင္ပစၥဳပၸန္မ်ားသည္ အနာဂတ္ကိုရည္ညႊန္းသလိုပင္ အတိတ္ႏွင့္လည္းဆက္စပ္ေနသည္။ အျဖဳေရာင္ပစၥဳပၸန္မ်ား သည္ အနာဂတ္ကိုဦးတည္ကာပင္ ရည္ညႊန္းေန၏။ လံုး၀ကြဲျပားေနသည္မွာ အျပာေရာင္ပစၥဳပၸန္မ်ားျဖစ္သည္။ အျပာေရာင္ ပစၥဳပၸန္သည္ အတိတ္ ၊ ပစၥဳပၸန္ ႏွင့္ အနာဂတ္ကိုပါ ေစစားႏိုင္သည္ကို ကၽြန္ေတာ္သိသည္။ ေကာင္းကင္ျပာႀကီးအတုိင္းပင္ အျပာေရာင္သည္ လူသားအားလံုးအုပ္စိုးထားသည္။ အရာအားလံုးအား အုပ္စိုးထားသည့္ အျပာေရာင္သည္ သူကိုယ္တိုင္ ပင္ တည္ၿငိမ္ ရင့္က်က္ ေျဖာင့္မတ္ မွန္ကန္စြာတည္ရွိေနရမည္။ အစိမ္းေရာင္ပစၥဳပၸန္ ၊ အျဖဴေရာင္ပစၥဳပၸန္ ႏွစ္ခုလံုးကိုပင္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ သိမ္ေမြ႕စြာ ထိန္းသိမ္းႏိုင္ပါသည္။ သို႕ေသာ္ အျပာေရာင္ပစၥဳပၸန္ကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕သည္ အျပာေရာင္ ေကာင္းကင္ေအာက္တြင္ ေနရသကဲ့သို႕ပင္ အုပ္စိုးရာသို႕ေမ်ာပါရမည္။ ထိုအခါ အျပာေရာင္ပစၥဳပၸန္သည္ အားလံုးထဲတြင္ အေရးပါဆံုးျဖစ္လာသည္။ ေကာင္းကင္သည္ အၿမဲတမ္းမျပာသကဲ့သို႕ပင္ အၿမဲတေစမေမွာင္ေခ်။ မည္းေမွာင္ခဲ့ေသာ ေကာင္းကင္သည္ တစ္ခ်ိန္တြင္ ေမွာင္းမည္းေနေသာ အတိတ္ကို ကိုယ္စားျပဳလိမ့္မည္။ ျပာလဲ့ၾကည္လင္ေနေသာေကာင္း ကင္သည္ ေနာင္တစ္ခ်ိန္ အနာဂတ္တြင္ ၾကည္လင္ျပတ္သားျခင္းကို ကိုယ္စားျပဳလိမ့္မည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ဘ၀တြင္ အျပာေရာင္ပစၥဳပၸန္သည္ အတိတ္ႏွင့္အနာဂတ္ကိုပါ ကိုယ္စားျပဳသြားလိမ့္မည္။

အနာဂတ္သည္ အတိတ္ ပစၥဳပၸန္ တို႕၏ေနာ္ဆက္တြဲျပယုဂ္ျဖစ္သည္။ အတိတ္ ပစၥဳပၸန္ တို႕သည္ အနာဂတ္၏ အေျခခံ အုတ္ျမစ္မ်ားျဖစ္သည္။ အစိမ္းေရာင္ပစၥဳပၸန္မ်ားေၾကာင့္ အနာဂတ္သည္ စိမ္းလန္းလာႏိုင္သလို၊ အျဖဴေရာင္ပစၥဳပၸန္ မ်ားေၾကာင့္ အနာဂတ္သည္ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာအျဖဴေရာင္မ်ားျဖင့္ သာယာေနလိမ့္မည္။ မာယာျပကၡဒိန္လိုမ်ဳိးေတာ့ အနာဂတ္ သည္ ႏွစ္ေထာင့္တစ္ဆယ့္ႏွစ္ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာ ႏွစ္ဆယ့္တစ္ရက္ေန႕တြင္ ကမၻာပ်က္ရမည္ဟု တစ္သတ္မွတ္တည္း မွတ္ယူ လိုေတာ့ရမွာမဟုတ္ေခ်။ အတိတ္ႏွင့္ ပစၥဳပၸန္ေပၚမူတည္၍ အနာဂတ္သည္ အစိမ္းေရာင္မ်ားျဖင့္ စိမ္းလန္းေနႏိုင္သလို အညဳိေရာင္မ်ားျဖင့္ ႏြမ္းလ်ရင္ ႏြမ္းလ်ေနလိမ့္မည္။ အျဖဳေရာင္မ်ားျဖင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေနသလို အနီေရာင္မ်ားျဖင့္ ပူေလာင္ခ်င္ ပူေလာင္ေနလိမ့္မည္။ လူတစ္ေယာက္ ၊ အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခု ၊ ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံ၏ အနာဂတ္သည္ ထိုလူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ ၊ အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခု၏ေခါင္းေဆာင္း ၊ ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံ၏ အႀကီးအကဲေပၚ မူတည္၍ အေရာင္အမ်ဳိးမ်ဳိးေျပာင္းလဲႏိုင္သည္။ အနာဂတ္သည္ အတိတ္ ပစၥဳပၸန္ေပၚမူတည္၍ ေျပာင္းလဲေသာ မိမိကိုယ္ကိုမပိုင္ေသာ အခ်ိန္တစ္ခုပင္ျဖစ္၏။

ေကာင္းကင္ျပာျပာႀကီးေအာက္တြင္ ေဆာင္းရာသီေနကပူျပင္းစြာေတာက္ပေန၏။ စိမ္းစိုကာျပန္႕ကားေနေသာ ဗန္ဒါပင္ ေအာက္တြင္ ေက်ာငး္ပိတ္ရက္မို႕ ကေလးမ်ားေဆာ့ကစားေနၾကသည္။ ရုံးပိတ္ရက္ျဖစ္သည္မို႕ ထိုျမင္ကြင္းမွာ အိမ္၀ရန္တာမွ အတိုင္းသားကၽြန္ေတာ္ျမင္ေနရသည္။ ကၽြန္ေတာ့္မ်က္စိထဲျမင္ေယာင္မိသည္ ေကာင္းကင္ျပာႀကီးက အတိတ္ဆိုလွ်င္ ပူေငြ႕ေငြ႕ေနေရာင္ေတာက္ေတာက္သည္ ပစၥဳပၸန္ျဖစ္ၿပီး သစ္ပင္ရိပ္မ်ားေအာက္တြင္ ေဆာ့ကစားေနေသာ ကေလးငယ္မ်ားသည္ အနာဂတ္ပင္ျဖစ္လိမ့္မည္။ လတ္တေလအေျခအေနမွာပင္ အတိတ္ ၊ ပစၥဳပၸန္ ၊ အနာဂတ္မ်ားကို ကၽြန္ေတာ္ျမင္ေယာင္မိသည္။ အစိမ္းေရာင္သစ္ပင္မ်ားရွားပါစျပဳလာခ်ိန္တြင္ ေနေရာင္ျပင္းျပင္းေအာက္ အရိပ္ရွာေနေသာ ကေလးငယ္မ်ားကို ကၽြန္ေတာ္ၾကည့္ၿပီးစဥ္စားမိသည္။ ကၽြန္ေတာ္စဥ္းစားမိသလိုပင္ အတိတ္ကေကာင္းကင္ျပာျပာႀကီးက သာယာစြာရွိေနသည္။ ပူေလာင္းျပင္းျပသည့္ ပစၥဳပၸန္ေနလံုးႀကီးသား အပူခ်ိန္အနည္းမွ်ေလ်ာ့သြားမည္ဆိုလွ်င္ ေအးျမသည့္   သစ္ရိပ္၀ါးရိပ္ကိုရွာေနေသာ အနာဂတ္ကေလးငယ္မ်ား ေပ်ာ္ရႊင္လိမ့္မည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ထင္သည္။ သို႕ေပမယ့္ ပစၥဳပၸန္ ေနရာင္ႀကီးက ပူေလာင္ၿမဲ ပူေလာင္ဆဲပင္ျဖစ္သည္။

ကၽြန္ေတာ့္တြင္ အတိတ္ရွိခဲ့ဖူးသည္။ ကၽြန္ေတာ့္တြင္ အတိတ္မ်ားထပ္ရွိလာဦးမည္။ ကၽြန္ေတာ့္တြင္ ပစၥဳပၸန္မ်ားစြာရွိခဲ့ဖူး သည္။ ကၽြန္ေတာ့္တြင္ ပစၥဳပၸန္မ်ားထပ္ရွိလာဦးမည္။ ကၽြန္ေတာ့္တြင္ အနာဂတ္မ်ားစြာရွိသည္။ ရွိခဲ့ဖူးသည့္ အတိတ္ေတြကို ကၽြန္ေတာ္မပိုင္ဆိုင္ခဲ့သလိုပင္၊ ရွိခဲ့ဖူးသည္ ပစၥဳပၸန္မ်ားကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္လြတ္လပ္စြာပိုင္ဆုိင္ခြင့္မရခဲ့ေခ်။ ေနာက္လာ မယ့္ အနာဂတ္ (သို႕မဟုတ္) ျဖစ္လာမည့္ ပစၥဳပၸန္မ်ားကို ကၽြန္ေတာ္လြတ္လပ္စြာ ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရခ်င္သည္။ စဥ္းစားရင္းပင္ ကၽြန္ေတာ့္မ်က္၀န္းမ်ားတြင္ ခပ္လဲ့လဲ့အရည္မ်ားေ၀့၀ဲလာသည္ ထိုခပ္လဲ့လဲ့အရည္မ်ားသည္ မလိုအပ္ေတာ့ေသာ ေမွ်ာ္လင့္စရာမရွိေတာ့ေသာ အတိတ္ဆိုးမွျဖစ္ရပ္မ်ားျဖစ္ပါေစဟုသာ ကၽြန္ေတာ္ဆုေတာင္းလိုက္မိသည္။ ၀ရန္တာမွထိုင္ေနရင္းပင္ ပုစြန္ဆီေရာင္ေတာက္ေသာတိမ္မ်ားကို ကၽြန္ေတာ္ေငးေမာၾကည့္ေနမိသည္။ ေန႕တစ္ေန႕၏ ပစၥဳပၸန္သည္ အတိတ္ကာလသို႕တျဖည္းျဖည္းေရြ႕လ်ားေနေတာ့သည္။ ပစၥဳပၸန္ျဖစ္လာမည့္ အနာဂတ္ကို ကၽြန္ေတာ္ အနည္းငယ္ေတာ့ေမွ်ာ္ၾကည့္လိုက္မိေသးသည္။ ကၽြန္ေတာ္ျမင္ရေသာ အလင္းေရာင္ခပ္သဲ့သဲ့ႏွင့္ အနာဂတ္ကို သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ခ်မိလိုက္သည္။

ကၽြန္ေတာ့္တြင္ မိသားစုရွိသည္။ မိသားစုရွိသည့္အတြက္ ကၽြန္ေတာ့္တြင္ အနာဂတ္မ်ားစြာရွိသည္။ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ေမေမသည္ အတိတ္ျဖစ္သည္။ အတိတ္တြင္ရွိခဲ့ေသာ ေမေမ့ေက်းဇူးမ်ားအား ပစၥဳပၸန္တြင္ ကၽြန္ေတာ္ဆပ္ရမည္။ ေမေမ့အတြက္ ကၽြန္ေတာ္သည္အနာဂတ္ျဖစ္သည္။ ေမေမ့ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ားအကုန္လံုးသည္ ကၽြန္ေတာ္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္အတူတူပင္ ပတ္၀န္းက်င္ရွိလူအားလံုးတြင္ အတိတ္ရွိသည္။ ပစၥဳပၸန္ရွိသည္။ အနာဂတ္ရွိသည္။ အမွန္တကယ္ဆိုလွ်င္ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ခ်င္းစီမဟုတ္ဘဲ လူသားအားလံုး၏ အတိတ္ ၊ ပစၥဳပၸန္ ၊ အနာဂတ္သည္ အတူတူပင္ဟု ကၽြန္ေတာ္ေျပာခ်င္ေသးသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕အားလံုးသည္ ပစၥဳပၸန္တြင္ေနထိုင္ၾကသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ အားလံဳးတြင္ အစိမ္းေရာင္ပစၥဳပၸန္မ်ားရွိသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕အားလံုးတြင္ အျဖဴေရာင္ပစၥဳပၸန္မ်ားရွိသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ အားလံုးတြင္ အျပာေရာင္ပစၥဳပၸန္မ်ားရွိသည္။ အစိမ္းေရာင္သစ္ပင္မ်ားသည္ ကမၻာႀကီးႏွင့္လူသားတို႕ကို အက်ဳိးျပဳေနသည္။ ကေလးငယ္မ်ားသည္ အျဖဴေရာင္မ်ားကဲ့သို႕ျဖဴစင္သည္ လန္းဆန္း၏။ ႏိုင္ငံေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္ အျပာေရာင္မ်ားကဲ့သို႕ တည္ၾကည္ခန္႕ညားသည္။ က်န္ခဲ့မည့္အတိတ္မ်ား သမိုင္းမ်ားခန္႕ညားထည္၀ါ၍ ၊ ေရာက္လာမည့္အနာဂတ္မ်ား လင္းလက္ေတာက္ပေစဖို႕ ၊ လက္ရွိပစၥဳပၸန္မ်ားကို ကၽြန္ေတာ္ဦးညႊတ္လိုက္မိသည္။ ေနာင္တစ္ခ်ိန္တြင္ ကၽြန္ေတာ္တို႕၏ အတိတ္ ၊ ကၽြန္ေတာ္တို႕၏ ပစၥဳပၸန္ ၊ ကၽြန္ေတာ္တို႕၏ အနာဂတ္မ်ားသည္………………………………………….။

ရင္ႏွင့္ရင္း၍

ေအာင္မိုးသူ

ႏို၀င္ဘာ ၁၅ရက္ ၂၀၁၂ခုႏွစ္

ေန႕လည္ ၂နာရီ ၂၈မိနစ္